When He Fall in Love

Chapter 31

STACEY

Nilalakbay ko ang madilim na daan patungo sa fountain kung saan ko maaaring makilala ang secret admirer ko.

Hindi naman sa paaasahin ko siya pero kailangan ko rin siyang puntahan para hindi naman siya maghintay sa akin. Masakit kayang maghintay sa taong walang kasiguruhan kung dadating ba o hindi at kung hanggang anong oras ka maghintay sa kaniya. Hindi ko ugaling manakit ng damdamin ng ibang tao.

Gusto sana akong samahan ni Kei papunta rito pero sinabi ko sa kaniyang mas mabuting ako na lang mag-isa. Noong una ay hindi siya pumayag na ako lang mag-isa, mabuti nalang talaga at nakumbinsi ito ni Daniel.

"No, I am coming with you, whether you like it or not,"

"Stop acting like you really cared for her, Kei. Not all guys are like you." Daniel glare at him. Teka, bakit ganito si Daniel? Kanina lang eh nagcongrats pa siya sa amin.

Hinawakan ko ang kamay ni Daniel upang tumigil na siya. Baka kung ano pa ang masabi niya at maging dahilan pa ng gulo.

"Just let her go by herself. That guy is safe, I can guarantee that." Kumalma na ito ng konti pero makikita mo pa rin sa mga mata nito ang inis.

"I'm sorry, but I congratulated you earlier doesn't mean that I already forgive him. His presence is still pissing me off." Bulong niya sa akin bago siya nagwalk-out. Okay, now I understand.

But what did he mean when he said 'that guy is safe'? So, kakilala niya lang talaga ang secret admirer ko? Napailing na lang akong naglakad papalayo.

Nang matanaw ko na ang fountain ay wala akong makitang tao. Tanging tubig lang at ilaw ang makikita mo roon. Nasaan na kaya siya? Hindi kaya'y ako iyong na-indian?

Lumapit pa ako ng konti hanggang sa marating ko na ang mismong fountain. Doon ko lang din napansin ang lalaking makaupo at nakatalikod mula sa pwesto ko. Hindi mo talaga siya mapapansin kung hindi ka lumapit dahil natatabunan siya ng statue na nakatayo sa gitna ng fountain.

Nang makita siya ay bigla akong kinabahan. Well, this is my first time to meet a secret admirer, what would you expect? At isa pa, I don't know what to say to him.

"Hey, it's me, Stacey," nakita kong bumuntong-hininga muna ito bago tumayo at dahan-dahang lumingon sa akin.

My gosh, this is it!

"H-hi, Stace." Napakunot ang noo ko nang makita siya. Wait, he looks familiar. Nagkita na ba kami dati?

"Hi, so... It's you." Ngumiti ako sa kaniya. Well, he's cute.

"Yes. Sorry if I disturbed you." Lumapit siya sa akin kaya mas lalo kung nakita ang buo niya mukha.

"No. I mean, hindi ka naman nakaisturbo sa akin and I'm really curious about you that's why I came. Let's sit." Tinuro ko ang bench sa 'di kalayuan. Medyo nanghihina pa rin kasi ako.

Namayani ang katahimikan sa pagitan namin. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin. May gusto akong sabihin pero hindi ko alam kung papaano sisimulan.

"So, how are you feeling right now Stace?" Sinulyapan ko siya. Tinatanong niya ba kung ano ang nararamdaman ko ngayong nakita ko na siya?

"Ahh... Okay naman. By the way, what's your name again? You looks so familiar. Have we met before?" I asked. He really looks so familiar.

"My name's Gerald. And yeah, classmates tayo sa isang subject." He smiled. I can't deny the fact that he's really handsome and I can't believed myself that he's my secret admirer. There's nothing special about me. Isa lang akong ordinaryong babae, hindi maganda pero hindi rin naman pangit. So sino ba'ng mag-e-expect na may secret admirer pala ako?