Ionic Love

Chapter 18

Sa kagustuhang mabaling sa iba ang atensyon ko habang nasa kotse ni Xenon, nasa cellphone lang ang tingin ko magmula nang umandar ito. I did not glance at him, even once.

I feel so guilty. Kasabay noong pagkakita kong uli sa sinulat ko sa puno, pakiramdam ko kasi bumalik na naman ako sa dati. The Sandy, few years ago, who had a big crush on Xenon. Dagdagan pa na nakita ko si Celine. Sa ilang pagkakataong nananaginip ako ng gising noon, nakikita ko ang sarili ko– sa parehong oras at pagkakataon– na ganito rin kami. I feel giddy then, but now it feels like as if something's wrong? May mali. Nandito pa rin yung nararamdaman ko sa kanya. It was just buried deep down that I almost forgot about it. Or I choose to be occupied most of the time to get those feelings forgotten. But, no. I know I've moved on. I shouldn't bring back those times, paticularly those feelings. I'm fine with us being like this. Casual lang, or even friends? Ayaw ko na ring umasa at mag- expect. Ayaw ko ng masaktan pa.

I sighed. Tumitig na lang sa kawalan.

When suddenly, I realized something.

"Where are we going?" I asked him, without thinking twice.

We're taking the road different from the one leading to Lola's house!

Hindi ako nito sinagot, ni sulyap wala.

"Xenon," I called him coldly.

Tinitigan ko pa sya ng masama nang ilang saglit bago ko sya nagawang mapasulyap sa gawi ko.

He then mentioned a local restaurant here in Clereste.

"H-ha?!" Tanong ko, naeeskandalo na.

Tinaasan lang ako nito ng kilay na parang wala lang nangyayari. But what the heck, he's taking me to a restaurant without asking my permission!

"We're eating our dinner there," sabi pa nito.

Inirapan ko sya nang palihim. I need to calm down. I need to relax.

"You know what," I started as calmly as I can, "I'm fine with the dinner at home. Pwedeng iuwi mo na lang ako?"

"We're here," anunsyo nito imbes na pakinggan ako.

Mabilis na itong lumabas ng sasakyan, di man lang ako tinignan, kaya sumunod na lang ako sa kanya.

Tahimik kaming pumasok ng napili nyang restaurant. Nakasunod lang ako sa kanya habang sinusundan ang waiter na magtuturo sa amin ng nakalaang mesa.

The restaurant is almost full, leaving only few vacant tables for the new comers. Halos magkasintahan ang naroroon, kundi man pamilya.

Mapayapa kaming naupo roon habang nag- oorder ng kakainin. Nataranta pa nga ako nang makitang tapos na si Xenon sa pagpili at ako na lang itong hinihintay ng waiter.

Busog pa kasi ako eh!

"Uh," panimula ko bago sinabi iyong dish na nasaktuhan ng mata ko na kaunti lang ang serving base sa picture na nasa menu.

"What about the drinks, ma'am?"

"Orange juice na lang," I answered with a smile.

Nasulyapan ko ang kasama na  seryosong nakatingin sa binatilyong waiter na nagseserve sa amin.

"Is that's all, ma'am?" The waiter asked again, showing me a shy smile.

"Yes, thank you."

"No, wait," habol naman ni Xenon sa waiter na paalis na. He then ordered another two dishes. Kahit na may pakiramdam akong para sa akin iyon, hindi na ako umangal pa.

Katahimikan na naman ang namayani sa pagitan namin pagkaalis ng waiter. Pabaling- baling ako ng tingin sa buong restaurant, sa lahat na maliban kay Xenon. I'm avoiding eye contact with him. Ramdam na ramdam ko kasi ang titig nito sa akin. At ako pa talaga ang nahihiya para sa kanya. He is shamelessly staring at me for the sake of every person living on planet earth! It is making me wonder what's going on in his mind right at this moment!