...
-Kesin manyaksın? Beni niye buraya getirdin.
-Oradan uzaklaştırmak için tabi ki.
-Etkili oldu mu bari?
-Sence?
-Ben gidiyorum.
-Burada bizden başka kimse yok. Bu kıyafetinle yolda yardım isteyebileceğini sanmıyorum.
Sinirle göğsüme vurdu...
Aynanın karşısında hazırlalanyordum.Sonunda işime başlayacaktım, kolay olmayacaktı ama hayatım da hiçbirşey kolay olmamıştı. Dünki adam ise gözlerimin önünden bir türlü gitmiyordu sürekli yüzünü hatırlamaya çalışıyordum.Kaçmamalıydım belkide Masada annemden kalan güneşli kolyemi görmüştüm onu kötü adamlardan kurtulduktan hiç takmadım.Sanırım anneme olduğu gibi banada uğursuzluk Getiriyordu.
Hafif bir makyaj yaptım. Gamze haklıydı o şirkete çalışan herkes çok şıktı. Bende kendime göre güzel ve rahat birşeyler giydim. Alışverişe çıkmalıydım param yoktu ama kredi kartım ve bir işim vardı Lanet asistanı yine aramamıştım. Patronu kendim çözmem gerekirdi. işe gitmek için Gamze'yle arabaya binmek için evden çıktık
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
/laçin'in giydikleri /
-Laçin bu arabanın hali ne ohaa ne yaptın kızım sen.
-Belli olmuyor mu çarptım işte. Senin Araba gelene kadar benimkini tamire veremeyiz.işe nasıl gidip gelicez yoksa
-Inanmıyorum duvara mı vurdun.
-Hayır geçende aynasını kırdığım adamın arabasına vurdum
-Ne sen ciddi misin? Peki ne yaptın?
-Anahtarları ver
-Al yemedik arabanı
-Kaçtım oradan
-Ne yaptın ne yaptın yuh artık.
-Bir daha görmem o adamı tabi beni bulmaya çalışmazsa...
Odaya geldim. Saat 8.30 du biraz gezindim ve patronum hakkında biraz araştırma yaptım. Sonunda majesteleri odalarına teşrif etmişler şirketteki telaştan anladım.
Söylediklerine göre filtre kahvesini alıp odasına çıktım. Kapıyı çaldım ve içeri girdim patron kösedeki kitaplıkta mavi dosyayı inceliyordu.
-Kahvesinizi masaya bırakıyorum efendim.
Dedim ve kahveyi masaya koydum. O ise elindeki dosyayla masaya doğru başını kaldırmadan kadar yürüdü. Sonra başını kaldırdı ben ise ayakta iki elim önümde birleştirmiş bekliyordum. Bu yüz inanmıyorum yinemi arabasına çarptığım adam... Nabzım 180 olmuştu şimdi ne yapmalıydım sanırım kaçmalıydım. O da benim kadar şaşırmışa benziyordu. Ne yapmalıydı şimdi. Koşarak gitmek istedim ama ayaklarım kilitlenmişti.
-Ben kahve içmem
Şok oldum bişe söylememişti tanımadı galiba diye düşündüm
