Gökhan'a ne diyeceğini bilemeyen Seda, sıkılmaya başlamıştı. Sürekli olarak kendinden ve işinden ve en önemlisi de gelecekten hatta bazen geleceklerinden bahsediyordu. Seda ne kadar karşı çıkarsa çıksın sonucu hep biz kelimesine dayanıyordu. Sonunda Gökhan ile vedalaşıp ayrıldı.
Arabaya geri döndüğünde oldukça düşünceliydi ve işin içinden bir türlü çıkamıyordu. Mehmet sessizce onu gözlemledi ve yine de ağzını açıp tek kelime etmedi.
'Başımda koruma derdi varken bir de Gökhan çıktı. Hangisinden önce kurtulmalıyım? Korumadan mı? Gökhan'dan mı?'
Göz ucuyla dikiz aynasından korumasına bakıp tekrar dışarı bakmaya başladı. Birden fikrini değiştirip diklendi ve arkadaşına mesaj atarken aynı zamanda da hafifçe gülümsedi.
"Cyll'e gidiyoruz."
"Okulunuz?"
"Bugün daha önemli planlarım var."
"Babanız bu durumdan hiç memnun olmayacaktır, efendim."
"Babamın ne dediği şu an önemli değil. Anlayacaktır. Sen beni kafeye götür."
Mehmet başını sallayıp rotayı değiştirdi. Kafeye geldiklerinde yine beklemeden indi Seda ve cafenin içine girdi. Mehmet de peşinden içeri girdi. Seda bayanlar tuvaletine girdiğinde, bir mecbur kapının önünde kalmak zorunda kaldı. Saat geçiyordu ve Seda bir türlü içeriden çıkmıyordu. İçeri girmek istese de bir türlü bunu yapamıyordu.
"Affedersiniz."
Sonunda içeri giren bir kadına seslendi ve kadın ona baktı.
"İçeride koruduğum bir hanım var ve ben içeri giremiyorum. Orada mı acaba bakar mısınız?"
Ricasını kabul eden kadın içeri girdi ve girmesi ile çıkması aynı anda oldu.
"Maalesef içeride kimse yok."
"Ciddi misiniz?"
"Evet. İsterseniz bakabilirsiniz."
Başıyla onayladı ve içeri girdi. Cidden de içeride kimse yoktu ve açık bir pencere vardı. Olumsuzca başını sağa sola salladı. Seda sonunda ondan kaçmıştı. Kafeden çıkıp etrafta dolandı ve kimseyi bulamadı. Kafenin sokaklarında dolandı ve yine kimseyi bulamadı. Seda çoktan gitmişti ve ne yapacağını bilmiyordu Mehmet.
Ziya Bey'i aradı umutsuzca.
"Mehmet."
"Ziya Bey, kızınız Cyll kafesinin tuvaletinden kaçtı ve onu bulamıyorum efendim. Çok üzgünüm."
Ziya Bey'in sesi çıkmıyordu ve Mehmet bu ihtimali düşünmediği için kendine kızıyordu. Sonuçta tuvaletin penceresi olabileceği aklına gelmezdi.
"Hep aynı şeyi yapıyor. Seni bu konuda uyarmalıydım."
"Özür dilerim, efendim."
"Tamam. Sen eve geç, Seda akşama muhtemel ile eve gelecektir."
Bu arada Seda bindiği taksi ile arkadaşının evine gidiyordu. En azından orada kendine çözüm bulacağını biliyordu çünkü bu arkadaşını, annesi bile bilmiyordu. Seda bu kızı özenle saklıyordu ve kız da bu durumdan oldukça memnundu. Seda'yı, Seda olduğu için seviyordu.
Mehmet eve döndü ve mutfağa geçip oturduğunda canı oldukça sıkkındı. Selma Hanım içeriye girdiğinde bile başını kaldırıp bakmadı.
"Neyin var oğlum?"
