YOU'RE MINE

Chapter 16

CHARD P.O.V

Hindi ,hindi totoo yun ayokong maniwala minsan na akong naniwala sa kanya ayoko na. Pero nasa isip ko ay kung paano kung totoo , paano kung mali ako, paano kung nabulag ako sa mga maling sinabi ni Pia. Paano nga kung ama niya yun.

Hindi ko maiwasan ihagis ang aking iniinom na alak. Im here alone at my room thinking and drowning myself in a beer.iniisip ko pa lang na kung totoo yun ay parang mamatay na ako maraming bakit ngayon ang pumapasok sa aking isipan ang mga sumbat niyang tumagos sa aking puso ang iyak niyang binuhos kanina. nagsasabi kaya siya ng totoo?.paano nga kung kasalanan ko lahat.

There's only one way to prove it.

"DAD! I need your private investigator right now." Sabay patay ko ng tawag.

I really need to know the truth.

It's been a day but still my mind is not running out of WHAT IF.

"sir! A private investigator is here!."

"Let him come in."

I need to prepare my mind and my heart.

"Sir."

"what do you have.?" Tanong ko.

"Sir, base on my investigation minapula po ang information na binigay sayo." Bumagsak ang balikat ko dun.

"you mean sinadyang gawing peke iyon."napa kuyom ako dahil dun.

"opo, and Sir yung investigator po ay isa lamang siyang tindero ng palengke and from my source binayaran daw siya para magpanggap na isang investigator ng isang babae."

"isang babae." Nagtatakang tanong ko.

"and Sir! Here's the information about Mr.Patrick Liam and her daughter."

"SHE GOT A DAUGHTER!." Napasigaw ako dahil dun at napatayo.

"yes Sir, but they still make it the secret of their family."

"you may go now!." Taboy ko.

Hindi ko kinakaya ang mga impormasyon na aking nalalaman lalo akong nanlulumo ngayon.

"and Sir the girl na nagbayad dun sa investigator ay si Pia Martinez. Thats all Sir." Mas lalong nanghina pa ako dun.

Things coming back at me now.

PENNY P.O.V

It's been three days passed na akong pumapasok nang mag decide ako na tapusin ang contrata ko sa company. and those days hindi ko pa siya nakikitang pumasok. I admit i was hurt na hindi niya pa rin ako pinaniwalaan even though i explain my side tinalikuran niya lang ako nun after all si Pia ang pinili niya.

"Ms.Penny ba't di kaya pumapasok si Sir?."

"i don't know too." Balewalang sagot ko sa kanya.

"he cancelled many meetings even our investors meeting." Sabi ni Dan.

"hayaan mo siya baka may plano siya."

"siguro."

Tuloy tuloy lang ako sa trabaho natambak ang aking ginagawa dahil di ako pumapasok nakalimutan ko na ring kumain.

"Dan?." Tawag ko ng marinig kong may pumasok.

Hindi sumagot kaya napatingin ako. Napatayo naman kaagad ako ng makita ko si Chard pala at may pasa pasa sa mukha at mukhang depressed.

"what happen?." Alalang tanong ko.

Ngunit isang malamig na tingin lang ang binigay niya sa akin at dumiretso na sa kanyang opisina. I shouldn't be in the position na nag aalala para sa kanya pero hindi ko kayang makita siyang nag kakaganito.

Pumasok ako sa opisina niya mukhang na gulat siya dun dahil napatingin to sa akin ngunit dumiretso lang ako sa private kitchen niya at kinuha ang medicine kit pagkakuha ko nun ay di ko na alintana ang sasabihin niya basta tumayo na lang ako sa harap niya.

"let me cure that."

"no need." Malamig na tugon niya.

"kailangan mo to." Mapilit kong sabi.

Lumipat ako sa tabi niya at hinarap siya. Ngunit tinabig niya lang ang aking kamay.

"please let me just put a medicine on that. I promise di na kita lalapitan." Sabi ko.

Ng hindi na siya umangal ay nilapag ko na sa lamesa ang medicine kit kumuha ako ng bulak at betadine. Habang unti unti kong pinapahid sa bandang labi niya ang bulak na may betadine. Nang tignan ko ang mga mata niya ay pumatak doon ang luha niya.

"excuse me!." Sabi niya sabay tayo.

Naiwan akong naka tanga bat siya iiyak? Baka may problema sila ni Pia.

Riiinnng....Riiiinnnngggg

"Yes?."

"Mommy."

"hey! Baby."

"Mommy i missed you na po."

"I miss you more too."

"daan ka sa bahay Mommy nila Lolo at Lola visit me."

"of course baby!."

"Promise?."

"Promised baby."

"I love you Mom bye."

"I love you too baby."

CHARD P.O.V

I was about to get out ng kitchen pinunasan ko lang ang luha ko at kumuha ng tubig. Hindi ko ma contol ang aking emosyon after all this years she still cared for me.

"I love you too baby." Sabi niya sa telepono.

Nabitawan ko ang aking dalang baso dahil dun. Napatingin siya sa akin sa gulat.

"kanina ka pa diyan?." Kinakabahang tanong niya.

"no..pe sumasakit lang ang ulo ko. Can you leave me alone?."

"yeah sure, call me when you need me."sabi niya ngunit mukhang tutol siya at umalis.

Parang mas dumoble ang sakit na aking nararamdaman mas masakit pa sa bugbog na aking nadama kagabi.