The mysterious princess (voltooid)

hoofdstuk 1

Astra pov.

Ik word wakker omdat er licht op mijn gezicht schijnt als er op de deur wordt geklopt. 'Astra, wordt je wakker?' ,vraagt Nadine mijn hofdame. 'Ja ik ben al wakker en kom maar trouwens gewoon binnen.' Ze opent de deur en komt bij me zitten. Ik geef haar een knuffel. 'Oh je lapt ook echt alle regels aan je laars.' Ik haal mijn schouders op en zeg: 'Ze kunnen het me niet verbieden.' 'Ik ga niet met jou in discussie.' We beginnen te lachen. 'Maar ik ga je kleren pakken.' 'Ja is goed.' Ik stap het bed uit en Nadine laat me een jurk zien. 'Prachtig.' 'Hangt bij jou in de kast.' Ik begin te lachen en kleed me om. Ik ga voor mijn kaptafel zitten en doe mijn make up terwijl Nadine mijn haar opsteekt. 'Klaar je bent prachtig.' 'Dankje Nadine.'

Ik loop naar de eetzaal en loop naar binnen. Waar mijn moeder al zit. 'Goedemorgen Astra heb je goed geslapen?' 'Ja hoor moeder'. 'Ga zitten.' Ik ga zitten en begin wat te ontbijten. 'Waar zijn vader en Amanda?' 'Amanda slaapt nog denk ik of ze is nog zich aan het klaar maken en je vader is aan het werk.' Ik knik en vraag: 'Waar zijn Coco en Vanilla?' 'Ergens dat weet ik niet het zijn jouw honden.' Ik zucht en rol met mijn ogen. 'Maar ik moet wat met je bespreken.' 'Wat dan?' 'Ik wil dat je naar oom Nicolas gaat.' 'Want?!' 'Dat zou hij jezelf wel vertellen.' 'Waarom jij niet?' 'Omdat ik niet precies weet waar hij het over wilt hebben. Sla niet zo'n toon tegen me aan.' Ik negeer wat ze zegt en vraag: 'En nu stuur jij mij naar hun toe?' 'Ja. Astra let op je toon' 'Ik heb ze twaalf jaar niet gezien.' 'Dat is niet aan mij.' Ik rol met mijn ogen. 'Astra niet aan tafel.' 'Verander niet van onderwerp.' 'Sla niet zo een toon tegen me aan.' Ik sta op en loop snel naar mijn kamer. 'Astra dit is nog niet afgelopen.' 'Nee tuurlijk niet.'

Onderweg kom ik Amanda tegen. 'Hey Astra, wat is er?' Ze geeft me een knuffel. 'Moeder wil dat ik bij onze oom Nicolas ga wonen.' 'Waarom?' 'Weet ik niet, wou ze niet vertellen.' Ik zucht en ze kijkt me verdrietig aan. 'Ik ga je missen.' 'Ik jou ook. Vraagje heb je Coco en Vanilla gezien?' 'Nee nog niet denk dat ze nog aan het spelen zijn met zijn tweeën of ze zijn buiten. Wanneer ga je?' 'Geen flauw idee verwacht morgen.' 'Dat is veel te snel.' 'Ja helaas wel.' Ik pak mijn omslagdoek en sla hem om en we lopen naar buiten. Daar zie ik Coco en Vanilla rond rennen en de stalmeester let op ze. Ik fluit ze en ze komen direct naar ons toe gerend. 'Hey schatjes.' Ik geef ze allebei een knuffel en we lopen verder de tuin in met twee dollende puppy's voor ons. We gaan op een bankje zitten. 'Maar ga ik mee?' 'Denk ik niet want anders had ze het ook tegen jou verteld.' 'Maar dan moet ik alleen in dit immense paleis leven alleen.' 'Je hebt Coco en Vanilla nog.' 'Neem je die niet mee?' 'Waarschijnlijk niet, waarschijnlijk mag het niet eens.' 'Dat is vervelend.' 'Ja ach hoort erbij als kroonprinses zijnde.' 'Niet waar je moet jezelf het wel zo makkelijk mogelijk maken als je de keuze hebt.' 'Klopt.' Ik til Coco op en ze gaat op mijn schoot liggen Amanda tilt Vanilla op en zet haar op haar schoot.

