Güneşim Ol

28- Boğulmak

LAÇİN 'DEN

Gözlerimi açtığımda kendimi Giray'ın odasında buldum. Oda başımda duruyordu. Kendimi en son o camın içinde hatırlıyordum. Giray'ın baş ucumda olduğu görünce kalktım.

Aman Allah'ım bir dakika bir dakika bu kıyafetler benim değil. Biri üstümü değişmiş. Olamaz yoksa yara izlerim. Giray değişmişse onları görmüştür. Kahretsin.
Hemen buradan çıkmak istemiştim. Koşarak odadan çıktım. Tam merdivenlerde Giray kolumdan yakaladı.

-Ben gidiyorum. Ne işim var burada ayrıca bu kıyafetler benim değil. Üstümü kim çıkardı.

Diye sordum.

-Bekle bir yere gidemezsin dinlenmen gerek.

Dedi. Ama umrumda dahi değil aklım yara izlerimdeydi. Bu izleri kimse görsün istemiyordum. Giray mı gördü? Hay lanet şimdi bana acıyordur. İnsanların bana acımasından nefret ederim. Koşa koşa indim. Biran önce buradan çıkmak istiyordum. Ama göğüs kafesim o kadar ağırıyordu ki nefes dahi alamıyordum. Neden hep ölümle burun burunayım ki. Sinirlerim alt üst durumdaydı. Kapıyı açacakken Giray karşımda durdu. Beni çekip koltuğa oturtturdu. Bense gitmek istiyordum. Direndim tekrar ayağa kalktım ama Giray izin vermiyordu sert bit şekilde tekrar oturttu.Gözlerindeki öfkeyi gördüm Çaresiz sakinleştim

- Neden burdayım? Ne oldu? Beni neden öldürmek istediler?

Giray sessizdi. Yüz hatları o kadar gergindiki zira kendiside öyleydi. Altı ay kadar önce başıma gelenleri hatırladım bir olaya şahit olmuştum yoksa o adamlar mıydı? Kararlarını değişip beni öldürmek mi istediler? Ama Giray beni nasıl buldu da kurtardı.

- O adamlar kimdi?

Dedim ama Giray susmuş oturuyordu. Başım kazan gibiydi.Niyahayet konuştu.

-Bak uzun zamandır bir ihale üzerinde çalışıyorum. Beni tehdit ettiler ama inanmadım. Bu işide kaybetmek istemiyordum. Böyle birşey yapacaklarını bilmiyorumdum. Amaçları beni korkutmaktı.

Tamam aylar önceki adamlar değildirler belki ama beni öldüreceklerdi bundan eminim. Demek Giray'ı tehdit etmek içindi. Zaten mahçup bir hali vardı. Bu yüzden beni burada tutuyor olmalıydı. Ne yapacağımı bilmiyordum şaşıp kaldım.

-Korkutmak mı? Bence beni öldürmek istediler

Dedim.Giray kaşlarını çattı.

-Böyle birşey yapmazlar.  Sadece korkutup ihaleden çekilmemi istiyorlar.

-İyi ama beni neden kaçırdılar ki?

Bunu sessiz söylemiştim. Of ya neden ya. Neyse şuan bunu düşünemek istemiyorum. Giray yaralarımı gördüğü için bana acıyor olmalıydı.

-Benim çalışanım olduğun için. Başka bir nedeni yok. Gözdağı vermek için.

Haklı olabilir ona en yakın çalışan bendim. Bir ihale yüzünden başıma neler gelmişti.
Böyle şeyler olabilirdi. Büyük bir şirket olsakta bizden daha büyük şirketler vardı. Rekabet dünyası ve farklı yaşam stratejileri.

Her neyse Giray benim zavallı olduğumu düşünüyordu. Bu yara izleri Kahretsin.

-Kim giydirdi bunları bana?

-Ne önemi var ki artık üstündeler.

Bu ne demek oluyor. Demek o değişmiş. Vucudumu ve yaralarımı görmüş olmalıydı. Şuan bana acıyordur eminim. Buradan gitmeliyim. Sinirlerim tekrar tepeme çıkmıştı.