De Oplossing

Hoofdstuk 1

Even vooraf: ik doe voorlopig even alsof seizoen 7 niet gebeurd is, want kan er ff niks mee in mn verhalen. Oftewel, ze zijn gewoon rechercheurs, en Liselotte leeft nog 🤗

——————————

"Fenna, meekomen." Evert komt op hoge snelheid uit het kantoor van Dries gelopen, trekt zijn jas van de rugleuning van zijn stoel en kijkt zijn collega dan afwachtend aan. Zij werpt een blik op het kopje koffie dat ze net onder het koffiezetapparaat vandaan heeft gehaald. "Fenna, kom op." Evert zucht ongeduldig. "Ja, ja," haar geïrriteerde toon matcht die van hem volledig. Ze pakt haar jas van haar stoel, en loopt dan voor Evert uit naar buiten. Als ze richting haar auto loopt, hoort ze Evert voor de derde keer, in evenzoveel minuten, haar naam geïrriteerd uitspreken. "Fenna, mijn auto." Hij was het laatst grondig oneens geweest met de manier waarop ze een verdachte had achtervolgd, en sinds toen weigert hij bij haar in de auto te stappen. Fenna zucht diep, maar ze heeft geen zin om de discussie weer aan te gaan. Dat hebben ze deze week al vaak genoeg gedaan.

"Dries heeft me het adres gegeven," Evert rijdt de auto soepel de parkeerplaats af. Hij graaft met zijn hand in zijn broekzak, op zoek naar het papiertje waar hun chef het adres heeft opgeschreven. Hij houdt zijn ogen op de weg gericht als hij de gele post-it in Fenna's hand drukt. "Kan jij het in de navigatie invoeren?" Zijn toon is iets milder dan daarnet. Hij weet dat het een lange dag gaat worden als hij en Fenna geïrriteerd tegen elkaar blijven doen. Ze kan soms het bloed onder zijn nagels vandaan halen, maar ze is zijn partner, en ze moeten wel samen kunnen werken.

Fenna's blik is gefixeerd op de letters op de post-it die Evert haar gegeven heeft. In het keurige handschrift van Dries staat een adres opgeschreven, maar ze gelooft het niet. Ze wil het niet geloven. Dit adres kan hier niet staan. Dat kan ze niet aan. "Fenna?" Everts stem dringt tot haar door. "Adres in navigatie graag. Anders komen we nergens." Ze hoort zijn woorden wel, maar kan er even niks mee. "Fenna?" Ze hoort Evert weer zuchten. "Geef maar, ik doe het zelf wel." Hij graait het briefje uit haar handen. Ze blijft bewegingsloos zitten.

Evert begint met het intikken van het adres in zijn navigatie, af en toe een blik op de weg werpend. Halverwege stopt hij. Het gebrek aan protest van zijn partner valt hem nu pas op. Normaal zou ze hebben geweigerd het briefje af te geven, of minimaal geklaagd hebben over zijn manier van multitasken. Hij kijkt naar haar. Ze zit als verstijfd in de stoel en is bleek weggetrokken. "Fen?" Hij fronst. "Alles oké?" Zijn stem lijkt haar uit haar gedachten te halen. Ze kijkt op. "Prima." Antwoordt ze kort, voor ze het briefje uit zijn rechterhand trekt. "Ik doe het wel, concentreer jij je maar op de weg." Mompelt ze. Evert blijft nog even naar haar kijken. Ondanks dat dit de reactie is die hij eerder al had verwacht, is hij niet gerustgesteld.

"Over 200 meter rechtsaf. Daarna bestemming bereikt." De monotone stem van de navigatie is het enige wat de stilte in de auto verbreekt. Evert volgt de instructie netjes op. Hij stopt voor het huis waar zijn navigatie hem heen heeft geleid, en dan snapt hij het ineens. "Fen," hij heeft de auto stilgezet en kan nu goed naar haar kijken, "dit is het huis waar je vader woonde toch?" Ze kijkt hem aan, haar gezicht strak. "Ja." Antwoordt ze, voor ze de auto uitstapt en richting de deur loopt. "Fenna!" Evert stapt ook uit. Ze draait zich om en kijkt naar hem. "Wat?" Geïrriteerd kijkt ze hem aan. Hij loopt naar haar toe en legt zijn rechterhand op haar linkerschouder. "Ben je oké? Trek je dit een beetje? Ik weet hoe-" "-het gaat prima met me, Evert. De dood van mijn vader is lang geleden." Antwoordt ze kortaf. Daarna draait ze zich om, en loopt ze verder.

"Evert, Fenna," Liselotte begroet het blonde duo als ze door de voordeur lopen. Ze heeft haar forensische witte pak aan en overhandigt Evert en Fenna beiden een paar handschoenen. "We zijn nog bezig met het onderzoek." Deelt ze mee. "Het gaat om een alleenstaande vrouw, Annemarie Drenzer." Ze loopt door het huis, Evert loopt naast haar en stelt vragen, Fenna loopt achter haar collega's aan. Het doet haar meer dan ze toe wil geven om hier weer terug te zijn. De inrichting van het huis is weliswaar anders, Fenna kan nog steeds zo voor zich zien hoe het was toen haar vader hier woonde. Als Liselotte stilhoudt, en Fenna een blik op het lijk werpt, houdt ze haar adem vast. De vrouw ligt op nagenoeg dezelfde plaats als haar vader, toen ze hem moest reanimeren.

----------------------

Weer een nieuw begin jongens :) Ik ben benieuwd wat jullie vinden. Dit is een verhaal wat ik al een tijdje gepland had, er waren een aantal ideeën waar ik mee speelde in m'n hoofd, en eindelijk heb ik het voor elkaar gekregen om er een concreet verhaal van te maken. Hoop dat het ook echt eruit gaat komen zoals ik bedacht heb, maar ik heb er in elk geval zin in ;)

x Laura

PS: tips/suggesties/ideeën zijn altijd welkom! (ook ideeën voor nieuwe verhalen etc, ik kan altijd inspiratie gebruiken ;p)