...
-Kesin manyaksın? Beni niye buraya getirdin.
-Oradan uzaklaştırmak için tabi ki.
-Etkili oldu mu bari?
-Sence?
-Ben gidiyorum.
-Burada bizden başka kimse yok. Bu kıyafetinle yolda yardım isteyebileceğini sanmıyorum.
Sinirle göğsüme vurdu...
Sabah dinç uyandım. Kahvaltı hazırlayıp Gamze'yi uyandırdım. Masaya oturduğunda bana mahmur gözlerle bakıyordu.
-Dün nasıl geçti?Güzel vakit geçirirdin mi Çağrı'yla? Seni beklerdim ama ne zaman geleceğini bilmediğim için erkenden yattım.
-Erkenden mi dün yedi buçuk gibi eve geldim sen uyuyordun...
-Ne ben geç geleceğini sa....
Gamze sözümü kesip yüksek sesle lafa girdi.
-Bir sorun var öyle değil mi?
-Kahvaltı etsene bak sana krep...
-Laçin sana diyorum. Neden böyle davranıyorsun?
-Nasıl davranıyorum.
-Hiçbirşey olmamış. Herşey yolundaymış gibi. Böyle yapma artık sorunları içine atıp duruyorsun. Normal insan gibi davranıp durman sinirlerimi bozuyor. Bunu yapma.
Ağzımı silip masadan kalktım. Ağlamaklı ses tonumu gizlemeye çalışarak
-Ben doydum. Çıksam iyi olacak.
Dedim masadan kalkınca Gamze'nin tabağa vurduğu çatal sesini duydum. Benden ne beklediğini anlıyordum. Normal davramam onu rahatsız ediyordu. Ama yapabilecek birşey yok. Ömrümün sonuna kadar ağlayamam. En azından gitmem gereken bir iş var.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
/ Laçin'in giydikleri /
Şirkette gezerken Gamze 'den kaçıyordum. Zaten dün olanlardan sonra Giray 'dan utanıyordum. Neden oraya gitmiştim ki. Tam öğle yemeğine çıkmamıza az kalmıştı ki Çınar mesaj attı.
"Sizin şirketin karşısındaki kafedeyim. Biraz konuşalım saat 5 te gidiyorum"
A bunu yüzüme söylemezdi. Korkak o yüzden mesaj atmıştı. Gitmeden önce onu görmek istiyordum yinede. Giray 'dan izin alıp yarım saat erkenden araya çıktım.
-Sana daha önceden de dedim. Çok yoğun çalışıyorsun. Ayrıca hiçbir şeyde yediğin yok. Bu kadar yorma kendini.
-İşle uğraşmak kendimi iyi hissettiriyor.
-Babam seni arıyor mu?
-Hayır.Hoş bende onu aramıyorum ya.
-Ben yokken üzülme sakın. Kendinde yalnız hissetme.Beni sık sık ara olur mu?
Bunu söylerken elimi tutmaya çalıştı ama ben çektim. Kafamı başka yöne çevirmiş ona bakımıyordum. İçime birşey oturmuştu ağlamamak için kendimi zor tutuyordum abime veda etmek istemiyordum. Derin bir nefes aldım telefondan saate bakarak ayağa kalktım.
