Umakyat naman kami muna ni Brett sa itaas to greet them all. After greeting them, we woke Blythe up. She was sleepy.
Brett and I squeeze her with our hugs and kisses. Tumawa naman siya at nagising.
"Meryy Christmas nanay, tatay!" bati niya at ginantihan kami ng halik ni Brett na dalawa.
Nawala ang antok niya ng binigay ni Brett sa kanya ang isang regalo pa namin para sa kanya. It is a 4 feet doll. Magkasing taas lang silang dalawa. Hirap na hirap si Brett na itago iyon sa loob ng pad dahil lahat ng sulok ay hinahalukay ni Blythe.
We took our picture together para may mailagay na naman sa scrapbook ni Blythe. She already have more than five scrapbooks. Sa tagal namin sa States ay napuno niya ang ilang scrapbook niya. Marami siyang dinikit na litrato kasama ang mga kaibigan at ka-klase niya na kindergarten.
Brett gave me set of jewelry. He is a bit unfair, hindi niya ako pinayagan umalis para makabili ng ireregalo ko sa kanya. Kung aalis ako dapat sasamahan niya ako, kahit na sa mall kami at mag C-CR ako ay hihintay talaga siya sa labas. He is doing that more than a year. Tsss.
Blythe got back to sleep. Hinatid ni Brett si mama at papa sa bahay habang naiwan ako sa inn kasama mga kaibigan namin at si Mercy. Tawang tawa naman kami ng kapatid ko sa kanila dahil medyo lasing na ang mga ito.
"Kayla! Birit pa!" sigaw ni Mercy sa kanya. At bumirit talaga ito ng sobrang taas. Ang mga tao na nakikisaya sa di kalayuan ay tumawa at pumalakpak pa kay Kayla.
Malakas na humiyaw naman si Jerome ng lumabas na ang paborito nilang kanta. Tumayo ang mga lalaki at sumayaw. If Brett is here, he would dance too!
I took a sip on my beer and stared at my friends smiling. I never thank them for helping Brett before I left. Hindi ko pa nasabi sa kanila kung gaano ako kasaya at nagpapasalamat sa pagtulong nila dito. I never had a chance dahil problema kaagad ang nangyari ng bumalik ako ng isla hanggang sa lumipad na kami ng America.
"Dude! This is our jam!" nabalik naman ako sa huwisyo ko ng narinig ko ang boses ni Brett. Sumabay naman siya sa pagkanta at pagsayaw sa kanilang tatlo. My smile became wider.
This man.
Kung meron man akong palaging pinapasalamat sa Panginoon, iyon yung ginabayan niya si Brett at binigyan ng lakas. Brett is patient enough to always wait for me, to stand with me in everything and every where. Hindi ko maiisip na ibang lalaki ang makakasama ko o ang nakatuluyan ko. Brett perfectly fits me. Hindi ko alam kung anong kabutihan ang nagawa ko noon para makuha si Brett.
Pagkatapos ng sayaw nila ay umupo naman ito sa tabi ko na natatawa. Nagulat naman siya ng hinigit ko siya at hinalikan.
"Hmmm?" his brows shot up. I smiled and gave him another peck on his lips.
"I love you Brett. So much."
He grinned. "Faith, sumayaw lang ako." sabay tawa nito. Napasimangot naman ako.
"I hate your dancing skills! I never love you for that, Brett!" asar ko. He frowned too.
"Oh, you will stuck with man who is poor in dancing forever, Faith."
"I know. Should I back out?" taas kilay kong tanong. Nawala naman ang ngisi sa kanyang labi at napalitan ng seryosong titig. He held my chin and pulled me closer to him.
Brett tilted his head to check me out. Kinagat ko naman ang ilalim ng labi ko para pigilan ang pagtawa.
"I'll still hunt you. You know that, soon to be Mrs. Brett Hernandez."
If I will be born again, I'd still choose to be Faith Chiara Perez of Brett Aldrin Hernandez. Ayos lang mapagdaanan ang sobrang pasakit basta kasama ko lang si Brett habangbuhay.
