Şehirli (Tamamlandı)

Asiye

"Hayır ben iyiyim. Doktora gerek yok. " derken zorla kendimi doğrulttum. Hala nefes almakta zorluk çeksemde bunu belli etmemeye çalıştım.

"Güzelim ne demek iyiyim. Daha demin gözümün önünde iki büklümdün. Kızımıza ya bir şey olduysa. " Asafın ellerinin arasından kurtulduğum gibi sinirli bakışlarımı yüzüne diktim. Olmayan kız için doktora muayene olacak değilim. Asaf benim bu tepkime anlam veremezken bizi izleyen ikiliye döndüm.

"Sizde çıkın gidin artık. " Filiz üstelemeden Atayı da çekerek odadan çıktılar. Derin bir nefes aldım ve Asafa döndüm. Ilk öncelikle ona açıklama yapmam gerekiyordu. "Iyiyim merak etme. " kaşlarım çatılırken karnımı okşayıp yeniden konuştum. "Yani ikimizde iyiyiz. " diyip zorla gülümsedim. Asaf hala tereddütle yüzüme baksada ısrar etmedi. Yatağa uzanıp sırtını bana döndü. Sert tepki verdiğimi biliyorum. Ama biraz da beni anlasınlar. Herşey üst üste geliyor ve ben artık olaylara yetişemiyorum.

......
Sabah gözlerimi açarken anlıma çarpan ılık nefesi hissettim. Aynı zamanda vücuduma dolanan kollarda varlığını belli etmek istermiş gibi sıklaştı. Kafamı hafif geri attığımda gördüğüm yüzle şok oldum. Biz ne ara aynı yatakta yatar vaziyete gelmiştik. Benim en son hatırladığım sandalyede yarı uyur vaziyette olduğumdu. Asaf yaralı haliyle beni kendi yattığı yatağa mı taşımıştı. Sol gözü açılırken yüzünü buruşturdu. Benim uyanık olduğumu görünce hemen gözünü geri kapattı. Bu hali komiğime gidince tebessüm ettim. Asafın farklı yönlerini görmek kalbim için hiç iyi değil. Her defasında beni daha fazla etkileyecek bir yönünü ortaya çıkarıyordu.

"Uyumadığını biliyorum. " bir yandanda kollarının arkasından çıkmak için debeleniyordum. Koca bebekle uğraşıyorum resmen.

"Rahat dur güzelim. Yerin rahat niye kalkmaya çalışıyorsun?" Bu güzelim lafı da iyice Asafın diline dolandı. Söylediklerinin üzerine tepinmeyi kesip kafamı tekrardan yastığa bıraktım. "Seni hak etmek için nasıl bir sevap işledim acaba. " gözlerim büyürken zorla yutkundum. "Benim gibi kendine bile hayrı olmayan biri nasıl olduda senin gibi biriyle evlendi aklım almıyor. " Dur biraz Asaf bizim niye evlendiğimizi hatırlamıyor mu? Hadi ama bu nasıl bir hafıza kaybı. İşine geleni siliyor. İşine gelmeyeni aklında tutuyor.

"Aşk işte. Her şeye kadir. " sesimin titremesi ile susmak zorunda kaldım. Asaf baş parmağı ile yüzümdeki her noktayı severken bende gülümsemekle yetindim. Istesem böyle pozisyonu hayatta elde edemem. Sevdiğim adamın kolları arasında yerim rahattı. "Haydar amca aman babam merak etmiştir. " Babam derken istemsiz bütün vücudum gerilmişti. Ilk defa kendi babam haricinde birine baba demiştim ve bu his kesinlikle anlatılacak bir şey değil.

"Merak etme Can ona iyi olduğumu söylemiştir. " hala sırıtarak yüzüme bakınca bende sırıttım. Karnımda hissettiğim elle yüzümdeki sırıtış son buldu. Şaşkın bakışlarım karnıma inerken Asafın eliyle çizdiği küçük daireleri izledim. Bu hareketi nedense hoşuma gitmişti.

"Kızımıza isim buldum. Adı Ekin olsun. " kafamı kaldırıp dolmuş gözlerine baktım. Gerçekten kız çocuğunun olmasını bu kadar istiyor muydu? Ağlayacak kadar hemde.

"Neden Ekin ismini seçtin? " Asaf bendeki bakışlarını karnıma indirip okşamaya devam etti.

"Bilmiyorum. Bu ismi küçüklüğümden beri seviyorum. " omuz silktim. Sonuçta gerçekten hamile değilim. Çocuğa istediği ismi koyabilir. Açılan kapıyla ikimizde sıçrayıp doğruduk.

"Kusura bakmayın. Kapıyı çalmıştım halbuki. " doktorun mahçup bakışları bana dönerken iyice kızardım. O kadar dalmıştım ki konuşmaya kapı sesini bile duymamıştım. Yataktan kalkarken olabildiğince uzağa geçtim. "Çıkış işlemlerini yapabilirsiniz demek için gelmiştim. " Doktor mahçupca gülümseyip hızla odadan çıktı. Adamda bizi öyle bastığı için utanmıştı. Doktorun çıkmasının üstünden fazla süre geçmemişti ki odaya Can girdi.