Sabah gözlerimi araladığım yerin evim olduğunu görünce sevinçle kalktım, yanımda baekhyun'u otururken görünce hemen kendimi dizginledim ya da daha doğrusu dünü hatırladım.
Bana baktı,bende ona bakmaya devam ettim. Onu sarılmayı deli gibi istesem de birşey bana engeldi sanki, içimdeki kırgınlık olabilirdi bu.
Gözlerinde,herşey vardı; üzüntü,mutluluk, pişmanlık,sinir, öfke hepsi sanki sarılırsak bu bakışlar sadece huzur olabilirdi. Ama bunu yapamam.
Gözlerimi ondan ayırıp ayaklandım ve lavobaya gittim. Gözlerim şişti.
-annemler geliyor.
Baekhyun'un sesini duydum. Lavabonun kapısından bakıyordu,ona döndüm.
-senin kaçırıldığını duydular. Benim mafyalığı bıraktığımı ve eski düşmanlarımdan biri olduğunu sanıyorlar.
Kafamı salladım,yanından geçip hazırlanmak için dolaba gittim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Odadan çıktığımda baekhyun da çoktan takımını giymişti.
-yu Jin?
Ona baktım. Bir kaç büyük adımla bana yaklaştı.
-efendim?
-üvey baban beni dövmez dimi?
Biraz endişeli sormuştu.
-eğer vurursa mafyalığı bırakmış iyi biri taklidi yaptığım için ona karşılık veremem de.(baekhyun)
Kafamı eğdim.
-umarım döver.
Belki onu affetmem için bir sebep olur bu. Üzülürüm ve belki bu fırsatla içimdeki kötü his geçer de doya doya sarılırım.
-neden?(baekhyun)
Kafamı kaldırıp onun şaşkın yüzüne baktım.
-benim kırgınlığımı çıkartır belki.(ben)
Bana daha da yaklaştı,üzgün ifadesi bürüdü yüzünü.
-eğer bu halin geçicekse sende vurabilirsin.
Ve tekrar o his,O sımsıkı sarılma isteği. Buna karşı koymak o kadar zorki.
Neyseki kapı sesi buna karşı koymama yardımcı olmuştu. Gözlerimi ondan alıp odadan çıktım ve aşağı indim o da benimle gelmişti. Kapıyı açtığımda yanımda durdu.
-kızım.
Annem kollarını bana sardı,bende ona sarıldım.
-iyisin dimi?
-iyiyim anne.
Annemden ayrılınca baekhyun'un annesine de sarıldım. Üvey babam da üzgün gibiydi, saçlarımı okşadı ve içeri geçtiler. Baekhyun'u beklemeden bende geçtim.
