HATA #Wattys2018

Bölüm 53

Keyifli okumalar ❤️

Karnımda oluşan sancı ile zar zor hastaneye yetiştirildiğimi hatırlıyorum . Hastaneye geldiğimizde hızla beni sedyeye yatırıp muayene yapılacak alana doğru götürürken bir elimi Akın diğer elimi de babam tutmuştu. Gözümü bir an olsun bana endişe ile bakan Akın'dan alamıyordum . Karnıma giren ani sancı ile tekrar acıyla bağırırken neyse ki muayene yerine gelmiştik. Bir anda bir kaç doktor başımda toplanıp Akın ile babamı çıkarırken Akın'ın elini güçlükle bıraktım. Gözlerim yaşadığım yalnızlık ve ağrıyla dolarken içimi müthiş bir korku sarmıştı. Doktorlardan biri erkekti ve bana yaklaşıp üzerimde ki eteği toparlayarak iki bacağımı açıp elini içime sokmasıyla şoka uğramıştım."siz ne yapıyorsunuz !"diye doktora bağırınca doktor istifini hiç bozmadan "açılmayı kontrol ediyorum Cemre hanım."dediğin de diyecek bir şey bulamamıştım . Acıyla bağırmaya devam ettikçe diğer doktorlar da sürekli gelip açılmayı kontrol ediyorlardı. Yaşadığım bu sarsıntı kalbimi sıkıştırıyordu. "Ne zaman bitecek bu işkence ...Aysel doktor nerede?"diye tekrar bağırdığımda hemşire yanıma gelip "Cemre hanım sakin olun. Doktorunuz Aysel hanımın mesaisi bittiği için yerine Mahmut doktor girecek doğumunuza."dediğinde gözlerimde ki yaşı silip Mahmut denilen adama baktım . Ağzında ki boneyi çekip " Merhaba Cemre hanım , doğumunuzu ben gerçekleştireceğim. Sizden istediğim şey sakin olmanız , eğer panik olursanız hem sizin hemde bizim için iş zorlaşır. "Dediğinde adamı duymama rağmen acıdan onu sallamıyordum bile. "Bakın şimdi tek istediğim şey bir an önce doğurmak."diye acıyla tısladığımda Mahmut doktor asistanına dönüp " kaç santim açılma olmuş "diye sorduğunda asistan hızla Mahmut'a yaklaşıp "6 cm hocam."dediğin de Mahmut başını onaylar şekilde sallayıp arkasını dönüp "Cemre hanımı doğumhaneye alın." Dedi ve ayrıldı. Birazdan ciddi ciddi doğuracaktım ve ben yanımda Akın'ın olmasını istiyordum bu acıyı tek başıma göğüsleyemem. Gözlerim tekrar yaşla dolarken bebeğimi sağlıkla kucağıma alacağımı bilmek içimi müthiş bir heyecanla kaplıyordu .
Kısa süre sonra doğumhaneye geldiğimizde her yer buz gibiydi ellerim titrerken bu işin bir an önce bitmesi için Allah'a yalvarıyordum. Derin derin solarken içeri Mahmut doktor girdi ve direkt bana doğru gelip bacaklarımı iki yana doğru açarak eğildi "evet Cemre önce derince bir nefes al ve ıkın."dediğin de doktorun dediği gibi yaptım , aynı şeyi tekrar yapmam için tekrar tekrar komut verip durdu. Vücudum terden damla damla su dolarken bebek gelmek bilmiyordu . Doktor hemşireye dönüp "bastır"deyince hemşire karnımın üzerine dirseğiyle bastırdığında nefesim kesilmişti. Yaşadığım bu durum beni şoka uğratmıştı ,karnımda hemşirenin yükü iyiden iyiye beni boş bir girdaba sokarken o kadar halsizdim ki hemşireyi üzerimden itemiyordum , yapabildiğim tek şey derin derin nefes almak . Hemşire kısa süre sonra üzerimde kalkıp birkaç saniye bekledikten sonra aynı işlemi tekrar yaptı . Bana yapılan işkence gelecekte tekrar bebek getirme hayallerimi yerle bir etmişti . Gözlerimden akan sıcak yaşlar yüzümü ıslatırken dudaklarımdan çığlıklar eksik olmuyordu. "Cemre bebeğin başını görebiliyorum...hadi ıkın ."diye güç verircesine konuşan doktora ayak uydurmak zorundaydım . Hemşire üzerimden kalkınca var gücümle ıkındım ve ondan sonrası rüya gibiydi. Bebeğimin sesi kulaklarımda çınlarken kalbim deli gibi çarpıyordu , hayatımda hiç , bu kadar duyguyu bir arada yaşamamıştım... Kalbimin ritmi değişmeden delice atarken göz ucuyla bağıran yavruma baktım , küçücüktü ... tekrar tekrar ağlarken bu sefer hıçkırıyordum . Hemşire bebeğimi göğüsümün üzerine yatırınca oğlumun ağlaması kesildi bir anda , yüzümde