Kapitan Ameryka i Speedy [KOREKTA]

Rozdział 43

Perspektywa Barry'ego

Byłem taki podekscytowany, że spotkałem Avengerów. Kilka lat temu chciałem zostać superbohaterem i to się spełniło.

- To jak gotowa? - zapytałem po chwili.

- Na co? - zapytała Natasha.

- Muszę przecież wracać i dokończyć rehabilitację - odpowiedziałam - Tak możemy iść - zwróciła się do mnie Julka.

Wziąłem dziewczynę na ręce i wróciłem do S.T.A.R. Labs, a tam czekało na nią tłumaczenie się przed moim tatą.

Perspektywa Juli

Kiedy Barry postawił mnie już w laboratorium czekało mnie gorzkie tłumaczenie.

- Co ty sobie wyobrażałaś?! Mogłaś na nowo złamać kręgosłup! - krzyczał Henry.

- Tak, wiem, ale musiałam pomóc ojcu - powiedziałam.

Henry westchnął i zapytał:

- Dobra. Czy podczas twojego pobytu tam coś się stało?

- Chodziłam powoli, ale raz się przewróciłam i potem strasznie bolały mnie plecy - odpowiedziałam.

- No dobrze. Wykonany prześwietlenie i zobaczymy co i jak - rzekł Henry i poprowadził mnie do urządzenia.

Okazało się, że nic się nie stało podczas tego upadku w Stark Tower. Mój kręgosłup jest cały. Henry pytał jeszcze jak tam chodziłam. Odpowiedziałam, że powoli, ale chodziłam.

- Wygląda na to, że za tydzień góra dwa możemy zacząć sprawdzać czy możesz biegać - powiedział Henry.

- Wreszcie! - krzyknęłam z radością.

Henry zaśmiał się z mojej wypowiedzi.

Dwa tygodnie później

Dzisiaj zaczynam sprawdzać czy mogę już zacząć biegać. Tak się cieszę!

Właśnie jestem na bieżni w S.T.A.R. Labs.

- Zaczynamy od truchtu - powiedział Henry.

Kiwnęłam głową na znak, że zrozumiałam. Cisco włączył bieżnie i zaczęłam biec. Szło mi całkiem dobrze, a nawet wyśmienicie, więc Henry zdecydował o lekkim przyspieszeniu. Biegłam już z prędkością pięćdziesięciu kilometrów na godzinę. Nic się nie działo, więc kazałam Cisco, aby przyspieszył. Henry nie miał nic przeciwko. Po kilku minutach biegłam z prędkością tysiąca kilometrów na godzinę. Byłam w siódmym niebie. Cieszyłam się jak dziecko z nowej zabawki.