Lose One's Reason

828 15 2
                                    

Okulda koşuşturmaktan,sınavlardan,derslerden ve hocaların boş laflarını dinlemekle geçen bir günün ardından kendimi yatağa bırakıyorum.Çok uzun sürmüyor uykuya dalmam.Uyandığımda saat gece 1-2 civarıydı.Yorgunluğum hala geçmemişti.Yarı uyur bir vaziyette ayağa kalktım.Çok susamışım.Mutfağa gitmek için haraket ettğim anda boynumda bir huylanma hissettim.Çok garipti.Sanki birisi ya da birşey boynumu yalamıştı.

Böyle bir şey daha önce olmamıştı.Yani normal değildi.Vücudumdaki adrenalin artmaya başladı.En küçük bir şey olsa hiç durmadan saatlerce koşarım.Ama hiç birşey olmadı.Etraf karanlıktı.Hemen odamın ışını yaktım.Odamı hızlıca aradıktan sonra rahatlarım.Hiç birşey yoktu.Su içip uykuma dönmeliyim diye düşündüm.Odamdan çıkarken omzumun iki yanında iki el hissettim.Yine boynum huylandı.Bu sefer daha uzun sürdü.Taş kesilmiştim.Işığı kapatıp yatağa girdim.Örtümü kafama kadar çektim.Korkudan titriyordum.Sabahı çıkaramayacaktım belkide.Yatağa birşey oturdu.Ardından üstüme bir yük çöktü.Üzerimde gezinen eller hissettim.

Bu böyle devam edemezdi.Bir harakette yataktan fırladım.Korkunç bir ses duydum.Gerçekten yüksekti.Anne ile babamı uyandırmak için yanlarına gittim.Ses yüzünden uyanmamışlardı.Nasıl duymazlardı.Hemen annemin koluna dokundum.Bir anda gözlerini açıp bana baktı.Çok korkmuş gibiydi.Kafası yavaşça diğer tarafa eğdi.Bir daha yokladığımda bir cevap alamadım.Yan tarafına baktığımda babamı göremedim.Bu evden çıkmalıydım.Sadece kaçmalıydım.Koşmaya başladım.Babamın duvara çakılmış cesedini görene kadar.Ağzından kan değil başka bir şey akıyordu.Vücudunun bazı yerleri parçalanmıştı.

O huylanma yine oldu.Bu sefer göğsüme kadar indi.Canım yanmaya başlamıştı.Vücuduma çizikler atmaya başladı.Kaçmaya çalışsamda beni bırakmıyordu.Çok güçlüydü.Son saniyelerim böylesine korkunç olacaktı.Bir an beni öyle çok sıktı ki kemiklerim kırılıyordu.Avazım çıktığı kadar bağırdım.Boğazlarım parçalanana kadar bağırdım.Hiç birşey değişmedi.Çok fazla kan kaybettim.Kendimi olduğu gibi bıraktım.
Apartmanın merdivenlerinden gelen sesler ile birlikte gözlerimi kapadım.

2 gün sonra

Uyandığımda başımda insanlar vardı.Herkez korku ve acıyarak bana bakıyordu.Sebebi vücudumun hali değildi.Anne ve babamın ölmüş olması yalanı yüzünden.Onlara hiç birşey olmadı.Yaşıyorlar sadece işleri yoğun olduğu için gelememişlerdi.Ne dediklerini anlamıyorum.Biraz sonra polisler ifade almak için geldi.Hiç bir şey hatırlamadığımı söyledim.Bir gün sonra taburcu oldum.Beni eve götürmek için polisler gelmişti.Yol boyu soru sordular.Ama hiç bir şey söylemedim.Çünki hiç bir şey olmadı.Evden içeri girdiğimde.Annem odamı temizliyor babam ise içerde televizyon izliyordu.Onları çok seviyorum.

KORKU HİKAYELERİ (Tamamlandı) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin