The mysterious princess (voltooid)

hoofdstuk 4

Astra pov.

Ik word wakker gemaakt door Ize. 'Goedemorgen, heb je lekker geslapen?' 'Ja ik heb lekker geslapen, dankjewel en jij?' 'Ik ook.' Ik stap mijn bed uit en loop naar de badkamer om mijn gezicht te wassen. 'Heb je nog een bepaalde jurk in je gedachten?' 'Ik heb ergens een witte jurk die overloopt naar blauw.' 'Jij wilt die aan?' 'Ja graag.' Ze komt terug met de jurk en helpt me met aankleden. Ik ga zitten en Ize draait een knot in mijn haar en zet de knot vast. Ik doe wat make up op. 'Klaar?' 'Ja.' We lopen naar de eetzaal en ik loop naar binnen. Nicolas zit er al. 'Goedemorgen Nicolas.' 'Goedemorgen Astra. Kom erbij zitten.' 'Natuurlijk.' 'Heb je goed geslapen?' 'Ja hoor prima en jij?' 'Ik ook dankjewel.' Ik neem plaats. 'Astra wil je na het ontbijt met mij naar mijn kantoor want ik wil je iets vertellen.' 'Ja tuurlijk.' Dan komt Elisa binnen. 'Goedemorgen.' 'Goedemorgen Elisa.' 'Goedemorgen schat.' Ze komt erbij zitten. 'Waar zijn die van ons?' 'Nog niks van vernomen.' Elisa zucht en zet niks. 'Sorry het zijn die van ons ze zijn niet zo nauw met de tijd.' Ik glimlach en zeg: 'Het geeft niet.' Dan komen Alexander en Helene binnen. 'Goedemorgen dame en heer.' 'Goedemorgen mam en pap.' 'Je vergeet Astra Alex.' 'Oh ja sorry goedemorgen Astra.' 'Goedemorgen Helene en Alexander.' 'Alex.' 'Sorry.' We beginnen te ontbijten en ik moet nog steeds heel erg wennen in de omgang met elkaar. 'Astra, hoe is het met Amanda?' 'Goed, het is een prachtige jonge vrouw zal ik haast zeggen. Je zou haar niet als een tiener inschatten. Ze is heel pienter en heel slim. Ze studeert veel en dan niet persé een studie maar ook gewoon oude boeken.' 'Leuk en jij?' 'Ik loop heel veel met mijn puppy's, zijn mijn alles, ik kan niet zonder ze en speel met ze heel veel. Ik lees en studeer ook aardig wat net zoals Amanda en ik teken veel en kijk films af en toe. En met mijn hofdame speel ik vaak schaak. Jullie?' 'Wij zijn vaak aan het werk en zien niet altijd wat ze aan het doen zijn.' 'Wij plagen elkaar vaak, kijken films en spelen spelletjes.'

We zitten in de werkkamer van Nicolas. 'Astra ik heb je hier heen laten komen en dat is niet voor niks.' Ik knik en hij gaat verder: 'Maar dat is omdat, je iets een heel groot bezit wat bijna nooit meer voorkomt. Het is al eeuwen oud.' Hij stopt want de deur achter mij gaat open en daar komen mijn schatjes Coco en Vanilla aanrennen en ik sta op en knuffel ze. 'Coco, Vanilla. Waarom zijn ze hier?' 'Ik kreeg van je moeder een bericht dat ze je heel erg mist.' 'Mag ik met ze spelen?' 'Ja tuurlijk dan gaan we morgen weer verder en ik had niet verwacht dat ze er al zo snel zouden zijn.' We beginnen te lachen. 'Dankjewel.' 'Geen probleem Astra en nu moet je met ze spelen.' Ik begin te lachen en loop met Coco en Vanilla naar buiten en knuffel ze allebei. 'Oh lieverds ik heb jullie zo erg gemist.' Ik til ze allebei op en leg ze in mijn armen en ze likken mijn gezicht af. 'Ja schatjes ik heb jullie ook gemist.' Ik begin te lachen en loop naar mijn kamer. Ik open de deur en laat ze los. Ze zijn helemaal door het dolle heen en ik ga lachend bij ze op de grond zitten en ze rennen rond. Dan komt Ize de kamer in. 'Oh sorry.' 'Nee geeft niet, doe snel de deur dicht.' 'Want?' Dan komen ze aangerend en Ize sluit snel de deur en ze springen tegen haar benen op. 'Ook hallo wie zijn jullie dan?' 'Dat zijn Coco en Vanilla en dan is Coco de lichte en Vanilla is de donkere.' 'Het zijn je puppy's?' 'Ja dit zijn mijn engeltjes.' 'Het zijn echt schatjes, maar hoe komen ze hier?' 'Mijn moeder had door dat ik ze miste en ze miste mij ook erg dus uiteindelijk heeft mijn moeder een berichtje gestuurd naar Nicolas.' 'Ik ben zo blij dat ze hier zijn.' 'Want?' 'Het zijn schatjes. Maar dan heb je het niet lang vol gehouden.' 'Nee klopt maar ik heb ze altijd bij me waar ik ook ben.' Ik begin te lachen en Vanilla komt bij me liggen. Ik knuffel haar en trek haar dicht tegen me aan. Ize tilt Coco op en komt erbij zitten. 'Ik kwam eigenlijk wat anders doen.' 'Ja dat is nu even jammer.' Ze begint te lachen. 'Waarom ook niet ik had nog even niks gepland.'

Ize ruimt nog wat spulletjes op en blijft even kletsen. 'Maar Astra ik moet weer verder.' 'Ja tuurlijk.' Ze loopt de kamer uit en sluit de deur snel achter haar. 'Ize?' 'Ja?' Ze opent de deur en kijkt door een kier. 'Wil jij als ik eet ofzo op ze letten?' 'Ja tuurlijk.' Ze sluit de deur weer en ik hoor het geluid van haar voetstappen weg sterven. 'Gaan we naar buiten lieverds.' Ik sla een cape om en lijn ze aan en loop naar buiten . Ik loop naar de paleistuinen en ga op een bankje zitten en laat ze los. Ik heb mijn boek meegenomen en lees lekker mijn boek in het zonnetje als iemand naast mij komt zitten. Ik kijk op en zie Alexander zitten. 'Hallo Alexander.' 'Hoi Astra, noem me nou Alex.' Ik haal mijn schouders op en staar naar voren. Dan komt Coco aangerend. 'Coco nee.' Maar te laat en ze springt op mijn schoot. 'Wie is dit dan?' 'Dit is Coco mijn kleine lieverd. Coco waar is Vanilla?' Dan hoor ik geblaf en komt er nog iemand aanrennen en word ik nog een keer besprongen. 'Ja tuurlijk kleine donder. Alexander dit is Vanilla mijn andere kleine schat.' 'Wie heeft de logica gehad om te zeggen we geven de lichte pup de naam Coco en de donkere Vanilla?' 'Ik.' 'Waarom?' 'Ik wilde dwars zijn.' Hij begint te lachen en ik begin ook wel te lachen. 'Ik ben een beetje eigenwijs en doe graag dingen net wat anders. Hij begint te lachen en ik knuffel Coco. 'Wil je Vanilla?' 'Als jij het goed vind?' 'Alleen als deze kleine vriendin het goed vind.' Ik zet haar op zijn schoot en ze gaat meteen liggen. 'Ja ze vindt het een succes.' Ik begin te lachen en Coco gaat ook tegen Alexander aan liggen. 'Ze zijn dol op je.' Hij begint te lachen en aait Coco. 'Wat een schatjes.' Ik glimlach en kijk voor me uit.