Η ώρα περνούσε και το παιδί φοβόταν όλο και περισσότερο να αντικρίσει την ώρα...οι δείκτες χτυπούσαν και εκείνο έτρεμε να δει σε ποιο αριθμό σταμάτησαν,οι σκέψεις βασάνιζαν το κουρασμένο κορμάκι του και η πένα έτρεμε ανάμεσα απο τα ιδρωμένα του δάχτυλα..
"ΜΌΝΟ ΑΥΤΉ ΤΗ ΛΈΞΗ ΞΈΡΕΙΣ ΝΑ ΓΡΆΦΕΙΣ ΜΙΚΡΕ ΑΝΌΗΤΕ? ΔΕ ΚΆΝΟΥΜΕ ΟΎΤΕ ΦΙΛΟΣΟΦΊΑ ΟΎΤΕ ΔΙΔΆΣΚΟΥΜΕ ΣΥΝΑΙΣΘΉΜΑΤΑ,ΠΆΨΕ ΝΑ ΓΡΆΦΕΙΣ ΤΑ ΊΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΊΔΙΑ ΑΛΛΙΏΣ ΘΑ ΣΕ ΧΤΥΠΉΣΩ ΞΑΝΑ"
μια ανάσα αγανάκτησης βγήκε από τα στεγνα χείλη του τραχιά ,ενώ αναζητούσε λίγο νεράκι ώστε να ξεδιψασει μετά από τόσες ώρες ..
"Θα το πω τελευταία φορά Νεαρέ,γραψε ότι σου έβαλα να μάθεις στο σπιτι!!! Αν το κάνεις λάθος ...
"Ξέρω θα με χτυπήσετε κυρία " της είπε διακόπτοντας την ,τα μάτια του την κοίταξαν αγριεμένα καθώς δεν είχε περάσει λίγα με εκείνη τη δασκάλα ,δεν της μιλούσε απότομα μα τα μάτια του είχαν γεμίσει θυμό από το άδικο,γιατί να μη μπορεί να του μάθει η μητέρα του γράμματα;
Άπλωσε με θάρρος το μελάνι στο χαρτί γράφοντας
KAMU SEDANG MEMBACA
I WANT ALL OF YOU
Pertualangan3# περιπέτεια Μια δολοφονία .Μια ψεύτικη κατηγορία .πως θα πάρει το αίμα του πίσω ; *σε θέλω και θα σε εχω *
