I WANT ALL OF YOU

Η γυναικα μου...

Σταμάτησαν μπροστά απο τη γνωστή κόκκινη πόρτα ,η οποία φαινόταν τελείως άγνωστη για εκεινη ....την κρατούσε ακομα επάνω στα δυνατα του χέρια μα μόλις κοίταξε οτι θα έμπαιναν σε ενα ξένο σπίτι η καρδιά της χτύπησε δυνατα γεμάτη ντροπή ...τοτε αποτραβήχτηκε προσπαθώντας να κατέβει απο πανω του ...

"Μπραιαν ; Άφησε με να κατέβω " του ζήτησε γεμάτη πανικό καθώς τα δάχτυλα του χτύπησαν τρεις φορές την πόρτα ..μα εκείνος την κράτησε πιο δυνατα διχως να την αφήσει να κατέβει άπτην αγκαλια του

"Γιατί προσπαθείς να κατέβεις απο πανω μου ; Εισαι ξυπόλυτη φοβάμαι μη χτυπήσεις" της ειπε κοιτάζοντας τη ανησυχητικά

"Που ήρθαμε ; Ντρέπομαι Μπραιαν "

"Ειναι η γιαγιά μου ,θα μας φιλοξενήσει για λιγο ,μη φοβάσαι της εχω πει για εσενα "

Θα φιλοξενούσε ; Πως θα φιλοξενούσε δηλαδή ; Ίδιο δωματιο ;

Τα ματια της άνοιξαν διάπλατα στη σκέψη ,έμενε με τον πατέρα της και εκείνος θα την έψαχνε παντού ,και αν....αν μάθαινε για εκείνον ; Αν έβρισκε τον Μπραιαν τοτε τι θα γινόταν; Πως θα αντιδρούσε; δε μπορούσε να περασει μαζι του την βραδιά ,οχι δεν μπορούσε ...

Πριν πάει να ανοίξει το στόμα της για να μιλήσει η πόρτα άνοιξε και μπροστά της εμφανίστηκε μια κοντή γλυκιά γιαγιούλα με κατι ολοστρόγγυλα γυαλιά ...

"Γιε μου ; Περάστε μέσα ,περαστε" τους ειπε χαρίζοντας τους ενα εύθυμο χαμόγελο ..άνοιξε περισσότερο της πόρτα και τοτε ο Μπραιαν την άφησε απαλά απο την αγκαλια του για να πατήσει το ξύλινο πατωμα και γεμάτη ντροπή αγγιξε με τα παγωμένα ποδια της το πατωμα αγκαλιάζοντας αυθόρμητα τη γυναίκα μπροστά της ,μόλις κατάλαβε τον αυθορμητισμό της τραβήχτηκε με κόκκινα μάγουλα χαμογελώντας της ...

"Γεια σας .."

"Κόρη μου; Πέρασε μέσα στο σπιτικό μας,κάθησε..πλεον ειναι και δικό σου "

"Γιαγιά ;" Ρώτησε ο Μπραιαν πιάνοντας την απτους ώμους,άγγιξε τα δυο χέρια της φιλώντας τα ,αυτή του η κίνηση την έκανε να γελάσει πολυ δυνατα...

"Να εισαι καλα Γιε μου ,με εκανες να νιώσω σαν ενα μικρό κοριτσακι ,μου θύμισες τα παλιά χρονια " τον τράβηξε απο το μπράτσο βάζοντας τον μέσα στο ζεστο χώρο ,φαινόταν τοσο μικροσκοπική μπροστά του και εκείνος προστάτης της,αυτή η σκέψη έκανε την Ντέμπορα να τον κοιτάξει με έρωτα στα ματια ,διχως ομως εκείνος να το εχει καταλάβει ...τοτε τους ακολούθησε και παρατήρησε ποσο ζεστο ηταν εκείνο το φτωχικό σπίτι ,πανω στο στρογγυλό απο ξύλο τραπέζι είχε στολισμένο ενα λευκό σεμεδακι,και δυο πιάτα ζεστο φαγητό ,μια νόστιμη ψαρόσουπα με λεμόνι ...