"Magiging ok lang ba siya?" Kinakabahang tanong ko kay Clark habang halos manginig na ako sa takot at wala akong ginawa kundi ang maglakad pabalik balik.
"Shhh...calm down Brenda, don't stress yourself too much baka ikaw naman ang mapahamak diyan" suway sa akin ni Clark at hiniwakan pa ako nito sa magkabilang balikat para mapakalma.
Pero hindi ko magawa. Kasalanan ko talaga ang nangyaring iyon, hindi ko alam pero sinisisi ko ang sarili ko sa nangyari kahit alam kong wala naman akong masamang ginawa kundi iligtas lamang ang aking sarili. Kung hinayaan ko si Ate eva sa gusto niyang mangyari baka ako ang nasa kalagayan niya ngayon. Pero hindi ko rin naman gusto na may mangyaring masama sa kanya at sa baby niya.
"Natatakot ako..." sumbong ko kay Clark pero niyakap lamang ako nito.
"Wala kang kasalanan Brenda, pinagtanggol mo lang ang sarili mo" pagpapagaan niya ng aking loob.
Dinama ko ang yakap sa akin ni Clark. Sa ngayon ramdam na ramdam ko ma siya lamang ang natitirang kakampi ko. Pero kahit anong pagkumbinsi ko din sa aking sarili ay alam kong may kasalanan pa din ako.
"Brenda" tawag ng humahangos at kararating lang na si Tristan. Naka white coat pa ito at may nakasukbit na stethoscope sa kanyang leeg.
"Nasaan sa Eva?" Tanong niya pero wala din siyang nagawa kundi ang sumilip at maghintay sa labas ng emergency room.
"Brenda anong nangyari?" Naguguluhang tanong niya sa akin kaya naman mas lalo akong nataranta.
Lumapit si Tristan sa akin dahil sa kagustuhan niyang makakuha ng sagot mula sa akin pero mabilis na humarang si Clark para hindi tuluyang makalapit sa akin si tristan.
"Pinagtanggol ko lang yung sarili ko, hindi ko sinasadya...aksidente yung nangyari" umiiyak na sumbong ko kay Tristan.
I was expecting him to shout at me pero mariin na lamang itong napapikot at tsaka tumalikod para muling maghintay sa sasabihin ng lalabas na doctor.
"Tristan, i'm sorry..." sabi ko sa kanya tangka ko sana siyang lalapitan pero si Clark na mismo ang pumigil sa akin na gawin iyon.
"Naiintindihan ko Brenda" nahihirapang sabi niya sa akin kaya naman sa ngayon tatanggapin ko na lamang iyon.
Ilang minuto pa ang lumipas ng lumabas na ang doctor, kaagad itong sinalubong ni Tristan. "Anong nangyari...kamusta?" Sunod sunod na tanong nito.
Napayuko ang doctor at malungkot na tumingin kay tristan. "I'm so sorry Mr. Wilson, but the baby is gone" sabi nito kaya naman halos mabiyak ang puso ko dahil sa nangyari.
"Oh my gahd" pagsinghap ko tsaka ako umiyak. Pero hindi nama ako hinayan ni Clark dahil mabilis siyang sumuporta sa akin.
"Walang may gusto nito Brenda...hindi mo kasalanan" pagpapagaan niya sa kalooban ko pero nagpatuloy pa din ako sa pagiyak.
Napaiktad ako ng makarinig kami ng malakas na pagkabasag ng salamin. Hindi na napigilan ni Tristan ang galit at duon na lamang niya inilabas ang mabigat na damdamin sa walang kamuang muang na salamin ng hospital.
Lalapit sana ulit ako ang kaso ay nagmamadali na itong pumasok sa loob ng emergency room. Hinyaan ko na lang muna dahil alam kong kailangan din nila ng private time ni Ate eva.
"Andito na yung asawa niya, tara na magpahinga ka na" pagyaya sa akin ni Clark pero parang ayokong igalaw ang aking katawan. Ni hindi nga gustong humakbang ng aking mga paa.
"Brenda tara na" matigas na pagyaya sa akin ni Clark dahil mukhang alam niyang magpapatigas din ako.
"Pero Clark..." pagpigip ko sana sa kanya ang kaso ay napatigil kaming dalawa ng may tumawag sa kanya.
BINABASA MO ANG
Too Young to be Married (Hard Fall Series#3)
Romance"Walang mangyayaring kasalan!" Asik sa akin ni alec. Napairap ako sa kawalan at kaagad na padabog na tumayo sa sofa na kinauupuan ko. "I want to be your wife..." paglalambing ko sa kanya dahil baka sakaling madaan ko siya sa ganuong usapan. "You jus...