'Hoogheden, u wordt binnen verwacht.' 'Natuurlijk.' We staan op en lopen naar binnen ondertussen zijn Coco en Vanilla in slaap gevallen dus die hebben we maar opgetild. 'We leggen ze even in hun mand daarna komen we eraan.' 'Is goed u wordt verwacht in de blauwe salon.' 'Dankjewel.' We leggen de puppy's neer en lopen naar de blauwe salon. We worden aangekondigd en we lopen naar binnen. 'Daar zijn jullie.' Ik zucht en Amanda zegt: 'Ja we waren buiten met Coco en Vanilla.' 'Ga zitten.' 'Ja moeder.' We nemen plaats, niet veel later komt vader binnen. 'Goedemorgen.' 'Goedemorgen vader.' Hij komt naast onze moeder zitten. 'Astra morgen wordt je opgehaald door je oom.' 'Ja. Mogen Coco en Vanilla mee?' 'Nee natuurlijk niet je bent de gast bij je oom dus ze blijven hier.' 'Ja.' 'Astra praat normaal tegen je moeder.' 'Nee, hoe zou jij het vinden als je te horen krijgt dat je morgen voor een langere tijd weg moet zonder enige reden waarom.' 'Ik snap dat het niet leuk is maar toch moet je normaal praten tegen ons.' Ik zucht en zeg niks. Amanda legt haar hand op mijn hand. 'Ik zorg goed voor ze.' 'Dankjewel lieve schat.'

Ik loop naar mijn kamer en open de deur. Ik schrik me wild. 'Oh sorry hoogheid.' 'Wat ben je aan het doen?' 'Uw kleren aan het inpakken voor morgen. Of wilt u liever dat ik graag?' 'Nee nee doe gewoon je ding en let vooral niet op mij.' Ik hoor gekrabbel aan mijn deur. Ik open de deur en zie Coco en Vanilla staan. 'Jullie hier.' Ik laat ze naar binnen en doe de deur achter me dicht. 'U vindt het toch niet erg dat ze in de kamer zijn.' 'Nee natuurlijk niet.' Ik laat mijn haren los en pak een boek en ga op mijn balkon zitten lezen. Ik kijk even naar binnen en zie dat Coco en Vanilla het dienstmeisje plagen. 'Coco en Vanilla hier.' Ze gaan voor mijn voeten liggen en ik begin te lezen.

Dan komt Nadine binnen. 'Hey meid.' 'Hoi hoi Astra. Je gaat zo avondeten.' 'Is het al zo laat.' 'Ja.' 'Had ik helemaal niet door gehad.' 'Mevrouw.' 'Ja?' Nadine kijkt op. 'De kleren zijn ingepakt.' 'Dankjewel Yfke.' 'Dankjewel.' 'Natuurlijk hoogheid.' Ze verlaat de kamer. 'Maar je haar.' 'Wat is daar mee?' 'Het hangt los.' 'Ja klopt omdat ik hier aan het lezen was.' Ze zucht en draait er een knot in en zet het vast.' 'Dankjewel.' 'Graag gedaan.' 'Graag gedaan?' 'Ja dat moet ik zeggen.' 'Sorry.' 'Nee nee geeft niet.' Ze staat op en ze loopt mee naar de eetzaal. 'Ik ga weer naar de keuken.' 'Ja is goed.' Ik geef haar nog een knuffel en stap naar binnen. Er is nog niemand dus ik loop naar het raam en staar naar buiten en vouw netjes mijn handen tegen mijn buik. Ik kijk de paleistuinen in en zie dat een tuinman bezig is. Hij kijkt op en knikt naar mij toe. Ik glimlach naar hem en blijf zo staan. Dan wordt de deur achter me geopend. Ik hoor de stemmen van mijn ouders die verstommen meteen als ze de kamer inkomen waarschijnlijk omdat ik er al ben. 'Astra je bent er al?' 'Maar natuurlijk vader het is etenstijd.' Ik pak mijn mobiel en zie dat het 18.15 is. 'Ja sorry ons gesprek liep uit.' Ik knik en dan komt Amanda naar binnengerend. 'Oeps sorry.' 'Waar kom jij vandaan?' 'Nergens van.' 'Hmm.' Ik wijk los van het raam en neem plaats aan tafel. 

