The mysterious princess (voltooid)

hoofdstuk 17

Kocoum pov.

Ik word vroeg wakker en probeer Azeri wakker te maken. 'Az, word je wakker?' Ik schud haar zachtjes door elkaar. 'Azeri, hallo word je wakker?' Haar krijg je echt niet wakker. Ik begin haar maar te kietelen en ze begint als een gek om zich een te spartelen. 'Ik ben al wakker.' We beginnen te lachen. 'Hoe is het?' 'Goed ik voel me een stuk beter.' 'Dat is fijn, ik schrok wel gisteren.' 'Het spijt me.' 'Nee niet doen ik schrok van die jager dat je zo een vrouw behandelt.' Ze glimlacht. 'Dankjewel.' Ik glimlach en zeg: 'Gaan we zo lopen?' 'Het is nog zo vroeg.' We beginnen te lachen 'Je wilde vandaag weg zodat we meteen kunnen vertrekken.' Ze stapt van haar bed af en zucht luidruchtig, ik kan een grinnik niet onderdrukken en krijg meteen een mep tegen mijn arm aan. 'Dat zou ik niet doen Az.' 'Waarom niet Koco?' Ik begin haar te kietelen en ze giert het uit. Dan komt de Wijze binnen en zegt: 'Jullie maken het hele dorp nog wakker kom ik heb ontbijt gemaakt.' We lopen achter haar aan. Als we aankomen bij haar hut zien we dat er allemaal schalen staan met lekkere dingen er op.

Azeri pov.

We gaan zitten en ze zegt: 'Azeri ik heb nog een leren koord voor je zodat je je haar vast kan binden.' Ze geeft het aan mij, het is een leren koord met aan het uiteinden een veer met kralen ik probeer het in mijn haren te doen maar het blijft niet zitten. De Wijze komt achter me staan en doet hem erin zodat hij deze keer wel blijft zitten en we beginnen met eten. Als we klaar zijn pakken we onze spullen en doen die op onze rug, net als we willen weg gaan hoor ik vanachter iemand op ons af rennen. Ik draai me om en zie Nakoma op ons af rennen en ze trekt ons in een hele diepe knuffel. Daarna komen Kekata en Rakesh aanlopen en wensen ons een fijne reis toe. Nadat we iedereen gedag hebben gezegd lopen we door, aangekomen bij het oerwoud krijg ik nog een kneepje in mijn hand van Koco.

We lopen bijna de hele dag door en verzamelen we bessen en vruchten. 'Oké Az we moeten nu wel ons kamp opslaan aangezien het al bijna donker.' 'Oké jij weet het beter dan ik.' We maken een kampvuur en leggen onze slaapspullen er om heen. Dan ga ik een maaltijd koken wat bestaat uit geroosterde noten. 'Ik ga jagen Az als er iets is geef een gil oké?' 'Oké maar wees snel terug alsjeblieft.' Ik kan niks beloven maar ik doe mijn best.' Ik ga door met roosteren na zo'n half uur hoor ik iemand aan komen lopen, ik pak een mes en draai me om. Dan komt Koco uit de bosjes gelopen. 'Man laat me nooit meer zo schrikken.' 'Het spijt me maar ik heb wel iets gevangen. Ik ga het voor ons klaar maken. Het ziet er trouwens lekker uit.' Ik haal ze van het vuur af en verdeel ze onder ons. 'Maar wat wordt ons avond eten Koco?' 'Wat denk je er van om het wild op eten wat ik heb gevangen.' Hij gaat het wild villen en ik kijk hoe Koco het doet. Na zo'n uur zijn we klaar en het begint al te schemeren. Ik leg het vlees op het vuur en Koco houdt de omgeving in de gaten. Na twee uur is het klaar en verdeel ik het vlees en eten we het op. We drinken ook ieder wat uit de fles water die we mee hebben genomen.

We zitten rond het kampvuur naar de sterren die tussen de bladeren verschijnen. 'Gaat het weer een beetje Az?' 'Ja ik voel me weer helemaal goed alleen ik merk dat ik sneller schrik en bang ben.' 'Dat is volledig begrijpelijk.' Hij geeft me een glimlach. 'Je bent sterk je komt er wel overheen.' 'Dankjewel Koco.' 'Wil je nog wat bessen?' 'Nee dankjewel.' Ik pak nog een handje bessen en eet ze op. 'Ik heb dit nog nooit eerder meegemaakt dat een jager iemand lastig viel en ik kan er ook niet bij waarom iemand dat zou doen.' 'Ach sommige mensen doen nou eenmaal bijzondere dingen.' Ik geef hem een glimlach en hij knijpt zachtjes in mijn hand. 'Het spijt me dat ik er niet was.' 'Koco het geeft niet.' 'Jawel je bent mijn gast.' 'We kunnen er niks meer aan doen.'

'Zullen we gaan slapen, ik hou vannacht de wacht en dan vertrekken we morgen vroeg weer.' 'Ja is goed, dankjewel voor vandaag welterusten.' 'Welterusten Az.'