First Love Never Dies

Chapter 39

GOODBYE.

.

.

Nasa airport na ko, ito na talaga, wala ng atrasan to. 10 minutes na lang before ng flight ko. Biglang tumawag yung pinsan ko para siguraduhing matutuloy ang pag-alis ko sa Pilipinas.

"Are you ready for your flight Thalia? Did you bring all your things?"

"Huh?"

.

Nakakapanibagong marinig ulit yung pangalang Thalia. Ang totoo niyan.... I'm not Elizabeth Bianca Garcia, Pinay ako pero.... Korean din ako. My father is a Korean while my mother is a Pinay. That's the real me.. I'm Thalia.. Thalia Kim. I decided to study here in Philippines kasi gusto ko maging independent, akala ko kaya ko pero mahirap din pala.

.

"Why?"

"Ah nothing oppa, it's just.. I'm not used to my name"

"To your real name? haha"

"Yes :) , don't worry, I packed all my things. I'll be going home."

"How long should I wait?"

"I'll be there less than 4 hours, wait for me oppa, okay?"

"Well, I'll look at my schedule. If I can't make it, I'll send someone"

"Oppa!"

"Hahaha, I'm sorry Thalia. I'm busy these days. We're promoting our comeback"

"Ughhhh, you're always busy"

"HAHAHAHA, but I enjoy doing this ^_^"

"I know, I know. I understand -_-"

"Hahaha sorry Thalia, I'll make it up to you when you arrive here"

"Okay oppa! I'll hang up. I'm going to call my friend to bid goodbye's ^_^"

"Okay, have a safe flight ^_^"

.

Tinawagan ko naman si Jake para magpaalam. Ang plano ko talaga ay wala dapat akong pagsasabihan pero.. pero marami na rin kasing nagawa para sakin si Jake, I should atleast say goodbye.

.

"Hello? Beth? Bakit ka napatawag? May problema ba?"

"Ah wala Jake."

"Ah, haha so...uhmm may gagawin ka ba ngayon? Gusto ko sanang yayain kang manuod ng movie or kumain sa labas or.."

"Sorry Jake pero hindi ako pwede ngayon eh"

'Ah ganon ba? Sige sige next time na lang ^_^"

"Huh? Ahmm Jake... malabo ata yung next time"

"Bakit naman? Busy ka ba masyado?"

"Ang totoo nyan Jake, Jake tinawagan kita para magpaalam.. ngayon kasi ang flight ko, aalis na ko at hindi ko alam kung babalik pa ko sa Pilipinas"

"Teka Beth hindi kita maintindihan, anong aalis? Saan ka pupunta"

"Basta, para na rin to sa lahat"

"Anong oras ang flight mo?"

"Uhmm. 8 AM"

"Hintayin mo ko, pupuntahan kita dyan"

"Ah wag na Jake, 5 minutes na lang, pasakay na rin naman kasi ako eh, maraming maraming salamat sa lahat ah ^_^ sorry kung nadamay ka pa sa gulo ko. Hindi kita makakalimutan, bye Jake."

"Alam ba to ni Renzo?"

"........."

"Beth.."

"Mas mabuti pang hindi niya malaman, ayokong makita siyang nasasaktan. Lilipas din ang panahon, makakalimutan din namin ang isa't isa. Kakayanin ko ng wala siya"

"Pero Beth.."

"Salamat Jake, salamat talaga, Goodbye"

.

Sinet ko na yung phone ko sa Flight Mode. Bye Philippines :) Salamat sa memories. I have to start a new life in Korea.

.

End of Chapter 39