I WANT ALL OF YOU

Σε αγαπω ,σε μισω ..

Τα πόδια της πάτησαν σε ένα πελώριο σκοτεινό τούνελ,ώστε αυτή ηταν η φυλακή των πιο βαριών ποινών ,οσο περπατούσε μέσα,το κρύο και η υγρασία έκανε το κορμί της να ανατριχιάζει ,ποιος άνθρωπος άξιζε τέτοια τιμωρία ; Ούτε ο χειρότερος δολοφόνος δεν έπρεπε να ζει μέσα σε συτο το βαθύ σκοτάδι ,διχως μέλλον και ελπίδα ,μονο θάνατος ...η καρδιά της άρχισε να σφυροκοπάει ,φοβόταν το σκοτάδι και δεν είχε έστω και λίγο φως για να γεμίσει η ελπίδα μέσα της ,ο μονος θόρυβος που μπορούσε να ακούσει ηταν οι σταγόνες που έπεφταν ρυθμικά μέσα στα κελιά την οι οποίες την έκαναν να τρελενεται ,διχως να ξέρει το γιατί ,σήκωσε το φόρεμα της ελάχιστα και άρχισε να τρέχει στον διάδρομο ,οι λάσπες και τα νερά μπλέκονταν στα ποδια της κάνοντας την να θέλει να κλάψει ,τι στο καλό έκανε εκεί μέσα ; Δεν άκουγε καμία φωνή ,κανέναν απολύτως θόρυβο πέρα απο τα βήματα της ,ώσπου .... Έπεσε επάνω σε ενα σώμα ...

Τα ματια της άνοιξαν διάπλατα κάνοντας μερικά βήματα πίσω ,όταν ενα χέρι την άγγιξε στον ώμο ,ενα επιφώνημα τρόμου ξέφυγε αιτία χείλη της θέλοντας να τρέξει ,και όταν πήγε να το κάνει ενα φως άνοιξε ,και το πρόσωπο ενός άντρα την έκανε να ανατριχιάσει ..

"Ποιος ; Ποιος είσαι εσυ ;" Ειπε σχεδόν τρέμοντας , τα άγρια χαρακτηρίστηκα του και το λευκό μούσι που είχε στο πρόσωπο του την τρόμαζε,αυτός ο άνθρωπος φαινόταν στα αληθεια πολυ τρομακτικός ,ηταν μονο ένας ηλικιωμένος άνθρωπος ,η φήμη του κακού,ταλαιπωρούσε τους κρατουμενους κάνοντας τους οτι βασανιστήρια μπορούσε να σκεφτεί ,και ηταν συνέχεια αμίλητος ,η σιωπή μπορούσε να σε τρελάνει και αυτός ηταν ο σκοπός εκείνου του ανθρώπου ...

"Ο φυλακας ,τι θες εδώ κορίτσι ; Αν σε κλείσω εδώ μέσα θα πεθάνεις "

Τα χείλη της άνοιξαν τρεμάμενα ,ξεροκαταπιε παίρνοντας μια βαθιά ανάσα και υστερα ειπε ..

"Ειμαι η ψυχολόγος ,Ντέμπορα ονομάζομαι και θα ήθελα να δω έναν απτους φυλακισμένους σας ο οποίος....

Τα ματια του άνοιξαν διάπλατα μόλις άκουσε το όνομα της ,δεν μπορούσε να θυμηθεί τίποτα και ούτε τον λόγο που αυτο το όνομα τον έκανε να τρελενεται σαν να του ανήκει ,σαν να ειναι δικό του ,σαν να ηταν γραφτό να βγαίνει απτά χείλη του ,οσο έχανε τον εαυτό του τοσο την θυμόταν ,μονο αυτο μπορούσε να θυμάται ,ποια ηταν η Ντέμπορα ; Γιατί η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή μόλις άκουσε το όνομα της ; Μήπως είχε ανάγκη απο μια συντροφιά ; Ηταν αδύνατον αφού όλες τις γυναικείες συντροφιές είχε απορρίψει μέχρι τώρα ,όσες γυναίκες μπήκαν σε συτο το κελί για να βοηθήσουν ,δε μπορούσαν να τον κάνουν καλά ..