Uzun zaman geçmemişti ama her şey sessiz sakin bir şekilde devam ediyordu. Hazırlıklar hızlıca tamamlanmaya çalışırken aynı zamanda yorgunluk bedenlerini fazlasıyla zorluyordu. Sessiz ama tatlı bir savaş hakim sürüyordu. Pelin'den ve Gökhan'dan ses çıkmaması, Seda'yı fazlasıyla düşündürse de yine de kendini kına gecesine hazırlamaya çalışıyordu. Giydiği kırmızı ve altın sarısı işlemeli bindallısı ile fazlasıyla ilgi çekici görünüyordu.
"Her şey güzel olacak."
Kendi kendine mırıldanmasına rağmen, aynadaki görüntüsü aksini iddia eder türdendi. Gülümsemek istiyordu ama içini kemiren düşünceleri yüzünden gülümsemesi yüzünde soluyordu. Başını eğip, yüzünü avuçlarının arasına aldı. Bir türlü nişan gecesi aklından çıkmıyordu ama bunu Salman'a belli etmiyordu.
"Bugün hiçbir sorun çıkmayacak."
Tekrar aynadaki görüntüsüne baktı. Dalgalandırılmış ve açık bırakılmış olan saçlarını, bir kez daha parmaklarıyla dalgalandırdı ve düşüncelerini bir kenara atıp aynadaki yansımasına gülümsedi. Kapı çalmaya başladığında ayağa kalktı ve kapıya doğru yöneldi. Adımlarını titrek aksak bir şekilde atarken, kurumuş dudaklarını ıslatmak için rujunu bozmamak adına yavaşça dilini dudaklarının üzerinde gezdirdi. Derin bir nefes alıp verdikten sonra kapıyı açtı. Kapıdaki coşkulu karşılama ile karşılaşan Seda, bütün kötü düşüncelerinden sıyrıldı.
"Hadi ama abla, daha ne kadar odada kalmaya devam edeceksin. Kınaları yakalım artık."
Sena'nın gelişi ile kendini daha cesaretli hissederken, başını hızlıca kabullenir şekilde salladı. Aşağıya indiklerinde, yüksek ses ile beraber muhabbetlerle karşılaştı. Herkesin bakışları Seda'ya döndüğünde alkışlar evi inletti.
"Kınayı getirin!"
Annesinin sesi, herkesin sesini bastırdı. Klasik olan türkü söylenmeye başladığında, gözlerinden yaşlar süzülmeye başladı.
"Kınayı getir aney! Kınayı getir aney! Parmağını batır aney! Parmağını batır aney! Bu gece misafirem! Bu gece misafirem! Yanında yatır aney! Koynunda yatır aney!"
Heyecanlıydı, mutluydu ve bir o kadar da kendini duygusal hissediyordu. Avuçlarını açmadığında Sena, Suzan Hanım'a döndü.
"Ablam ellerini açmayı reddediyor."
Kıkırdamalar yükseldiğinde, Suzan Hanım'ın yüzüne yayılan gülümseme görülmeye değerdi. Çantasının içinde tuttuğu atayı, yavaşça paketinden çıkarıp, Seda'nın yanına geldi. Yavaşça Seda'nın elini açıp avucunun içine koyduğunda, üzerine kına çalındı. Ellerine giydirilen eldivenlere baktı yavaşça Seda ve bir kez daha gözyaşlarına rağmen gülümsedi. Ellerinin tersini göz kapaklarının üzerine koydu. Makyajını bozmadan yanaklarına düşen damlaları sildi yavaşça. Alkışlar tekrar başladığında örtüsünü yavaşça açıp etrafına bakındı.
Hareketli müzik çalmaya başladığında yerinden kaldırılıp, kaldıranlarla beraber oynamaya başladı. Bir ara bakışları Evrim'e takıldı. Daha sonra Evrim'in yanında duran Pelin'e kaydı bakışları, bir an huzursuzluk geçti kalbinden ama Sena'nın dokunması ile kendine geldi.
"Ablama kimsenin bulaşmasına izin vermem. Evrim benimdir."
Seda kıkırdayıp kardeşine sarıldı.
"Küçük cadı, sen benim ilk korumamsın."
"Benimle evlenmeliydin hatun."
"İlk evlenip giden sensin küçük cadı."
