Laçin'den
/Laçin'in giydikleri /İnşaatı bitmek üzere olan avmedeydik. Giray ve Melis adamlarla konuşup duruyordu. Bense abimle mesajlaşıyordum.
Nihayet konuşmaları bitip adamlar keşif için uzaklaştıklarında koşar adımlarla Giray'a yaklaştım. Dünden beri konuşmamıştık.
-Uykunu almadın değil mi?
Elimi tuttu ve yavaş adımlarla yürümeye başladık.
-Dün hastanedeydim.
Bir adım önüne atladım.
-Ne sen iyi misin?
Omuz hizamdan beni tutup kendine doğru cekti. Aynı tempoda yürümeye devam etti.
-Ben gayet iyiyim. Babam biraz rahatsızlandı. Ama bir sorun yok gayet iyi.
-Buna sevindim.
-Yalnız Melis bilmese iyi olur. Onun gevezeliğini çekmeyecek kadar yorgunum.
***
Ağzımda bilmediğim bir ritmi mırıdanarak şirketten çıktım. Abim bana çokta uzakta olmayan bir cafede beni bekliyordu. Öğle yemeğinde beraberdik. Onunla sürekli buluşmak bana iyi geliyordu. Elimden geldikçe her fırsatı değerlendirip yılların acısını çıkarıyordum.
Içeri girdim, fazla göz gezdirmeden abimi farketmettim. Büyük adımlarla yanına ulaştığımda onu kucakladım. Çevredeki kızlar hayalkırıklığına uğramışken masama oturdum.
Abimle ertelediğim konuyu konuşmam gerekiyordu. Aslında yanına Hazır gelmiştim ama huzursuz olduğunu anlamak zor değildi. Küçük bir gülücük yüzüme yerleştirip, Konuşmaya başladım.-Konuşmamız gereken konuyu neden erteleyip duruyorsun?
-Çünkü senden uzaklaşmak istemiyorum Laçin. O gün Meryem konuştuğu zaman gözlerindeki öfkeyi gördüm. Bana yıllarca öyle bakmıştın ama artık eskisi gibi değiliz ve tekrar öyle olmayada niyetim yok. Anladın mı güzel kardeşim.
Masadaki elimi tuttu. Bende sorusunu başımla onayladım.
-Anlamana sevindim. Laçin sana bu zamana kadar abilik yapamadım. Şimdide hayatına girip " bunu yap! " yada "bunu yapma!" deme hakkım yok. Benim senin için tek yapacağım şey mutlu olmanı sağlamak.
Elimdeki elini sıktım. Gözlerim dolsada ağlamamak için kendimi sıkıyordum.
***
Şirkete geri döndüğümde Giray çalışanlarla konuşuyordu. Kızlar onu ağızları açık dinliyordu. Yanlarına varıp ağzı iki santim kadar açık olan kızın alt çenesini elimle yukarı kaldırdım. Nefretle bana bakarken Giray yanımda dikildi.
-Hadi üste çıkalım.
Hızlı adımlarla yürürken ben ufaktan koşup ona yetişmeye çalışıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Güneşim Ol
Novela Juvenil... -Kesin manyaksın? Beni niye buraya getirdin. -Oradan uzaklaştırmak için tabi ki. -Etkili oldu mu bari? -Sence? -Ben gidiyorum. -Burada bizden başka kimse yok. Bu kıyafetinle yolda yardım isteyebileceğini sanmıyorum. Sinirle göğsüme vurdu...