First Love Never Dies

Chapter 46

KINABUKASAN

SA OFFICE

.

Naghahanda na ko para sa presentation ni Ma'am Karen para sa new product na ilalabas ngayon ng company. Habang hinahanda ko na yung mga gagamitin mamaya, napansin kong may damage yung product na iprepresent namin ngayon kaya tinawagan ko kaagad si Ma'am Karen.

.

"Hello?"

"Ma'am si Thalia po ito, you have to go na po dito sa office.. may problema po kasi"

"HA?!!!!!!!!!!!!! sige sige papunta na ko dyan."

.

Hindi na ako mapakali sa kung ano ang dapat kong gawin, Malapit ng magstart yung meeting, paano na, MENTAL BREAKDOWN! naluluha na ko nung mga time na yun ng biglang may lumapit sakin sabay abot ng panyo. Si Renzo, nakabusiness attire siya, naalala kong ngayon na pala ang start ng pagwowork niya dito sa company.

.

"Ice cream dapat ang iaabot ko sayo kaso mukhang kailangan mo ata ng pampunas ng mga luha mo ^_^"

.

Napatingin ako sa kanya, naalala ko yung nakaraan. FLASHBACK

FLASHBACK

"Alam mo ba na magandang kumain ng matamis kapag malungkot ka"

Napatingin ako sa taong nagbigay sa akin ng ice cream. Nginitian niya lang ako.

"Anong ginagawa mo dito.. Renzo..."

"Siguro kaya ako nandito dahil may isang babae na kailangan kong i-cheer up :)"

END OF FLASHBACK

.

Sa sobrang na-carried away ako sa flashback, napayakap ako sa kanya. At syempre ibinuhos ko na ang pag-iyak. Ng biglang. HAHAHA LAGI NA LANG MAY NG BIGLANG, PAMBITIN, Ng biglang dumating si Ma'am Karen. Nilapitan ko kaagad si Ma'am Karen habang pinupunasan ko yung mga luha ko, inexplain ko sa kanya yung nangyari. Ginawan ni Ma'am ng paraan yung may damage na product at syempre natapos na din ang pagprepresent nun, inapprove naman ng BOD's ang presentation kaya okay na ang lahat.

.

"Ma'am"

"Bakit??"

"Ako na po magtatapos ng mga iba niyo pa pong gawain"

"Ahh sige.. tamang tama may pupuntahan pa kasi ako ngayon.."

.

Umalis na si Ate Karen samantalang pinuntahan naman ako ni Renzo para kumustahin kung nahimasmasan na ba ko sa nangyari kanina, sa sobrang na-carried away ako kanina, ngayon ko lang naalala na yinakap ko pala siya. Hindi ko dapat aminin na ako talaga si Beth, well kahit alam ko naman na halatang ako talaga sa Beth, basta ayoko pa na aminin talaga kasi hindi na talaga kami pwede sa isa't isa, hindi pwede na maging kami ulit.. hindi na pwede...

.

"Okay ka na ba Ma'am Thalia?"

"Yes, salamat nga pala kanina"

"Buti naman :), ayoko ng nakikita kang umiiyak, ice cream nga pala, magandang kumain ng matamis kapag malungkot ka"

"No thanks, hindi ako mahilig sa matatamis"

"Ahmmm, gusto mo bang magrides? Ferris wheel, alam mo may kakilala ako, nung times na malungkot siya sumakay kami ng rides, kumain din kami ng ice cream haha. Sobrang saya ko ng araw na yun. Sobrang saya ko ng makita ko siyang masaya nung mga oras na yun."

"Hindi ako mahilig sa rides, ayoko sa matataas na lugar"

"Ganon ba? Alam mo Ma'am habang tumatagal, ang dami niyong pagkakaiba nung kakilala ko"

"Sino?"

"Si Beth. Si Beth Garcia"

"Ah, ano ba siya sayo?"

"Si Beth? Siya ang buhay ko ^_^"

"Ahhh, sooo, asan na siya ngayon?"

"Hindi ko din alam, bigla na lang niya akong iniwan.."

"Bakit daw?"

"Siguro... siguro napagod na siya sakin, siguro nawala na yung tiwala niya sakin"

"Baka siguro.... baka siguro hindi talaga kayo para sa isa't isa."

"Hindi ko alam, pero kung ganon nga ang dahilan kung bakit kami nagkahiwalay bakit hindi ko pa rin siya kayang kalimutan, bakit hindi pa rin siya nawawala sa isip ko, bakit siya pa rin ang laman ng puso ko"

"............"

"Salamat Ma'am Thalia ah"

"For what?"

"For listening to my story, for listening to my worries"

"Ah wala yun, basta kung kailangan mo ng kausap nandito lang ako.. as a friend"

"Salamat :)"

.

WHAT?! Ano ba tong ginagawa ko -_- , akala ko kaya kong ihiwalay ang personal na nararamdaman ko sa mga ganitong bagay. Lalo lang kaming magkakalapit nito dahil sa sinabi ko T.T , pero.... pero hindi ko kasi kayang nakikita siyang nasasaktan dahil lang sa mahal pa rin niya yung dating ako.. dahil mahal pa rin niya si Elizabeth Bianca Garcia.

Nakasalubong ko nanaman si delivery man at may dala-dala nanaman siyang package para kay Ma'am Karen.

"Ah Ma'am nandyan po ba si Ma'am Karen"

"Umalis lang saglit"

"Kayo na lang po uli't magreceive, pakisign na lang po dito"

"Ah sige... ano naman kaya to.. pagkain? galing kay S.W.F.Y?"

Sakto namang dumating si Ma'am Karen. Pero dumiretso na agad siya sa office niya kaya pinuntahan ko na din siya dun.

"Bakit??"

"Mam may delivery po from S.W.F.Y."

"Siya ulit?? ano daw yan??"

"Pagkaen po mam.. tapos may note po na nakalagay"

"Pagkaen?? Note??"

"Yes Ma'am"

Inabot ko na yung pagkain tsaka yung note tapos lumabas na ko ng office ni Ma'am. Pagkasara ko ng pinto bigla naman akong sinalubong ni Renzo.

"What are you doing here?"

"Lunch?"

"Huh?"

"Yayayain sana kita maglunch"

"Bakit?"

"^______________^"

Bigla niya na lang hinawakan yung kamay ko at hinila para maglunch. Weird guy. Habang naglulunch kami biglang nagring yung phone ko, tinatawagan ako ni Joon Myun-oppa.

"Hello? Oppa. Ne, i'm eating right now. How about you? You should eat and get some rest, YAHHH! don't you dare be sick again or else I will go back there right away! Omo! I'm serious, I'll beat you to death! Ughh, Ok I understand.. I miss you, Saranghae also, annyeong"

"Boyfriend mo?"

"Huh?"

"Yung oppa"

"Ahhh.. tapos ka na ba kumain? Kailangan ko na kasing bumalik ng trabaho"

"Sige sige, tara"

 .

End of Chapter 46