Kelly Hopkinsville Olayı
Yıl 1955, Kentucky, Hopkinsville‘in kırsal kesiminde, sıcak bir Ağustos akşamıydı. Sutton ailesi, çiftlik evlerinde sakin bir akşam geçiriyorlardı. Ailenin büyüğü Lucky Sutton‘ın bir misafiri vardı; Billy Ray Taylor. Saat 19.00 sularında, Taylor su içmek için evden çıktı. O zamanlarda evin içerisinde su sistemi olmadığı için suyu bahçedeki tulumbadan alıyorlardı. Taylor, su içerken, yaklaşık 500 metre mesafede, parlak bir obje gördü.
Hemen eve koşup olanları anlattı, ama tabii ki ona gülüp geçtiler. "Yıldız kaymıştır." dediler. Saat 20.00′a yaklaşırken, evin köpeği aniden yüksek sesle havlamaya başladı, sonra evin altında bir yerlere saklandı ve tüm olay boyunca oradan bir daha çıkmadı. Evdeki en büyük iki erkek, Lucky Sutton ve Billy, tüfeklerini alıp dışarı çıktılar, ikisinin ellerinde de uzun namlulu tüfekler vardı. O zamanlar oralarda adet olduğu üzere, önce ateş edip sonra soru sormaya niyetliler. Ön kapıdan birkaç adım uzaklaşmışlardı ki, dehşet içinde, evin etrafındaki ağaçlık alandan 1 metre boylarında, sanki teslim olurmuş gibi ellerini havaya kaldırmış bir yaratığın kendilerine doğru geldiğini gördüler. Lucky’nin kardeşi Jerome Clark Sutton, daha sonra gördüğü yaratığı şu şekilde tarif edecekti:
“Parlak, 1 metre boylarında, büyük kafalı; büyük, yelkensi, sivri uçlu kulaklı; parlak büyük gözlü; elleri pençeli. Ya tamamen metalik gümüş kıyafetler giyiyor ya da kendisi o renkte”
Dehşete kapılan iki adam, yaklaşan çocuğa 5 metre kala ateş ettiler. O kısa mesafeden ıskalamış olmaları imkansız olmasına rağmen; yaratık, sadece ters bir takla atıp ormana kaçtı.
Adamların eve geri girmesinden az sonra, Jerome Clark Sutton, pencerelerin birinden içeriye bakan bir yaratık daha gördü. Ona da birkaç el ateş ettiler. Pencere paramparça olmuştu.
Dışarı çıkıp yaratığı yaralayıp yaralamadıklarına bakmak istediler. Taylor, elinde tüfeğiyle yavaşça kapıdan çıktı. Birkaç adım attı. Başının az yukarısındaki sundurmadan pençeli bir el uzanıp adamın saçına dokundu.
Ev halkı, çığlık atarak Tayloru içeri çekti. Lucky, dışarı çıkıp çatıdaki yaratığa ateş açtı. İsabet alan yaratık hızla uzaklaştı ama evden biri “Orada, ağacın tepesinde bir tane daha var!”diye bağırdı. Lucky ve Taylor, ona da ateş açtılar. Yaratık, dengesini kaybetti; fakat ağaçtan düşeceğine yavaşça yere doğru süzüldü. Sonra ormana doğru kaçtı. Yaratıklar yürümüyorlar, havada süzülüyorlardı. Ayakları körelmişti, vücutlarını taşımayacak derecede zayıf görünüyorlardı. Lucky, kapının önünde etrafına bakınırken, hemen yakınında, evin köşesinde bir tane daha gördü. Bu, çatıdaki olmalıydı. Hemen hemen sıfır mesafeden ateş etti. Herkes kurşunun yaratığa çarptığında çıkardığı metale çarpma sesini net bir şekilde duymuştu. Yaratık, geri devrildi; ama hemen kalkarak karanlıkta hızla uzaklaşıp kayboldu. Aile, tuhaf varlıkları 22 kalibre mermilerle bile durduramayacaklarını anladı. Onlar ateş ettikçe geri geliyorlardı. Ayrıca aydınlıktan çok gölgeleri tercih ediyorlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KORKU HİKAYELERİ (Tamamlandı)
DiversosKendi kendine kapanan kapılar, gecenin bir yarısı ensenizde hissettiğiniz nefes, karanlıkta gizlenen gölgeler, camın ardında gördüğünüz karartı, telefondan gelen garip sesler ve dahası! Korku hikayeleri dinlemeyi ya da anlatmayı seviyorsunuz, değil...