UT 18
Kristen's POV
"Ax? Oh my gosh! It's really you Ax! I missed you!" Napabitaw ako sa braso ni Axis dahil sa isang babae na agad ng pumulupot sa kanya.
"Marie?"
"You got it right! Oh my! You still remember me Ax!" Maarteng sabi niya.
"Of course. How can I forget you? Boses mo pa lang alam na alam ko na." Napataas naman ang kilay ko dahil sa isinagot ni Axis.
"Ikaw naman hindi ka pa din nagbabago." Hinampas niya sa braso si Axis. "How are you by the way? What are you doing here?"
"I'm with-" Luminga-linga si Axis na para bang may hinahanap.
"Mabuti naman at naalala mo pa ata ako." Hindi ko napigilang itago ang iritasyon sa boses ko.
"There you are babe." Sabi niya tsaka agad akong hinawakan sa kamay. "Akala ko kung saan ka na nagpunta."
"Well nasa tabi mo lang naman ako ng mga oras na nakalimutan mong may kasama ka."
"Babe-"
"Stop it. Wag ka na lang magsalita okay?"
"Pero-"
"I said cut it off Axis."
"I'm sorry to interrupt but.." Napataas lalo ang kilay ko sa ginawang pagsingit nung babae. "You must be Alice?" She asked. "Sorry. Baka mamaya mag-away pa kayo ni Ax dahil sakin."
"Sino ka ba para pag-awayan namin?" Inis pa ding tanong ko.
"I'm Marie and he's actually my cousin." Nakangiting pakilala niya samantalang ako naman ay parang binuhusan ng malamig na tubig.
Pwede bang mawala na lang ng parang bula?
"C-cousin?" Hindi makapaniwalang tanong ko.
"Yes dear. Cousin, sa tagalog ay pinsan so you don't have too worry. Kahit naman sobrang gwapo ng kasama mo, hindi kami pwede." Kinindatan niya pa ko.
"I'm sorry Marie I didn't know-"
"It's okay dear. Why don't we eat first? My treat." Aya niya bago kami hinatak.
***
"Grabe ito talaga ang mga namiss ko. Wala kaseng ganito sa States."
"You should drop by at our house Marie para naman matikman mo ang luto ng babe ko."
"Really? You cook? Turuan mo naman ako o."
"Oo naman. Daan ka minsan sa bahay."
"I like that! Wow. Can't wait. Ano bang specialty mo? Siguro dapat kunin ko ang number mo para ma-set natin."
"You are welcome everytime sa bahay." Sabat naman ni Axis. "Isama mo na din si John."
"Oo nga. Exciting yun! How about next week?"
"Sige. I'll give you a call Axis. Aagahan na lang namin para naman makatulong ako sa pagluluto."
"Oh please Marie. Ayoko pang mamatay." Mapang-asar na sabi ng magaling niyang pinsan.
"Wag ka ngang OA! Matututo din akong magluto no."
"Axis wag ka ngang bully. Akala mo naman masarap siyang magluto." Pagsabat ko.
"Baka nakakalimutan mo na atang ipinagluluto kita dati?"
"Dati yun hindi na ngayon."
"I'll cook for you then."
Tinaasan ko siya ng kilay. "Ano namang iluluto mo?"
"Secret." He said. "Just wait and see."
"Nako tumatawag na si hubby. Paano? Mauna na ko ha."
"Take care Marie. I-hi mo na lang ako kay John."
"Ingat ka. And again, sorry talaga sa inasal ko kanina. Nagseselos lang ako kanina."
"Naiintindihan ko naman. No worries. Why don't we take a picture first?"
"I love that." Axis said.
"Kayo na lang ni Axis. Magulo ang buhok ko tapos hindi pa ko nakaayos-"
"It's okay dear. Isa lang naman e."
Umiling ako. I can't let that happen. Paano na lang kapag dumating ang araw na makita ni Axis yung picture namin? Hindi pwede.
"Kahit anong istura mo babe, you are still the most beautiful woman in my eyes."
"Asus. One, two, three, SMILE!"
Napangiti na lang ako ng maramdaman ko ang pagdikit ng labi ni Axis sa pisngi ko.
Maybe I just need to cherish every moment I'm with him.
![](https://img.wattpad.com/cover/85777388-288-k386212.jpg)
BINABASA MO ANG
UNSEEN TRUTH
Teen FictionThe most important sense is the sense of sight. Without sight, we are people roaming this world without a vision. Without vision, we have no goals, nor do we have any desires, and we would not be able to bring positivity into this world. -Hiral Des...