The mysterious princess (voltooid)

hoofdstuk 15

Azeri pov.

Ik word wakker en kijk op mijn telefoon en zie dat het al half tien is en kijk naast me en zie dat Veerle al wakker is. Die kan niet uitslapen en misschien heeft ze ook niet zo een last van een jetlag. 'Hey goedemorgen schone slaapster.' Ik zucht en verstop me onder de dekens maar krijg al snel een kussen naar mijn hoofd gegooid. 'Hey waarom moest dat nou ik heb je niks misdaan.' Ik gooi hem terug en zo begint het kussen gevecht na een kwartier stoppen we en laten we ons lachend op het bed vallen. 'Hup als jij je klaar maakt dan maak ik ontbijt oh ja ik heb nog een verrassing voor je.' 'Spannend.' Ik loop naar de badkamer en trek mijn kleren aan en maak me klaar. Ik loop naar de woonkeuken en zie dat er iemand op de bank zit. Ze draait zich om. 'Seraphina!!!' gil ik uit. 'Azeri!' We geven elkaar een knuffel en beginnen te lachen. 'Dat is lang geleden.' 'Klopt echt ik heb je gemist.' 'Ik jou ook.' Veerle en ik waren een hecht groepje op de middelbare school daar is Seraphina bij gekomen. 'Het ontbijt is klaar.' 'Lekker.' Seraphina springt op en zegt: 'Food, ik hou van eten.' Ik begin te lachen en we gaan aan tafel zitten. 'Wij gaan de stad in wat doe jij Azeri?' 'Oh nee ik ga niet ga lekker met zijn tweeën.' 'Zeker?' 'Zeker meiden.' We geven elkaar een knuffel. 'Hou van jullie.' 'Hou ook van jou.' 'Dat is mooi.' We beginnen te lachen. Ik zwaai ze uit en pak mijn telefoon en bel een taxi. Ik pak een tentje, slaapspullen, kleren, toilettas en mijn goede loop schoenen. Dan hoor ik getoeter, dat zal de taxi zijn ik app nog snel ze zodat ze weten dat ik weg ben.

groepsapp babes:

U: Lieverds, als jullie thuis zijn ben ik er niet meer, sorry dat ik het zo moet doen maar heb een belangrijke afspraak en die moet ik halen en daarna ga ik weer naar huis. Nogmaals sorry lieverds love you en heb ook geen wifi meer.

Seraphina: Ho wacht wat ga jij doen????

Veerle: Idd wat ga jij doen

U: Dat kan ik nu niet appen de taxi staat er al ik app wel weer als ik wifi heb sorry meiden love you

Ik stop mijn telefoon en loop naar de taxi en stap in en zeg: 'Goedemorgen mevrouw, waar moet u heen?' 'Goedemorgen, naar het einde van de stad zo dicht mogelijk bij het oerwoud.' Hij kijkt me raar aan en zegt: 'Natuurlijk mevrouw.' En hij start de auto na een kwartiertje zijn we aan het einde van de stad en stap ik uit en betaal hem en loop richting het bos. Ik pak twee stenen en begin de ene steen te slijpen zodat ik mezelf een beetje kan beschermen en dat ik iets kan snijden als het moet. Ik begin door het woud te lopen eigenlijk niet zo goed wetend welke kant ik op moet. Ik hoop dat het de goede kant is, ik kijk omhoog en zie dat het al donker begint te worden. Ik maak een kampvuurtje en zet mijn tent op. Ik verzamel wat bessen en eet ze op. Dan hoor ik achter me opeens een tak kraken en draai me direct om. Ik zie een schaduw achter een boom verdwijnen. 'Wie is daar?' Ik merk dat ik niet helemaal zeker van mezelf ben. Ik hou de omgeving goed in de gaten. 'Hallo?'

Kocoum pov.

Ik sta op een takje, om de indringster in de gaten te houden en verschuil me snel achter de boom. Ik merk gewoon dat ze me door heeft. Dan roept ze: 'Wie is daar?.' Het klinkt heel dapper maar dat valt reuze mee, omdat ze een kleine bange ondertoon in haar stem heeft. Daarna hoor ik: 'Hallo?' Volgens mij is ze banger voor mij dan dat ik voor haar ben. Ik stap met mijn speer achter de boom vandaan. Ze kijkt verschrikt op, ze is prachtig. 'Ik kom in vrede vreemdeling en als ik mag vragen wat doe jij hier midden in het oerwoud?' Ik steek mijn speer in de grond als teken dat ik er niks mee doe. 'Mag ik niet zeggen, het spijt me.' 'Ik vraag het nog een keer, wat doe jij hier in dit oerwoud op het terrein van de Powhatan?' 'Het spijt me ik mag het niet zeggen echt niet.' Ze kijkt me moeilijk aan. 'Het mag niet oké het is gevaarlijk desnoods neem je me maar gevangen.' 'Wat? Ik neem je niet gevangen.' 'Weet je iets van een diamant af?' Ik kijk haar wantrouwig aan en zeg: 'Ja?' 'Die zoek ik.' 'Wie ben je?' 'Ik ben Azeri van het vuur.' Mijn ogen worden groot. 'Mijn excuses Azeri, trouwens ik ben Kocoum.' 'Nee geeft niet ik snap het, aangenaam kennis te maken Kocoum.' 'Insgelijks, ik weet wel iemand die je verder kan helpen.' 'Dankjewel.' 'Loop je mee naar het dorp?' 'Als je dat goed vindt?' 'Tuurlijk.' We pakken haar tent in en doven het vuur en lopen naar mijn dorp.