Mehmet ayağa kalkıp Ziya Bey'e baktı. Ziya Bey ise durumları anlamaya çalışıyordu.
"Hoş geldin. Otur lütfen."
Mehmet başını sallayıp yerine tekrar otururken, Ziya Bey de yerine geçip ceketinin düğmesini açıp, ofis sandalyesine oturdu. Ortamda gerginlik ve sessizlik hakimdi.
"Anlat bakalım. Seda yine ne yaptı?"
'Beni seviyor, üstüne üstlük bende onu seviyorum...'
İç sesini bastırmak istercesine öksürdü ve mantıklı olan bir yalan uydurmaya çalıştı.
"Açıkçası Seda Hanım'ın her zaman ki halleri. Benim merak ettiğim Gökhan ile alakalı ve ben bu yüzden geldim."
"Seda seninle gelmedi o zaman."
"Hayır."
"Seda'nın tek başına ne işi var burada? Üstüne üstlük kızım şirketime eşofmanlarla gelmiş ki Seda'nın bu asla yapmayacağı bir şey."
'Bu kız baya beni seviyor...'
Yine iç sesini bastırmak için genzini temizleyip başını kaşıdı ve Ziya Bey'e gülümsedi.
"Seda Hanım'ın burada ne işi olduğunu bilmiyorum. Demek ki önemli bir konu var ki eşofmanlarla gelmiş olmalı."
Karşısındaki adamı süzerken, ki Mehmet bunun farkındaydı, ortada bir şeyler döndüğünü hissedebiliyordu Ziya Bey...
"Seda'yı yalnız bırakma özellikle şu anda Gökhan ile alakalı konu hale devam ederken, bunun haricinde Gökhan şikayetçi olmadı ama bir şey yapmayacağı anlamına gelmez."
Gökhan'ın bir şey yapabilme riski gözünün önüne geldiğinde içi titredi.
'Sen bu kızı nasıl bırakabilirsin?'
Yine iç sesine rağman dışına bir şey yansıtmadı.
"Haklısınız, efendim. Benim hatam."
"Her neyse. Başka bir konu var mı?"
"Yok, efendim."
"Çıktığında Seda'yı çağır ve kızımı bekle."
"Peki, efendim."
Mehmet ayağa kalktı ve Ziya Bey'e başıyla selam verip dışarıya çıktı.
"Seda Hanım babanız sizi bekliyor."
Seda'nın karşısındaki koltuğa geçip oturduğunda, Seda önce gözlerini kıstı ardından ayağa kalkıp babasının odasının kapısının önüne geldi. Kapıyı yavaşça açıp gülümsedi ve içeri girdi. Mehmet oturduğu yerde gülümserken, Hande Hanım ile göz göze gelince ciddileşti ve yeri izlemeye başladı.
"Babacığım..."
"Evet, sevgili güzel kızım."
"En çok beni seviyorsun öyle değil mi?"
"Ah tabi..."
Babası yarım ağızla gülümserken yine de bir ciddiyet havasındaydı. Kızı ile Mehmet'in ne karıştırdığını fazlasıyla merak ediyordu. Alper'e çok fazla güvenmese de, Mehmet onun için iyi bir adaydı aslında ama yine de Ziya Bey yüreğine rağmen bunu kabullenmiyordu.
"Tamam o zaman, gidebilirim."
"Ne? Bu da ne demek?"
"Babacığım rüyamda seni gördüm. Kardeşimi benden daha çok seviyordun ve benden nefret ettiğini, beni hiç sevmediğini söylüyordu, Allah'ım kabus gibiydi. Uyanınca seni evde bulamadım. Tabi korumam Mehmet'i de. Bu arada o niye gelmiş?"
