When He Fall in Love

Chapter 21

KEI

It's been a week since Stacey didn't contact me. Hindi ko na rin siya nakikita. I don't know why, but I felt empty. Sinubukan kong hanapin siya kahit saan ngunit ni anino ay wala akong makita. Hinintay ko rin siya minsan sa hallway kung saan siya dumadaan ngunit dismissal na lang ay hindi ko pa rin siya mahagilap. Nagtanong din ako sa mga kaklase niya ngunit isang linggo na raw itong hindi pumapasok at walang nakakaalam kung ano ang dahilan. Ganoon na ba siya kadesididong iwasan ako at pati pag-aaral ay ipinagliban?

But who cares, right? That was exactly the plan– to hurt her. I should stick to it. That's what I'm going to do. Hindi ko na dapat siya hanapin at wala ng rason upang kitain ko pa siya. Sigurado akong alam na niya ang lahat ngayon. So, I guess the revenge just ended. I'll talk to Aoi about it later.

I was about to go to the field when I saw Stacey entering the school with her brother, Daniel. Nakita kong binatukan niya ang kapatid saka walang tigil sa pagtawa. My heart flutter when I saw her laughing. I smiled, out of the blue. I suddenly missed her.

When they parted ways, I pretended that I didn't saw her and that I accidentally ran into her.

"Hi." Sinabayan ko siya sa paglalakad. Ngunit parang wala siyang narinig at nagpatuloy lang kaya nauna ako sa kaniya at hinarangan siya. She stopped and looked at me coldly.

"What do you want?" sabi niya. After one week without seeing each other, I can say that she changed. Noon ay makikita mo ang sobrang kasiyahan sa kaniyang mga mata sa tuwing magkasama kami ngunit ngayon ay naging kasing lamig na ng yelo. I should be happy, right? The plan turned out well. I successfully ​took the revenge for my sister. P-pero... Bakit hindi ako makangiti? Bakit hindi ako masaya?

"I-It's been a long time. How are you?" Nag-aalinlangan akong ngumiti sa kaniya. I know she already knew so I don't know what to react.

"I'm doing great." She smiled. Totoo iyong ngiti niya ngayon pero bakit parang may mali? This is not the Stacey I knew before. I sighed. What would I expect?

Naglakad na siya ulit nang hindi na ako nagsalita kaya sinundan ko siya.

"Stace, can we talk?" Hindi ko alam kung bakit ko nasabi iyon. Ni hindi ko nga alam kung ano ang pag-uusapan namin. I am fully aware that I don't have the right because of what I did, I admit it, but it just came out of my mouth without thinking. Bahala na, ang gusto ko lang gawin ngayon ay kausapin siya.

"Stace..." Hinawakan ko siya sa braso upang pigilan ito ngunit no'ng paglingon niya sa akin ay isang malakas na sampal ang natanggap ko.

"Hindi pa ba malinaw sa 'yo na ayaw na kitang makita?" Napatanga ako sa sinabi niya. Again, what would I expect? Napayuko ako at mariing pumikit. What happen to you, Kei. You should stick to the plan, right? But, what are you doing right now?

Napaatras ako ng isang hakbang. I'm crazy. I totally lost my mind. Hindi ko dapat ginagawa ito.

"I will do what I want to do, you can't stop me." I look at her. Her eyes become teary, that anytime she will cry.

"I'm hurt, isn't that enough?" She broke her voice. Ito ang unang pagkakaon na nakita ko siyang ganito. Because the Stacey I knew was cheerful. Iyong tipong kahit may problema ay nakangiti pa rin. I really succeeded. But why is my heart aching?

"I can't see it." I pretended. Alam na alam kong nasasaktan na siya ngayon. Pero parang hindi ko rin kakayanin na hindi siya makita araw-araw. Sa loob ng sandaling panahon ay naging malapit siya sa akin. With her, I can be myself. I even did the things that I never experience before. Ibang-iba siya sa lahat ng nakilala ko though hindi talaga siya ang klase ng babaeng magugustuhan ko. Stacey left a trademark in my heart which I cannot forget.