...
-Kesin manyaksın? Beni niye buraya getirdin.
-Oradan uzaklaştırmak için tabi ki.
-Etkili oldu mu bari?
-Sence?
-Ben gidiyorum.
-Burada bizden başka kimse yok. Bu kıyafetinle yolda yardım isteyebileceğini sanmıyorum.
Sinirle göğsüme vurdu...
Eve geldiğim zaman hızla kapıyı çarpıp içeri girdim. Facialar üst üste geliyordu. Odama çıktım. Çantamdan annemin kutusunu çıkarıp kucakladım. Bunun benim yanımda olması gerekiyordu. Babam annemi ve beni hiç sevmemişti. Kutunun kapağını açıp içine baktım siyah beyaz birkaç resim,eski renkli kare fotoğraflar kağıtlar, küçük bir defter, daha fazla bakmadım elimi bu eşyaların içine koyacak gücüm bile yoktu. Kapağı araladım. Aradan gözüme bir resim takıldı. Fotoğraf renkli ve kare şeklindeydi. Resimde gülen iki kadın vardı. Aman Allah'ım bu annem ona o kadar benzediğimi biliyordum. Saçları benim saçlarımdan daha kısaydı. Gözlerini kısmıştı. Ağzı kocaman açıktı ve gülüyordu. Bu resim çekilirken benim yaşlarımda olmalıydı. Yanındaki kadına baktım. Uzun saçları vardı ve oda kahkaha atarken çekildiği için gözleri kapalıydı. Gömleğinin üç düğmesini açıktı bu Meryem. Eli annemin omzundaydı ve annemi hiç görmediğim kadar mutlu görmüştüm. Resime bakarken gülsem bile gözyaşlarına hakim olamadım. Resmi göğsüme bastırdım. Tekrar ait olduğu yere koydum. Kutuyu elbise dolabımın üstüne bıraktım. Daha fazla bakacak gücüm yoktu. Hala işe gitmem gerekiyordu. Banyoya girince dün geceden sonra ilk kez aynaya baktım. Dudağım vurmamanın etkisiyle yara olmuştu. Bunu biliyordum çünkü o an ağzıma kan tadı gelmişti. Duş aldım ve hazırlandım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
/ Laçin'in giydikleri /
Aynanın önünde çıkardığım annemin kolyesini takmadım. Aynadan kendime bakarken yaramın ne kadar kötü olduğunu fark ettim. Dudağımı tuttum. Giray beni öpmüştü. Yaram bu yüzden acımıyor olmalı. Yada yaralara alışkın olduğum için.
Şirkete gelirken düşündüğüm tek şey bundan sonra ne olacağıydı. Giray'ın yüzüne bakmaya utanıyordum. Merdivenleri çıkarken kendi kendime söyleniyordum.
-Sakin ol Laçin. Sakin. Sonuçta sen onu öpmedin. O seni öptü.
İçimdeki ses ise
-Sende kendini çekmedin. Buda bir kabulleniştir
Diyordu. Tamam. Tamam. Olan oldu. Yol boyu konuşmadan gelmiştik. Şimdi toplantı vardı işi açıklamak zorundaydık. Of ya of. Dün ki an aklımdan çıkmıyordu. Direk toplantı odasına girdim. Giray buradaymış. Beni fark etmeden dışarı çıktım. Ne olacak şimdi. Dün gece ve sabah kendimde olmadığım için durumun ciddiyetini anlamamıştım. Şimdi aklım başıma gelmişti. Tekrar içeri girmeye çalıştım. Olmuyor işte tekrar çıktım. Ne vardı of. Giray dün o otel odasından çıkıp gitseydi ne olurdu. Ya ben o başımı kaldırmamalıydım en azından yaramı görmese böyle olmazdı. Ama ne yapayım benden özür dinlemişti. Şaşırıp baktım. Bir dakika beni öptükten sonrada özür diledi. Ağlamak istiyorum rezillik diz boyu. Yapmacık bir ağlama sesi çıkardım. Kim bilir hakkımda ne düşünüyordu. Basit bir kız ki öylede olmuştum. O zaman bende sabah ki gibi davranmalıyım. Sabah çok üzgündüm birşey umrumda değildi. Birden Giray 'ın sesiyle irkildim.