oluşan gülümsemeye engel olamadım .Olmayan enerjime rağmen ellerimle minicik vücudunu sarıp başına öpücükler kondurdum. Anne olma duygusunu şu an çok iyi anlıyordum , onun canı bir kerecik acısa benim bin kere acır..."oğlum hoşgeldin."dedim kulağına doğru fısıldayarak . Oğlum gelmişti hemde en karmaşık olduğum vakitte gelip dertlerimi silip süpürdü bir anda , o benim ikinci kahramanım. Hemşire bebeğimi alıp "onu biraz temizleyeceğiz sizi odaya alınca emzirmek için tekrar getireceğiz."dediğin de başımı sallayabildim sadece. "Cemre hanım geçmiş olsun , bebeğiniz sağlıklı bunda bir endişenizi olmasın. Sizin durumunuzda gayet iyi ama plasentanın düşmesi için sizi biraz burada tutacağız ondan sonra dikişlerinizi atıp odanıza alacağız ."diyen Mahmut doktora yine başımı onaylar şekilde sallayıp ağırlaşan göz kapaklarımı kapatıp biraz dinlenmeye başladım . Bulunduğum yerde sadece stajyer bir hemşire ve ben vardım uzun süredir plasentanın düşmesini bekliyordum ama düşmek bilmiyordu ,oğlumu görmek istiyordum ona daha doyamamıştım. Yorgun gözlerle genç kıza dönüp "ne zaman düşecek?"diye sorunca genç kız gülerek yanıma geldi ."düştü bile , şimdi dikişlerinizi atıp içeri alacağız siz."Dedi ve odadan ayrıldı. Kısa süre sonra doktor içeri girip dikişleri atarak benim çıplak bedenimin üzerine sadece beyaz örtüyü atıp asansöre ilerledik.
   Yaşadıklarıma hala inanamıyordum , binbir korkuyla beklediğim doğum bitmişti ve hiçbir sorun olmadan. Yanımda annem yoktu ama bu sefer babam yanımdaydı, en güçlü haliyle. Bugün anne olmuştum tıpkı annem gibi ve o ne kadar beni üzsede benden daha çok üzgün olduğuna eminim . Off kafam allak bullak, şimdi bunu düşünmemin yeri değil. Asansör kapısının açılmasıyla Akın'ın endişe dolu bakışlarıyla karşılaştım ; gözüm onu görmemin sevinciyle yaşla dolarken zar zor kolumu ona doğru uzattım , Akın hızla yanıma gelip elimi tuttu ve kocaman öptü . "Cemre beni çok korkuttun , neden bu kadar uzun sürdü?"Dedi titreyen sesiyle. Gözlerimi yumdum ve tekrar açıp " bebeğimiz biraz naz yaptı."Dedim yorgun bir ifadeyle. Akın sevinçle gülüp anlıma öpücük kondurdu kocaman daha sonra eğildiği yerden kalkıp hemşireye yardım ederek sedyeyi odamın içine sürdü. Odaya vardığımda üzerimde kıyafetim olmadığı için oldukça tedirgindim bu durumumu anlayan hemşire "hastanemize ait kıyafetleri dolaptan temin edebilirsiniz."Dedi ve ayrıldı. Akın dolaba yönelip uzun beyaz renkli elbiseyi alıp bana doğru ilerleyerek "hadi şunu giydireyim sana." Dediğin de uzandığım yerden hafifçe doğrulup elbiseyi kafamdan geçirdim , bu sırada Akın arkası dönüktü "zorlanıyor musun ?"diye sorunca kararsız kalmıştım çünkü elbisenin eteklerini aşağıya doğru çekemiyordum "e..evet."Dediğim de Akın direk bana dönüp üzerime doğru eğildi "omuzuma koy kolunu."deyince omuzundan güç alıp hafifçe ayaklanınca Akın hızla eteği aşağı doğru çekip beni büyük bir dikkatle yatağa yatırdı .Akın yanıma oturup saçlarıma dokundu sakince "şimdi nasılsın ?"deyince "biraz ağrım var ama zor bir doğumdu."diye itiraf edince Akın sadece üzgünce baktı "babam nerede?"diye sorduğum da Akın hafifçe gülüp "babam...ım şey aşağıda biriyle konuşuyordu şimdi gelir."dediğin de anlayışla başımı salladım evet çok tuhaf olacak ama ona çok öfkeli olsamda onu yanımda görmek istiyordum. Bu sırada içeri hemşire girip "ağrınız için size ilaç vereceğim ama önce bebeğinizi emzirteceksiniz."dediğin de kalbim heyecanla tekledi . Akın ile el ele tutuşup birbirimize kısa bir bakış attık , ikimizinde heyecanı yüzümüzde okunuyordu ,sevincimiz o kadar yoğundu ki ellerimiz titriyordu .Kısa süre sonra oğlumuz içeri girdi , mavi bir örtüye sarmışlardı , güzel kokusunu taa girişten almıştım ."evet ,buyurun oğlunuz . Size nasıl tutacağınızı ve nasıl emzireceğinizi anlatayım....."hemşire bütün emzirme detaylarını anlatıp oğlumu bana doğru uzatınca kolum heyecanla titremişti , tam dokuz ay sonra ona dokunabiliyordum. Akın şaşkınca oğlumuza bakıp artık gerçek bir baba olduğunu anımsıyordu ."Cemre bu bizim oğlumuz mu yani?"diye şaşkınca soran Akın'a gülerek başımı sallayıp oğlumun kokusunu içime çektim "Akın bu mükemmel bir duygu ...anne oldum ben."deyip ağlamaya başladığım da Akın gülüp eliyle yüzümü temizleyerek "şşş ağlama...sen dünyanın en mükemmel annesi olacaksın ."Dedi ve önce oğlumuzu sonra beni öptü. Hemşire başımızda bekleyip bebeği onun dediği gibi emzirmemi bekliyordu. Onun dediği gibi elbiseyi arkadan Akın'ın yardımıyla gevşetip sağ göğüsümü açıp bebeğimin başını yakınlaştırıp oğlumun emmesini bekledim ama emmiyordu.Hem ilk emzirmemin hem de oğlumun emzirmemesinin telaşı beni endişelendirirken ,korkuyla hemşireye baktım "beni istemiyor mu yoksa !"diye sorduğum da hemşire gülüp "öyle şey mi olur , oğlunuzun dudaklarını memenizin başına sürtün böylelikle emzirecektir."diyen hemşirenin dediğini yapınca gerçekten de emmişti. Yüreğim rahatlarken ilk emzirmenin heyecanı kalbimi dengesizleştirmişti. Şu an yanımda annemin de olmasını isterdim "anneme haber verdin mi Akın ."diye sorunca "Baban bu yüzden aşağıdaydı."dediğin de anlayışla başımı sallayıp tekrar sütünü büyük bir heyecanla içen oğlumu izlemeye devam ettim.
Oğlumu emzirip onu yatağımın kenarında bulunan beşiğe yerleştirmesi için Akın'a uzatınca o da ilk defa oğlunu kucaklamanın heyecanıyla onu nasıl tutacağını bilemedi ve yine hemşire yardımımıza koşup Akın'a doğru pozisyonu gösterdi. Akın teşekkür edip kocam gülümsemesiyle oğluna odaklanmıştı , gözleri sevinçle parıldarken bu mükemmel görüntüyü gördüğüm için çok mutluydum. Kapının açılmasıyla yüzü gözü kızarmış annem içeri girdi "Cemre , kızım ..."diye feryat eden annem torununa mı bana mı koşacağına karar verememişti."Anne "dedim ağlayarak ona bakıp .Annem ağladığımı görünce hızla yanıma koşup kocaman sarıldı ."Kızım neden haberim yok , taa başından yanında olurdum."dediğin de "anne bir anda oldu.."deyince annem benden ayrılıp eliyle yüzümü kavrayıp "sende artık bir annesin. Oğluna çok çok iyi bak. Allah size bağışlasın onu."dediğin de cümleler boğazında düğümleniyordu. Dolan gözlerimi silip başımı sallayınca annem başıma öpücük kondurup torununa doğru ilerledi . İleride bana bakan babam ile bakışlarımız kesişti , neden uzakta duruyordu ki "baba?"diye kısaca söylenince babam şaşkındı , baba kelimesini benden duymayı beklemiyordu. Yıllar sonra bu kelimeyi söylemek çok farklıydı ama en güzel yanı ise bu kelimeyi söylerken karşımda boş bir duvar değil gerçekten babam vardı. Babam hızla yanıma gelip kocaman sarıldı bana . Başını saçıma gömerek kokumu içine çekiyordu , yüzünü bana çevirince o ilk tanıdığın sert adamdan eser yoktu ! Gözleri dolmuş ama inatla ağlamamaya çalışıyordu. "Beni affettin mi yani ?"diye soran babama karşı kararsız kalmıştım " ben sadece sizi yanımda istiyordum ve bu ikinizi affettim anlamına gelmiyor."Dediğim de annem sol yanıma oturup eliyle saçlarımı geriye doğru itip "olsun kızım sen yeter ki iyi ol."Dedi ve kısaca babama kaçamak sert bir bakış atıp yanımdan kalkıp tekrar oğlumun yanına gitti. Babam mahçupça başını aşağı indirip tekrar yüzünü bana çevirip zoraki gülümsedi. Bende ona hafifçe güldüm. Anlaşılan annem babamı affetmemişti ve babam geçmişte verdiği karardan dolayı oldukça pişmandı ,  ama inanıyorum ki annemin hamile olduğunu duysaydı onu bırakmazdı . Bilmiyorum kafam çok karışık , şu an oldukça yorgunum öte yandan karnımda ki ağrı artmıştı ...konuşmak bile istemiyordum sadece uyumak .