Ionic Love

Chapter 1

It's raining. Again. I watch the rain drops as they dramatically touch the ground with such grace that makes them worth-watching. Ang unti-unti nilang pagbagsak mula sa itaas pababa ay sadyang nakakaenggayong panoorin. I don't know why am I so fascinated with the rain. Looking closely, I cannot even find the humor in it.

Nakakarelax ang tunog ng bawat patak na tumatama sa bubungan ng bahay kahit na gaano man ito kalakas or kahina.

Just by merely watching the rain, I realized how ironic it is. It is relaxing regardless of it being dangerous. It can bring peace and comfort despite the ability to bring chaos and havoc. It can yield life the same time it can cause death. But some still love the rain.

I was back from my reverie when I heard the sound of the bell signaling the entrace of a customer.

Nilingon ko ang pintuan at napapikit ng mariin nang makita kung sino ang pumasok.
Nagkaroon ako ng pagkakataon na matitigan ang mukha nya dahil di pa sya tumitingin sa gawi ko, abala sya sa pag pagpag ng nabasang damit. Since he's almost wet, I could somehow see the body hiding behind the mint green longsleeve polo shirt. Mukhang papasok pa lang sya sa opisina at dito pa dumiretso, ayan tuloy nabasa pa sya. My gaze went back to his face.

My eyes widen a bit when his black eyes met my brownish ones. Then he smiled.

That same fascinating smile that causes my heart to beat faster and louder than its usual phase.

"Sandy! Xen!" I heard Lola Rosita calling us.

I look questionly at my Lola as if asking why did she called for us. She just smiled evilly as her responce.

Nauna akong nakalapit sa kanya kaya kaagad ko syang tinanong kung para saan at tinawag nya pa kami. Nakakahiya kaya!

"Yes po, lola?" Tanong ni Xen pagkalapit nya kay Lola. Hindi na tuloy nasabi ni Lola kung ano nga ba ang dahilan ng pagtawag nya.

"Picture naman kayo ni Sandy oh! Ipapadevelop to nila Alex para souvenir sa ikapitong birthday nya ngayon!" Masiglang sabi ni Lola.

Nanlaki ang mata ko. Kami, si Xen at ako, magpapapicture?! Namula ang pisngi ko. Nakakahiya talaga yon, lalo na kung di papayag si Xen!

"Ah, ganoon po ba? Sige po!" Agad naman nyang pagpayag na lalong ikinapula ng mga pisngi ko.

Linilapitan nya ako habang tinatawag ni Lola si Tatay para siguro sa camera. Nakayuko lang ako habang ramdam ko ang presensya ni Xen na halos dalawang hakbang lang ang layo mula sa akin.

"Sandali lang," rinig kong sabi nya. Di ko pa man naaangat ang tingin ko sa kanya ay nakaalis na sya. Pinanood ko na lang syang patakbong lumayo sa akin.

Habang hinihintay si Lola o kaya si Xen na makabalik, sinipa- sipa ko na lang yung bato. Namulang muli ang pisngi ko ng maalalang pumayag sa papicture!

Yes, he agreeed!

He agreed!

He agreed!

Paulit-ulit na nagchant sa utak ko na magpapapicture sya! Ngayong birthday ko! Kinikilig ako! Sino ba namang hindi? Crush ko kaya 'yon! Omggg!

"Sandy!" I heard him called my name. Nilingon ko syang agad at nakita syang patakbong lumalapit sa akin. He is smiling boyishly. Nangiti na rin tuloy ako.
"Happy Birthday!"

May iniabot syang box na lalong nagpalaki sa ngiti ko. It's a gift from him! And... It is wrapped with a mint green wrapper – my favorite color!

"Wow, thank you!" Inalog- alog ko agad yon, trying to guess it's content. "Anong laman nito?" Naeexcite ko pang tanong.