Φαγητό

807 59 1
                                    

"Είσαι καλά; φοβάμαι για σένα νόμιζα πως ήρθε το τέλος για εμάς, νόμιζα πως θα τελειώναμε, δεν φοβάμαι για μένα όχι δεν φοβάμαι ,φοβάμαι για σένα ...στη σκεψη πως αυτός ο αλητης ηταν από πάνω σου, δεν θέλω να το σκέφτομαι δεν μπορώ να το σκέφτομαι με έχει τρελάνει δεν το αντέχω άλλο αυτό είναι λες και πάλευα για κάτι πολύ καιρό,για κάτι πάρα πολύ καιρό ,το μελετούσα και έκανα τα πάντα για να είναι τέλειο και ξαφνικά ηρθε που δεν ήξερα ότι θα πέσει πάνω στον πύργο που έχτισα  και μου χαλάει ότι είχα χτίσει μέχρι τώρα, όπως τωρα που έπεσε αυτός επάνω σου, ήταν κάτι που δεν είχα υπολογίσει καθώς έφευγα σπίτι γιατί αν το ήξερα ,θα σε είχα πάρει μακριά και αυτό με εκνευρίζει" της είπε με τα μάτια του βουρκωμένα και γυαλισμενα από έντονα συναισθήματα ,η ζήλεια τον σκοτωνε και ας ήθελε να το κρύψει..

"Μη μιλάς αλλο είσαι κουρασμένος, απλά ας κοιμηθούμε ξέρεις πόσο πιστη ειμαι σε εσένα,δεν χρειάζεται να αμφιβάλεις για τίποτα, όσο για εκείνους τους έδιωξες μακριά μου σαν ήρωας,δε κοιτούσα τίποτα άλλο παρά εσένα "

Τον έπιασε σφιχτα στην αγκαλιά της και τον μετέφερε στο κρεβάτι όπου και τον άφησε να καθίσει απαλά ,δεν αντιδρούσε λες και ήταν καποιος που ελέγχει τις κινήσεις Του, κοιτούσε το κενό χαμένος σε σκέψεις,σχεδόν ανέκφραστος και αυτό ήταν κάτι που την τρομαζε ακόμα περισσότερο για αυτά που θα μπορούσε να κάνει,για τον τρόπο που θα ξεσπουσε τελικά..

"ΓΑΜΩΤΟ!ξεφυγε μέσα από τα χέρια μου, δεν μπορώ να το ανεχτώ ,πως μπόρεσε να ξεφύγει από τα χέρια μου? τον είχα ράψει, εγώ τον βοήθησα να γίνει καλά και τα είχε στήσει όλα αυτά παρά λίγο και θα σε σκοτωνε επειδή είναι άρρωστος μαζί σου ,είναι παρανοϊκός, τα συναισθήματα που έχει για σένα είναι τρελα και εγώ τον βοήθησα αντί να τον πετάξω στο δρόμο !!!μέσα σε δύο ώρες θα έπεφτε σε κώμα και θα είχε πεθάνει αλλά εγώ φταίω,δεν έπρεπε να τον βοηθήσω "

Φώναξε δυνατά ενώ σηκώθηκε με φορα κατευθυνόμενος προς την κουζίνα όπου και έπιασε τα πιάτα πετωντας τα όλα ένα προς ένα στο πάτωμα κάνοντάς τα να σπάσουν σε χίλια κομμάτια, έπειτα πηγε με γρήγορα βήματα προς το κομοδίνο και έπιασε ένα γυάλινο κηροπήγιο το οποίο του είχε χαρίσει η γιαγιά του ώστε να το θυμάται...

Τα χέρια της αμέσως απλώθηκαν μέσα στο δικό του όπου κράτησαν το αναμνηστικό της γιαγιάς σφιχτα

"Τι κάνεις εκει μπραιαν? τι κάνεις  πρέπει να ηρεμήσεις, αυτό εδω στο εδωσε η γυναικα που σε μεγαλωσε στο είχε δώσει η γιαγιά σου και πας να το σπασεις για έναν άθλιο, για έναν άντρα που δεν αξίζει τίποτα!!! γιατί το κάνεις αυτό γιατί τα έσπασες όλα πώς θα φάμε τώρα ? Έσπασες όλα τα πιατ...

I WANT ALL OF YOUDonde viven las historias. Descúbrelo ahora