Şehirli (Tamamlandı)

Sinan Abi

Diğer bölüm kına var. Biraz Asaf Beyimiz kıskansın Bir sonraki bölüm kitaba yeni olarak eklenecek. Umarım beğenirsiniz. Tabi gerçekte begenmeyi de unutmayın 😉

Kirpiklerim hafifçe titredikten sonra kahverengi gözlerim ortaya çıktı. Elimin tersi ile gözlerimi üfeleyip uzandığım yerden kalktım. Dün geceden sonra kendimi pek iyi hissetmiyorum. Malum Asaf beyle pek mutlu bir konuşma yaptık.
Valizden geniş paça kot pantolon ve sıfır kol siyah tişörtü çıkartıp giydim. Bugün çok işim var. Daha oturup mp3' teki halayları ezberleyeceğim. Odadan çıktığımda içerden sesler geliyordu buda demek oluyordu ki evdekiler çoktan uyanmıştı.

"Oğlum biliyorsun ineği almak için para denkleşmiyor. Canerden borç istedim vermedi. " Haydar amcanın sesi kulağıma dolarken Asafın cevabını beklemeye başladım.

"Ne kadar eksik. " tamda aklımdaki soruyu sormuştu.

" 500 lira eksik ve ben bu parayı nasıl bir araya getireceğimi bilmiyorum. " burda olaya girmeye karar verdim. Sonuçta düğünde şarkı söyleme sebebim eve biraz para girsin diyeydi.

"Aslında Haydar amca ben o parayı buldum. Yarın akşam elime nakit para verilecek. " benim konuşmamla kahvaltı sofrasında oturan ikili bana döndü. Asafın kaşları çatılırken Haydar amca o iş nasıl olacak dermiş gibi bakıyordu.

"O nasıl olacakmış kızım. " cümlesi bitmeden kapı çalınmaya başladı. Kapıya en yakın ben olduğumdan açtım. Sinan abi her zamanki pahalı takımı ve umursamaz bakışları ile karşımda durmuş bana bakıyordu. Yutkunmakta zorluk çekerken dudaklarım hoşgeldin demeye varmadı.

"Asel biraz konuşabilir miyiz?"Hala yüzüne aval aval bakıyordum. Çünkü benim bu adamla konuşacağım bir şey kalmamıştı. Haydar amca ve Asafta yanıma geldi.
Arkamda olduklarını bilmek bana güven vermişti ancak karşımdaki adam bana o güveni vermiyordu. Asaf eliyle bileğime dokununca ona döndüm. Kaşlarını çatmış Sinan abiye bakıyordu.

"Kim bu adam? " hırlarcasına sorduğu soru üzerine Sinan abi atıldı.

"Kim olduğum seni ilgi etmez hadi Asel? " öfkeli bakışlarımı Sinan abiye diktim. Asafla böyle konuşmaya hakkı yok.

"Tamam konuşalım ancak burda değil. Arabana geçelim. " belki annem ve babamla ilgili gelişme var diye gelmişti bu neden daha önceden aklıma gelmedi. Sinan abi arabaya doğru giderken Haydar amcaya döndüm.

"Haydar amca ben bi konuşayım belki ailem bulunmuştur. Beni onlara götürme ihtimali bile var. " sesim beklediğimden de üzgün çıktı. Neden sevinmem gereken yerde yapamıyordum. Nedeni çok belli buraya fazlasıyla alışmıştım ve gitmek istemiyorum. Bakışlarım Asafa döndüğünde yüzünü olabildiğince benden sakladı ve beni umursamadan sofraya geri gidip oturdu. Beni takmayan bi insanın neden ne tepki vereceğini merak ediyordum ki. Çünkü son zamanlarda iyi anlaşmaya başlamıştık en azından birbirimizi görmezden gelmiyorduk. Sinan abinin arabasına doğru giderken bile ayaklarım geri geri gidiyordu. Siyah kapıyı açıp kendimi arabanın konforlu koltuğuna bıraktım. Bu arada Haydar amcanın hala kapının önünde durmuş bize baktığını gördüm.

"Seni sandığımdan çok benimsemişler. " Sinan abinin konuşması ile bakışlarım ona döndü. Ancak onun bakışları gözlerimde değil çenemdeydi. "Çeneni kim bu hale getirdi. Bana psikopat gibi bakan zibidi mi? " öfkeli sesine karşılık gözlerimi devirdim. Umursuyormuş gibi davranması sinirimi bozdu. Sonuçta kendisi beni buraya getirdi. Şimdi neyin vicdanını yapıyor.