HATA #Wattys2018

Bölüm 22

Media: Akın&Cemre 👑

Video: Emre Aydın~Hoşçakal

       KEYİFLİ OKUMALAR    

AKIN

Yol boyunca sessizdik ne o ne de ben tek kelime bile etmedik , bazen onu çok mu üzüyorum diye düşünsem de ona karşı tavırlarım hiç yumuşamıyor bunun sebebi hayatıma aniden dahil olmasıydı sanırım . Evlendikten sonra evimizin ayrı olması iyi olmuştu her gün aileme karşı koca rolü yapamazdım. Satın aldığımız evin önüne arabayı park edip ikimizde arabadan inip eve doğru ilerledik. Evi bende ilk defa görecektim... büyük demir kapıyı açıp önden Cemre'nin girmesini bekledim , yüzüme dahi bakmadan hızla içeri geçti bana öfkeli olduğu belliydi ve bunun için yapacağım birşey yok... kapıyı kapatıp ilerledim evin bahçesi geniş ve ferah duruyor ; bizim bahçemiz gibi. Cemre'nin de beğendiğine eminim çünkü hayranlıkla etrafı inceliyordu. Sanırım bana karşı öfkesini unutmuş olmalı ki kocaman gülümsemesiyle bana bakıp ''Akın bahçesi çok güzel..." elini karnında götürüp ''çocuğumuzla bir sürü oyunlar oynayabileceğiz. " sesin de ki mutluluk gözlerine de yansımış ; gözleri parıldıyordu. Sanırım sarı belayı ilk defa bu kadar mutlu görüyorum. Birşey demeden sadece gülümsedim bu sefer hayalini mahvetme gibi bir hakkım yok. Benim gülümsememe şaşırmıştı , yüz ifadesi gerçekten komik kendimi tutamayıp tekrar güldüm "hey sen gülmeyi biliyor musun?" Bu saçma soruyla yalandan kaşlarımı çatıp "her canlı gibi bende gülmeyi biliyorum."sert yüz ifademe rağmen sesim normal çıkmıştı , "bence yeni öğrenmiş gibisin , bazen kullanacağın yeri bilmiyorsun." Zaferi kazanmış edasıyla tek kaşını kaldırıp pis pis gülümsedi. Göz devirip kapıya ilerledim hem bela hem de çocuk...
     İki katlı müstakil evin kapısı ahşaptan yapılmıştı , kapıyı açınca bizi koca bir hol karşıladı , kapıyı  sonuna kadar açıp Cemre'nin de içeri girmesini bekledim , hafif bir gülümsemeyle etrafı inceleyip benden önce salona doğru ilerledi. Ev yeni alındığı için boştu iki gün sonra annemin iç mimarı burayı harika bir yuvaya çevireceğine eminim.  Evi kısaca süzdüm zaten buraya çok uğrayacağımı düşünmüyorum... Üst kata doğru ilerleyip kendime uygun bir oda bakınmaya başladım sürekli de dışarıda olacak halim yoktu. Gözüme ilk çarpan odaya girdim , oda gerçekten büyüktü içinde giyinme odası ve banyosu vardı tam istediğim gibi , burası benim odam olacak anneme bunu söylesem iyi olur . "Bu oda gerçekten çok büyük , bizim odamız olabilir." Cemre'nin arkamdan geldiğini şimdi fark ettim , ona dönüp ne saçmaladığını soracakken bana bakıp kırdığı potu fark etmiş olacak ki alt dudağını ısırdı "şey yani benim odam ... benim için çok iyi bir oda ..." utandığı için bana değil etrafa bakıyordu , "fazla akıllı sandın kendini sanırım!" Sert imamla bana dönüp şaşkınca "ne?" Dedi , "diyorum ki burayı ilk ben buldum yani bu oda benim , git başka bir yer bul kendine,"  ağzı şaşkınlıktan açık kalmıştı , hızla kendini toparlayıp saçlarını arkaya doğru itti "senin odana mı kaldım..." dedi sert bir dille ve hızla odayı terk etti , bu kız gerçekten çok tuhaf ondan çekeceğim var...
      Odaya tekrar göz gezdirip bende Cemre'nin peşinden çıktım hemen yanda ki odaya bakıyordu. Odanın içi de benim odam gibiydi , imayla bir bakış attım hemen yanımda ki odayı seçmez umarım... sakince bana dönüp "bu oda da benim , şimdi eşit durumdayız . " kendince bana üstünlük taslıyordu , şimdi çıldıracağım başka oda yok muydu! Sert bakışlarımı aldırmadan odadan usulca ayrıldı. Bu kız gerçekten insanı delirtecek cinsten , olgun bir kadın gibi değil aksine ergenliğe yeni adım atmış genç kız gibi. Ona daha fazla katlanamadığım için bahçeye doğru gittim , cebimde her zaman olan tek sigarayı çıkarıp iki dudağımın arasına sıkıştırıp yaktım , sigarayı sertçe içime çekip dumanın cigerlerime iyice dolmasını bekledim , boğazımı yakması bana ayrı bir zevk veriyordu , kısa da olsa beni dertlerimden uzaklaştırıyordu. Elimde duran sigaraya baktım en son yine bu illeti içerken sarı bela yanımdaydı bu gidişle yılda bir kullandığım sigarayı günlük kullanacaktım.
       Son dumanı da dışarı üfledikten sonra omuzumda  ki el ile irkildim . Arkamı dönmeme gerek kalmadan Cemre muzipçe bana döndü "bütün evi gezmedin? " bu bir soru mu , yoksa sitem mi ? Arabada dediklerimi çok çabuk unutmuş  gibi "balık hafızalısın sanki he , hemen dediklerimi unutuyorsun ."sesimde ki alaylı imayı fark etmiş yüzü anında düşmüştü . "Özür dilerim unutmuşum."sesi varla yok arasında çıkmıştı , nedense kendimi tuhaf hissettim bu kadar sert bir imada bulunmamalıydım. Özür dilemeli miyim diye düşünürken o hızla dış kapıya doğru ilerledi.Hızla kapıyı kilitleyip peşinden koştum , onu üzülmesi bebeğimin de üzülmesi anlamına geliyordu. Bu kaba davranışlarıma çeki düzen vermeliyim en kısa sürede . Diğer kapıyı da kilitleyip sağa ve sola baktım etrafta yoktu ,içimi  müthiş bir sıkıntı kapladı arabaya doğru ilerleyip  onu öyle aramaya karar verdim. Kapıyı açmamla tuttuğum nefesi bıraktım , Cemre sessizce arabada beni bekliyordu... Rahat bir nefes alıp şoför koltuğuna geçip kolunu tuttum. Beni korkutmuştu...
    Kolunu tutmamla gözlerime baktı  , mavi gözleri buğulanmış burnu kızarmıştı. İçimden kendime kızıp yere indirdiğim bakışlarımı  tekrar gözlerine dikip "Özür dilerim ," dedim sadece sesim sakindi. Gözlerini şaşkınlıkla kırpıştırdı , bir kere daha aynı şeyi yapıp "sen mi özür diliyorsun?" Sesi alaycı çıkmıştı , bunu beklemediğini beden diliyle açık açık gösteriyordu , ee haklı da ben bile bu yaptığıma şaşırdım. Sorusuna bir cevap vermeden karanlık yolda Cemre'nin evine doğru sürdüm.