Şehirli (Tamamlandı)

Akarsu

"Asafın yaşanan olaylardan sonra aklı gitti. Bundan dolayı köydekiler ona deli Asaf demeye başladı. Sinirlenince babası hariç kimse onu durduramıyor. Bunun üzerine Haydar abi doktora götürdü ve buna bir çare bulunamayacağı söylendi. Yani babası olmadığı zamanlarda kimse Asafın yanına gitmez gerçi babası oluncada kimse gitmez çünkü korkuyorlar. Demek istediğim kavga edildiği gün Yunusun tekmelemesinin sebebi buydu işte yoksa Asafın dövdüğü çocuğun ölüsü anca çıkardı ordan. Sende olayı yanlış anlayıp Yunusa vurdun. " nasıl yani Asaf aslında ölümcül bir tehlikeydi ve ben onla aynı evde mi yaşıyordum. Peki neden şimdiye kadar onu o kadar sinir ettiğim halde bana saldırmamıştı. Tamam çenemi morartmıştı ama Zeynepin söylediklerinin yanında bu yaptığı hiçbirşey. Hadi beni geçtim neden Sinan abiye bir kaç yumruk harici daha fazlasını vurmamıştı. Aklım iyice karışırken hafif çatılı kaşlarla Zeynepe baktım.

"Peki bana neden hiç saldırmadı. " Zeynepin gülümseyen yüzü bana döndü.

"Senin yanında da kimseye saldırmıyor. Bunun nedenini bizde düşündük ve aklımıza tek bir seçenek geldi. Asaf senin yanında sinirlenmeye vakit bulamıyordur. Açıkçası düğünde dans ederken birbirinize olan bakışlardan anlaşılıyor bu. " bu ev çok mu sıcak olmuştu. Çaktırmadan pencereyi açtım ve önünde durdum. Bu arada da az çok neden Sinan abiye saldırmadığını anlamış oldum.

"Asaf benden nefret ediyor. Hatta fırsatı olsa beni evinden kovar. " Zeynepin şaşkın bakışları bana döndü. Şuan resmen sallamıştım.

"Nasıl yani seni evde istemiyor mu?" Kafamı olumlu anlamda salladım. Aslında çocuk ilk başlarda evinde istemiyordu yinede bu ufak detayı Zeynepe söylememeye karar verdim.

"Hayır hatta benim varlığımdan bile rahatsız. Sanırım siz nefret ile sevmeyi karıştırmışsınız. " Zeynep bilmem dermiş gibi hareket yapıp yemeği karıştırmaya devam etti.

"Eğer Asafa karşı bi ilgin varsa ki sen yok diyorsun orası ayrı. Eğer varsa Candan uzak durmalısın. Cana yaklaşırsan Asaf uzaklaşır. Asafa yaklaşırsan Can uzaklaşır. " Yeter artık Asaf diye diye içim bayılmıştı. Ne Asafmış arkadaş sırf onun için neden arkadaşımdan uzak durayım.

"Ay yeter içim bayıldı ikiside beni ilgi etmiyor. " nefes almak için pencereye döndüğümde az ilerideki evin arkasına saklanmış birini gördüm. Ne yani sabahtandır izleniyor muyduk? Hemen perdeyi çektim. Hayır köy yerinde bile sapık vardı ya. Yemeklerde bitince kendimize kahve yapmıştık böylece kahve yapmayı da öğrenmiş oldum. Baya bi muhabbeten sonra köyle ilgili çok şey öğrenmiştim. Haydar amcanın inek alacağını söylediğim de bana nasıl inek sağılacağını göstereceğini söylemişti. Aklıma telefonu getirdiğim gelince cebimden çıkardım.

"Fotoğraf çekelim mi?" Zeynep heyecanla koltukta bana doğru kaydı. Hayran bakışlarından daha önce bu kadar lüks telefon görmediği belli.

"Olur çekelim. " yanlışlıkla kamera yerine galeriye bastım. Gözüme çarpan fotoğrafın üstüne tıkladım. Gözlerim şokla irileşirken fotoğrafa baka kaldım. Asafın üstünde uyurken çekilmişti bu fotoğraf. Büyük ihtimalle Zeynepin kınasından sonra içtiğimiz gün çekilmişti. Hava aydınlıkken çekildiğine göre ben uyandığımda Asaf zaten uyanıktı. Tekrardan dikkatlice fotoğrafa baktım. Bir elim Asafın omzundaydı. Kafam desen çocuğun boyun girintisine sokmuştum. Bakışlarımı Asafa odakladım. Gülümseyen yüzüyle ekrana bakıyordu. Gözleri kısılmış dişleri ortaya çıkmıştı. Hafif kirli sakalı hafif belli eden gamzesini hapsetmişti. Istemsiz bende telefona bakıp gülümsedim.

"Bide sevmiyorum diye geçiniyor. Bir fotoğrafla tipinin girdiği hale bak. " diyip beni dürttü. Kıkırdayarak telefonu kapattım.

"Saçmalama sadece komik çıkmışız ona güldüm. " bende yedim dermiş gibi yüzüme bakınca kızardım. Asaf nasıl böyle bir fotoğraf çeker.
Kapının çalması ile muhabbetimiz yarıda kesildi. Zeynepten önce koşup kapıyı açtım. Gelen Zeynepin annesi ve bir kaç kadındı.