" ေႏြရြက္ေႂကြေတြဟာ အကိုင္းအခက္ေတြကိုေမာ့ၾကည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေႂကြဆင္းသြားၾကတယ္။ "
ခင္ဗ်ားရွိတဲ့ေနရာအနီးတဝိုက္မွာေနၿပီး ခင္ဗ်ားမရွိတဲ့ေနရာအရပ္ေရာက္တဲ့အခါ ေႂကြပစ္ခ်င္ခဲ့တာပဲ။အဲဒါ ကြ်န္ေတာ္ဘာလို႔ ဝမ္းနည္းေနရမွာလဲ။
အစတည္းက ကြ်န္ေတာ့တည္ရွိမႈကို အသိအမွတ္ျပဳခံရဖို႔မွမဟုတ္ဘဲ ။
ေႏြရြက္ေႂကြေတြလို အကိုင္းအခက္ခင္ဗ်ားကို ေငးတယ္။ခင္ဗ်ားတည္ရွိရာအရပ္မွာ သိမွတ္ဖို႔ခက္တဲ့ ေလျပည္တစ္ခုလိုေျပးမယ္။
ထြက္ခါစ ႏုသစ္လတ္ဆတ္မႈအပြင့္အဖူးေတြကေတာ့ ခင္ဗ်ားအတြက္ပဲထားလိုက္ပါ။
ကြ်န္ေတာ္က ကံတရားကိုအေလာင္းအစားမလုပ္ရဲဘူး၊
ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားကို အရာရာႏိုင္ေစခ်င္တယ္။
ကြ်န္ေတာ့ခ်စ္ျခင္းတရားကို အပါအဝင္ေပါ့။
သိပ္ေတြေဝတတ္တဲ့ေကာင္က ခင္ဗ်ားအတြက္ဆို ေခါင္းကို ဆတ္ခနဲညိတ္ပစ္လိုက္တာ
ခင္ဗ်ားလိုအပ္ေနခ်ိန္ဆို ဘယ္ေနရာကေနျဖစ္ျဖစ္ ေျပးလာခဲ့တာ
တစ္ခုခု လက္ၫွိဳးထိုးစြပ္စြဲတိုင္း " ဟုတ္ပါတယ္ေပါ့ ကြ်န္ေတာ္မွားသြားပါတယ္ေပါ့ "ခ်က္ခ်င္းေရရြတ္ျပလိုက္တာ၊
ကြ်န္ေတာ့အမွန္တရားက ခင္ဗ်ားေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ရာပဲ ။ အဲဒီတစ္ခုပဲ။
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အမွန္ရယ္ အမွားရယ္ မရွိပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ ခင္ဗ်ားရယ္ပဲ ရွိပါတယ္။
အလိုမရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့လည္း ကြ်န္ေတာ့ကံေပါ့။ မတုံ့ျပန္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့လည္း အလိုက္တသိၿငိမ္ေနရံုေပါ့။ မခ်စ္ေတာ့တာမဟုတ္တာ ခင္ဗ်ားလည္းသိသလို ဘုရားလည္းသိပါတယ္။ ခင္ဗ်ားကို ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုးမျဖစ္ေစလိုေသာ ေစတနာေတြက ေမြးရာပါ ဒါမွမဟုတ္ ေသရာပါ ဒါမွမဟုတ္ တစ္သံသရာစာပါသြားေတာ့မွာ....။
ကြ်န္ေတာ့ေရွ႕က သက္ရွိ ေဝဒနာအဝါေလးကို ေပါ့။ ခင္ဗ်ားကိုေပါ့ ။ ေငးေနရတာ ေငးေနရတာကိုက လွေနတဲ့အဝါေရာင္ေတြ ျဖစ္ေနေတာ့တာ။ကြ်န္ေတာ္က နာက်င္မႈကို ႏွစ္သက္တယ္ လို႔ ဝမ္းနည္းစရာေတြပဲ ေတြးတတ္တယ္လို႔ ခင္ဗ်ား ေျပာဦးမယ္မဟုတ္လား။ ဘယ္သူကေတာ့ ေန႔ရက္တိုင္းကို အလြမ္းေတြ အေဆြးေတြနဲ႔ ေနထိုင္ရွင္သန္ခ်င္ပါ့မလဲ။ စိတ္နယ္လြန္ျဖစ္ရပ္ေတြက ခင္ဗ်ားထြက္ခြာသြားမယ့္အခ်ိန္ကို ေစ့ေဆာ္ထားၿပီးသားျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကြ်န္ေတာ့အိပ္မက္ေတြက စတင္တာ။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေႏွးေကြးေလးလံသူတစ္ေယာက္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ပန္းဝင္ဖို႔အတြက္ ေနာက္က်တတ္သူပါ။ တစ္ခါတခါလည္း ခင္ဗ်ားအေၾကာင္းေတြကို ေျဖဆိုဖို႔ရာ အခ်ိန္မေလာက္ငသူတစ္ေယာက္ပါပဲေပါ့။
ေပးထားတဲ့ ပန္းေတြလည္း ႏြမ္းခဲ့ၿပီ။ နာက်င္အခ်ိန္ပိုဆိုတာေတြကလည္း ဘယ္တုန္းကမွ မေလာက္ငခဲ့ဘူး။အဲဒီေတာ့လည္း ရွံဳးပါေစေတာ့ေပါ့။ ခင္ဗ်ားကို ေကာက္ရခဲ့သလို ပိုင္ဆိုင္ရတုန္းက ရႊင္ျပဖူးၿပီပဲ။ ေပ်ာက္ရွခဲ့သလို မဆိုင္ရတဲ့ညေနေတြအတြက္လည္း ကြ်န္ေတာ္ေနတတ္ရေတာ့မွာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္က ဆာေလာင္မြတ္သိပ္သူပါ။ ခင္ဗ်ားကေတာ့ "ဝမ္းနည္းပါတယ္ ဒီေန႔ဆိုင္ပိတ္ပါၿပီ"ဆိုၿပီး တံခါးေလးဆြဲပိတ္သြားသူေပါ့။
ေလေတြတိုက္လည္း ခင္ဗ်ားေရာက္လာဦးမလား ။ စကားေျပာေသတၱာအေသေလးထဲက ပန္းေရာင္စကားပြင့္ေတြ ထၿပီးပြင့္လာမလား ။ မေသခ်ာပါဘူး။ ခင္ဗ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ေထြးဖက္ထားခဲ့ရတဲ့ ညေနေတြကိုေတာင္ ခ်န္ခဲ့ရေသးတာပဲ။ ခင္ဗ်ားေျပာဖူးသလို ဘယ္အရာမွ မတည္ၿမဲဘူးေပါ့။ လူေတြက သစၥာမရွိပါဘူးေပါ့ ။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ခင္ဗ်ားမာနေလးကို ခ်စ္မက္စြာ ပြတ္သပ္ၿပီး အထူးတလည္မရွင္းျပႏိုင္ခဲ့ေတာ့ဘူးေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာၿပီးၿပီပဲ.....။
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ဘဝမွာ အမွန္ရယ္ အမွားရယ္ မရွိပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ ခင္ဗ်ားရယ္ပဲ ရွိပါတယ္။
#ခြန္းညိဳေသြး
YOU ARE READING
ႏွစ္သက္မိေလေသာ
Şiirႏွစ္သက္သေဘာက်မိတဲ့ စာအပိုင္းအစေလးေတြကို စုစည္းခ်င္တဲ့သေဘာနဲ႔တင္ထားတဲ့ Book ကေလးပါ