Ze komen erbij zitten en we gaan eten. 'Astra.' Ik kijk op en knik. 'Praat tegen me gewoon als antwoord.' Ik zucht en zeg: 'Ja?' 'Ik wil dat je je gedraagt bij je oom.' 'En ik wil helemaal niet naar mijn oom.' 'Astra je hebt geen keus.' 'Waarom niet?' 'Omdat, hij het me vroeg en wilde jou zo snel mogelijk spreken.' 'Maar ik heb mijn eigen mening.' 'Hierin niet en als kroonprinses moet je dit soort dingen gewoon doen.' Ik zucht en sta op en zeg: 'Hier heb ik geen zin in.' Ik loop de kamer uit. 'Astra hier...' Ik hoor het laatste woord niet en ren de gang op en ren snel verder. Ik ga de hoek om en bots tegen iemand op. Ik val op de grond. 'Astra?' Ik kijk en zie dat Nadine tegen over me op de grond ligt. 'Oh sorry.' 'Nee nee geeft niet alleen wat is er?' Ze staat snel op en helpt me om hoog en pakt de schone was op. 'Het spijt me verschrikkelijk.' 'Nee nee geeft niet. Wat is er gebeurd? Kom we gaan naar je kamer ik moest toch naar jouw kamer toe omdat ik nog wat moest opruimen.' We lopen samen naar boven en ze opent de deur voor me en laat me voor en sluit de deur achter me dicht. Ze loopt naar mijn kledingkast en ruimt de was op. Ik ga op de bank zitten en staar voor me uit. 'Wat is er gebeurd.' Ze komt naast me zitten. 'Moeder en vader weten ook niet waarom ik naar mijn oom moet.' 'Helaas weet niemand dat behalve hij.' Ik zucht en ze gaat achter me staan en haalt mijn knot eruit. 'Ik maak een bad voor je klaar.' Ze loopt naar mijn badkamer en hoor ik niet veel later de kraan aan gaan. Ze komt de kamer ingelopen. 'Kom maar dan help ik je uit je jurk.' Ze pakt mijn hand en loopt naar de kaptafel en ontdoet me van al mijn sieraden en we lopen door naar de badkamer waar ze me helpt om mijn jurk uit te doen en helpt me met om in mijn bad stappen en ik laat me verwelkomen door het warme water en voel mijn lichaam ontspannen. 'Ga maar liggen dan was ik je haren wel.' 'Dankjewel Nadine wat moet ik zonder jou, je bent een lieverd.' 'Wees nu maar stil en laat jezelf ontspannen.' Ze wast mijn haren en masseert mijn hoofdhuid.

Ze pakt mijn badjas en ik maak hem vast. 'Ga maar op de badrand zitten dan pak ik een simpele japon voor je als je niks meer van plan bent.' 'Nee.' Ze loopt weg en komt even later terug met een oudroze japon en ik trek hem aan. Hij valt luchtig om me heen. 'Je bent prachtig.' 'Dankjewel.' We lopen naar mijn slaapkamer en ik ga achter mijn kaptafel zitten en ze pakt een borstel en begint het door te borstelen. 'Wil je het laten opdrogen aan de lucht of wil je dat ik föhn?' 'Nee laat het maar het drogen aan de lucht maar wil je er wel een vlecht inmaken?' 'Maar natuurlijk.' Ze maakt er een vlecht in. 'Klaar.' 'Dankjewel Nadine.' 'Tuurlijk.' 'Je weet altijd precies wat ik nodig heb.' Ze glimlacht verlegen en loopt naar mijn wand met sieraden en ruimt het op. 'Astra dat moet ook wel zo langzamerhand ik ken je al bijna mijn hele leven.' 'Dat klopt.' 'Mijn moeder was eerst jouw hofdame en ik ging altijd mee, weet je nog die dag dat we samen in de badkuip gingen spelen en je moeder werd helemaal gek.' 'Hou op ik wil het niet weten mijn moeder heeft het er nog over.' Ze begint te lachen. 'Nadine mag ik je uitnodigen voor een potje schaak?' 'Ja tuurlijk.' Ze komt erbij zitten en we gaan schaken.

'Welterusten Astra.' 'Welterusten Nadine dankjewel voor alles van vandaag.' 'Ja tuurlijk.' Ik geef haar nog een knuffel en ze sluit de deur achter haar en ik loop naar de badkamer ik poets mijn tanden en ga in bed liggen en pak mijn boek en begin te lezen en val langzaam in slaap.