Sena arkadaşlarıyla beraber kafeden çıkarken, Alper de peşinden seri adımlarla hızlı bir şekilde çıktı ve sessizce onu takip etmeye devam etti.
"Atlattık sanırım."
"Atlattık tabi kızım. O kim ki?"
Sena ufak çaplı bir kahkaha attığında gözleri Alper'e takıldı. Alper gülümseyip başıyla selam verdiğinde, adamın iki yanağındaki o çukuru gördü. Gamzeleri o kadar derindi ki, ben buradayım diye kendilerini belli ediyordu. Sena gamzelerine takılırken, yakalanmış olmayı umursamadı bir anlığına. Arkadaşı kolundan çektiğinde, dikkati dağılmıştı ve hemen arkadaşına baktı.
"Atlatamamışız."
"Atlatırız. Bir şekilde diğerlerine yaptığımı, ona da yapacağım."
Göz ucuyla korumasına bakıp, önüne döndü ve arkadaşlarıyla beraber kütüphaneye doğru yürümeye başladı. Kütüphaneye girdiklerinde, kitapların arasında dolaşmaya başladı. Alper sessiz adımlarla hala kızı takip ediyordu. Sena raftan bir kitap çekip yere düşürdü ve bir iki adım daha atıp yine aynısını yaptı. Alper yaptığı hareketleri incelerken, kitapların üzerinden atlayıp Sena'yı takip etmeye devam ediyordu.
Raflardan birinin önüne geçti ve Alper de yanına geldi. Fazlasıyla kitap toplarken, aldığı kitapları Alper'e uzatıyordu. Kitaplar yığın haline geldiğinde Alper'in de görüş alanı kısıtlanmıştı. Sağa sola bakıp Sena'yı görmeye çalışıyordu ve Sena da kitapları ona uzatmaya devam ediyordu. Sena durduğunda Alper'i de durdurdu.
"Şu kitabı incelemeliyim. Dur burada."
"Sizi göremiyorum, efendim."
Alper yan döndüğünde raflar arasında sıkıştığı için yine eski halini aldı. Alper bunun bir oyun olduğunu gayet iyi biliyordu.
"Efendim."
Sena'dan ses çıkmıyordu. İçinden Sena'nın bunu yapmamış olması için dua ediyordu.
"Efendim."
Tekrar seslendi ve yine ses yoktu. İleriye doğru adımladığında Sena'nın orada olmadığını anladı. Hızlıca oradan çıkıp masanın üzerine koydu kitapları ve etrafına baktı. Gerçekten de Sena yoktu. Sena, Alper'i atlatmış olmanın verdiği mutlulukla beraber okulun çıkışına doğru yürüyordu.
*
Mehmet ile Seda kafeye geldiklerinde, Seda korumasını beklemeden arabadan indi ve cafeye doğru yürümeye başladı. Kız arkadaşlarıyla öpüşüp oturduktan sonra Mehmet'in yanına geldiğini fark etti. Mehmet, Alper'in aksine arada mesafe bırakmıştı ve Seda'yı tam görebileceği bir yerde durmuştu.
"Yeni koruma mı?"
"Evet. Hiç sorma sorunlarım bitmiyor. Yeni koruma ve akşama yine bir parti."
"Gökhan tatlı çocuk."
Seda göz ucuyla direkt konuya giren arkadaşına kısa bir bakış attı.
"Tamam, tatlı değil demiyorum ama ona karşı bir şey hissetmiyorum."
Garson geldiğinde siparişlerini veren üç kız konuşmaya devam ediyordu. Seda bu kızlarla iyi anlaşsa da hiçbirini çok yakın olarak görmüyordu. Ona göre hepsi sosyetenin getirdiği zorunlu arkadaşlardı. Küçüklüğünden beri hayran olduğu o dostluklara sahip değildi. Sadece bir kişi dışında...
"Gökhan ile evlenirsen bence korumadan kurtulabilirsin."
"Evlenmek mi?"
Seda, arkadaşının dediğine çok şaşırmıştı. Seda ne kadar hoşlanmıyorum dese de bu kızlar bile annesi gibi düşünüyordu.
