Too Young to be Married (Hard Fall Series#3)

Chapter 20

"Dad...calm down please" panunuyong bulong ko kay Daddy.

His muscle is tensed. Kitang kita ko din ang galit na ugat nito sa may sentido.

"Mr. Arenas...do you have problem with that?" Seryosong tanong ni Alec sa aking Daddy.

Matalim ko siyang binalingan. Wala siyang respeto kay Daddy, ni hindi niya magawang maghintay. I told him na ako na ang bahala, ako ang kakausap kay Daddy tungkol sa paguwi ko ng pilipinas pero hindi siya makapaghintay.

"I don't want lies, Brenda...sawang sawa na ako" pagdadahilan niya sa akin ng sabihin ko sa kanyang hindi kailangan malaman nila Daddy dahil siguradong magaalala lamang ito sa akin.

"We'll pay you Alec...just, just spare Brenda. Kung sasaktan mo lang ang anak ko para makaganti sa akin wag na." Madiing pakiusap sa kanya ni Daddy.

Alec's eye remained blank. May kung ano tuloy na kumirot sa aking puso ng isipin kong iyon nga ang balak ni Alec sa akin. I know that I did something wrong to him pero sana naman wag yung feelings ko. It's still vulnerable, the moment I leave him after our wedding halos araw araw na bumabaon ang kutsilyong ako mismo ang nagtarak sa aking puso.

"Who told you that Mr. Arenas? I don't do revenge...it's not in my vocabulary" sagot niya kay Dad.

He is still straight, ni hindi man lang nagbago ang ekspresyon at mga galaw niya. He stepped into our house like someone who is stoned hearted that will get whatever he wants no matter what happend.

"Hindi ko kayang magkalayo kami ng anak ko. Babayaran namin ang lahat ng kinuha namin sayo" pakiusap niya Daddy.

Nang marinig ko ang nagbabadyang pagpiyok niya ay napahigpit ang pagkakahawak ko sa kanya. Ayoko ding mawalay sa Daddy ko.

Napangisi si Alec, "The moment that you give her hand to me to become my wife...akin na siya Mr. Arenas, asawa ko na siya"

"You didn't even love my daughter!" Galit na asik ni Daddy sa kanya.

Tumalim ang tingin ni Alec at mas lalong nagdilim iyon ng bumaling siya sa akin.

"I want my wife to be with me or go to jail, Mr. Arenas" pinal na saad niya at tsaka mabilis kaming tinalikuran.

"Bastos naman pala talaga iyang Herrer na iyan" nanggagalaiting sambit ni tita liezel.

Hindi ko na napigilan at kusa ng tumulo ang aking mga luha. "Dad...I don't want you to go to jail" paninigurado ko sa kanya.

Mas lalong nagtuluan ang mga luha ni Dad while cupping my face. "I don't want you to get hurt...ayokong masaktan ka" umiiyak na saad niya.

Napailing ako at napapikit ng mariin. If only dad could knew how hard it is for me to leave Alec alone. I'm scared too, natatakot din ako na baka nga tama si Dad kaya lang ako gustong pabalikin ni Alec ay dahil galit siya sa amin at gusto niya lang na may magbayad sa naging kasalanan namin.

"I'm going to be fine Dad" paninigurado ko sa kanya. I want him to see na ayos lamang ako.

"We can also file a case against his brother, lalabanan natin siya" desididong sabi ni Dad na mas lalo lamang nagpakirot sa aking puso.

Marahan akong umiling bago ko pinisil ang kamay ni Daddy. "Ayoko na po ng gulo Dad...i'm so tired" pakiusap ko sa kanya.

Kitang kita ko kung paano lumamlam ang mga mata nito habang nakatingin sa akin.

"I'm sorry anak"

It's not that ayokong bigyan ng justice sina Mommy at Brandon pero matagal na iyon, everything is at peace now. Scratching a healed wound won't help it. Let the destiny decide for what is left unpaid.