YOU'RE MINE

(Flashback) Chapter 8

Ngayon na lang ulit ako nakapasok sa school after one week passed. And i already send my excused letters to my proffesor wala naman naging problema dun.

Its just 9 am saktong klase ko and im the first one na pumasok sa school i just reviewed what lessons been passed na sinend sa akin ng mga prof. Ko.

"wow! May gana ka pa palang pumasok."

Nagulat ako dahil dun ngunit hindi ko na lang siya pinansin at binalik ko na lang ang aking tingin sa aking binabasa.

"what's with the shades?." Tanong niya.

Naka shade's ako dahil sa pag iyak ko ng magdamag.

"what happened?."

"Can you mind your own bussiness huh!." Napipikong sabi ko.

"yes! Bumalik na ang ma sungit!." Tuwa pa niyang sabi.

Hindi niya ata ramdam na ayaw ko siyang kausapin at gusto ko na muna mapag isa. Tuloy pa rin ang kanyang pagtawa sa akin i feel pity bout myself dahil dun kakatawatawa naman talaga ako di ko na napigilang umiyak dahil dun.......gusto kong mapag isa.

"hey! What's wrong?." Alalang sabi niya.

Tumayo ako at pinasok ang lahat ng gamit ko at akmang aalis na ng hawakan niya ako.

"Look i'm sorry! I'm sorry wag ka ng umiyak." Sabi niya.

Nakita ko sa mukha niya ang bakas ng pagsisi pero gusto ko munang lumayo.

"STAY AWAY FROM ME CHARD!" madamdamin kong sabi.

Tuloy tuloy na akong naglakad palabas ng room habang umiiyak ako i wanna be alone . nagulat na lang ako ng hinatak ako ni Chard palabas ang way out namin ngunit sa parking lot niya ako hinatak at huminto kami sa tapat ng sasakyan ata niya.

"Let's go!." Sabi niya.

"at bakit naman ako sasama sayo huh!."

"look im sorry kanina."

"Forgiven."sabi ko at tumalikod na sa kanya.

Ngunit hinatak nanaman niya ako.

"ba't ba ang hilig mong mang hatak huh." Sita ko sa kanya.

"look! I know a place na makakapag pagaan ng loob mo and i want you to come with me!."

"and why would i?." Mapanuya kong sabi.

"Cause you're depressed. And you know what happen to depressed people.?"

"what."

"they commit suicide."

Napahagulgol naman dahil dun things coming back at me.

"hey~ hey stop crying...shhh." sabi niya sa akin.

Hinawakan niya ako sa balikat ngunit hindi ko kinaya ang bugso ng damdamin ko na i want someone to be with me in this trial times yung taong kaya akong intindihin.

Nagulat na lang ako ng hinawakan niya ang aking mga bewang para mayakap niya ako at hinagod ng isang kamay niya ang aking likod upang tumahan na. Pero hindi ko inaasahan ang kanyang mga salitang binitiwan.

"You should stop crying lord knows that you can get over this problem that's why she choose you to face this and you're dealing with it now see you're that kind of brave woman yung iba nga jan kung ano ano na lang ang ginagawa but you look at you may gana ka pang pumasok."

"She killed herself because of me!." Sabi ko. At lumakas pa ang iyak ko dahil dun.

"shuuu tahan na! Nandito ako di kita iiwan." Napatigil ako dahil dun.