Karanlık odada televizyonun ışığı babamın yüzünü aydınlatıyordu. Uyurken daha sakin duran babamı inceledim. Çınar taburcu olalı iki ay olmuştu. Babam ve ben yanında kalıyorduk. Abimin küçük evinde normal bir aile gibiydik. Hep olmamız gereketiği gibi.
Tartışmıyorduk, geçmişten yada gelecekten konuşumuyorduk tek dileğimiz abimin iyileşmesiydi. Durumu iyi olsa bile zor bir kaza atlatmıştı. Bazı alçı ve dikişleri alınmış olsada, Risklerini biliyorduk ve ona göre davranıyorduk.
Televizyonun sesi odada tekti ama çalan kapı zili bir yenisini daha ekledi. Babam koltukta uyuyordu; uyanmamıştı, abim zaten odasındaydı. Saate baktım.
23:03
Bu saate kim olabilirki? Koşarak kapıya doğru giderken zil birkez daha çaldı.
-Oha ya evde hasta var! -Diye söylendim.
Kapıyı açtığımda kucağıma öylece yığılıveren Giray'ı refleks olarak yakaladım.
-Ne oluyor?
-Laçin konuşmalıyız.
Alkol kokusu burnumu acıtırken babamın odadan gelen sesi mideme kramp girmesine neden oldu.
-Kapıyı çalan kim bu saate?
Dudaklarımı dişleyip kollarımdaki Giray'a baktım.
-G - Gi- Gir -Gira-Gamze
Kekelemiştim. Birden kollarımdaki Giray'ı apartmana doğru itip kapıyı üstüne kapattım. Ve babam uykulu gözüyle başımda belirdi.
-Gamze miydi?
Başımı salladım.
-Bende Melis sanmıştım. Bu saate gelse o gelir diye. Gamze neden gelmiş?
Keşke Melis deseydim. Kafama vurma isteğime engel olup yapmacık bir gülümseme takındım.
-Bir sorun varmış?
Apartmandan gelen sesi duymamasını diledim. Umarım Giray tekrar zili çalmaz diye dua ettim. Ama Yardım almadan yerden kalkması mümkün değildi.
-Sorun mu?
Aklım yaslandığım kapının arkasındaydı.
-Ne sorunu sorun falan yok.
-Sen dedin ya kızım.
-Ha! Şey sorun yok ya herşey yolunda.
-Gamze niye bu saate gelmiş. Üstelik o nereye kayboldu?
Kendimi toplamaya ve normal olamaya çalıştım -Ne kadar olabilirsem? -
-Birkaç parça giysi istemiştim onları getirmiş.
-Haniler?
Kendimi tokatlamam gerekirdi.
-Aşağıda ona yardım etmem gerekiyormuş. Valiz hazırlamış galiba.
Küçük suni bir kahkaha attım
-Tamam ben uyumaya gidiyorum.
Babam odasına giridiğinde anahtarı hızla kapıp apartmana çıktım. Dudağımı dişleyip yerdeki Giray'ı tuttum . Sesini bile zor duyuyorordum. O kadar sarhoştuki gözlerini göremedim. Dağınık saçları gözüne düşerken ne dediğini anlamaya çalıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Güneşim Ol
Teen Fiction... -Kesin manyaksın? Beni niye buraya getirdin. -Oradan uzaklaştırmak için tabi ki. -Etkili oldu mu bari? -Sence? -Ben gidiyorum. -Burada bizden başka kimse yok. Bu kıyafetinle yolda yardım isteyebileceğini sanmıyorum. Sinirle göğsüme vurdu...
