Chapter 50

1.8K 33 2
                                    

Eddieson's Pov

Pagpasok ko ng bahay nakita ko agad si Kendie nakaupo sa mahabang sofa hababg nanonood ng tv.

"Hey. "

Sabi ko sa kanya pag kalapit ko. Umupo ako sa tabi niya pero malayo ako ng konti.

"O-oh anjan kanapla. "

"Ah yeah."

Yumuko siya na parang may gustong sabihin.

"Hey. Is There anything wrong.?"

"A-ah can w-we talk?"

"About?"

Bumuntong hininfa muna siya bago tumingin sakin ng deretso. Parang piniga naman yung puso ko nang makita ko yung mga mata niya na parang nagmamakaawa.

Kinakabahan ako.

"Actually n-naaalala ko--"

"What!"

Hindi ko alam pero bigla akong kinabahan kaya pinutol ko agad yung sasabihin niya.

Hindi pwede. Please wag ngayon. Gusto pa kitang makasama.

Gusto kong sabihin yung nasa utak ko pero diko magawa. Nangilid bigla yung luha ko nung makita kong tumutulo na yung luha niya sa pisnge niya.

Damn it!!!!

Wag kang umiyak sa harap ko please. Dikita kayang makita ng ganyan.

Gusto kong ilabas yan sa bibig ko ngunit ayaw bumuka nito.

"N-nagsinungaling a-ako *uk* i-im s-sorry *uk* im r-really sorry."

Humahagulgol na sabi niya. Hindi ko maintindihan. Wala akong maintindihan sa sinasabi niya.

Anong pagsisinungaling.?

"A-ano ba yung sinasabi mo?"

Tanong kopa ngunit patuloy lang siya sa pagiyak habang nakayuko.

Lumapit ako sa kanya at hinawakan yung baba niya (chin) at iniharap sakin. Piniga naman yung puso ko habang napapanood ko yung pag agos ng luha niya. Gusto ko siyang yakapin.

"Shhhh.. hey stop crying."

Tumingin siya sa mga mata ko at pinunasan niya yung mga luha niya.

"Naaalala kona lahat. Nagsinungaling ako sayo.*uk* Mula nung tumira ko dito after 3 days nagising nalang ako naaalala kona lahat. *uk* Pero diko sinabi sayo o kahit kanino man. *uk* Natakot ako na baka paalisin mo agad ako. Ayokong umalis. *uk* Nasanay nako na kasama kita. Eddieson maniwala ka sakin hindi ko gustong lokohin kayo. *uk* Kaya lang kasi hindi ko alam talaga kung bakit ayaw kong umalis.*uk* im sorry."

Derederetsong sabi niya habang panay ang hikbi.

Naguguluhan ako. Panong nangyare yon. Bakit ganon? Bakit niya kailangan magsinungaling. Parang linamukot yung puso ko dahil hindi ko matanggap yung mga naririnig ko. Pero may konti sa puso ko na natuwa dahil ayaw niya kong iwan.

Tumayo siya at may kinuha ss gilid ng kabilang sofa. At bumalik sa harap ko. Nanlaki yung dalawang mata ko nang makita ko kung ano yung dala niya.

YUNG MALETA NIYA.

anong gagawin niya.

"Naguguluhan ako sa nararamdaman ko sayo. Pero alam ko naman may iba kang mahal kaya malabong may maramdamab ka sakin. Kaya siguro hanggat maaga itigil kona. Tutal nasabi kona sayo lahat. Pwede nakong umalis ng wala kang sama ng loob sakin. AgaiN. IM REALLY SORRY."

Tuloy tuloy na sabi niya. Hindi na siya umiiyak pero makikita sa muka niyang napakalungkot niya.

Malaki sa loob ko na sobrang natuwa dahil sa nalaman ko. Kahit pa nagsinungaling siya gindi ko magawang magalit. Sa galip ay natuwa ako dahil halos parehas kami ng nararamdaman.

Nakatitig lang kami sa isat isa.

"Thank you to make me happy everyday. Good bye."

At umalis na siya sa harap ko. Tumayo ako at lumingon sa kung nasaan sya. Lumalakad siya papaunta sa pinto.

Hindi ko alam pero namalayan konalng yung sarili kong sumunod sa kanya.

*****

Kendie's Pov

Malapit na ko sa pinto. Pero napatigil ako, napatulala at gulat na napahinto.

Biglang may yumakap sakin mula sa likod ko.

Dinig na dinig kopa ang hininga niya. Ipinatong niya ang ulo niya sa balikat ko dahilan para magdikit ang nga pisnge namin.

"Please stay."

Kasabay non ang pagbagsak ng mga luha ko.

~~To be continue~~

Pls vote and paadd nadin sa fb.. aprilcastro 😉

Fb group: sleepMoreToBeHappy

FB page: EDRIL stories

Website: http://edrilstories.www.com

Back Off She's My NerdTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon