The mysterious princess (voltooid)

hoofdstuk 10

Liëlil pov.

Ik wordt wakker en kijk om me heen dan zie ik Astra liggen, ohja ik ben bij Astra. Ik kijk naar Astra en denk bij mezelf. Ze is nog wel jong, maar ach het komt vast goed. Dan verschijnen Ize, Nadine, Helene en Amanda. 'Goedemorgen?' 'Shhst, we hebben iets bedacht.' 'Wat dan?' 'Make up bij haar opbrengen en dan water over haar heen te gooien.' 'Dat is niet heel lief.' 'Ah toe.' 'Vooruit ik doe niks.' 'Prima.' Ze maken Astra dik op zodat het extra effect heeft. Ik vind het wel grappig, maar bemoei me er niet mee.

Astra pov.

Ik voel een natte plons over me heen en schiet wakker en Liëlil ook zie ik. Ik word heel boos en begin de hele boel bij elkaar aan het schelden Liëlil vliegt snel weg en komt terug met een handdoek. 'Dankjewel, ik doe heel even mijn nachtpon uit en douche meteen even zodat ik ze daarna terug kan pakken.' Ik loop de badkamer in en kijk in de spiegel en zie dat ze me onder hebben gesmeerd met make up. Ik stap de douche onder en was mijn gezicht schoon. Als ik schoon ben kleed ik me aan en loop mijn slaapkamer in. Daar zitten Alex, Amanda, Rose, Helene, Ize en Nadine, waarschijnlijk is Liëlil zich aan het klaarmaken. 'Wat is er?' 'Uhm niks.' 'Jawel. Die make up hé?' Ze knikken van ja. Ik begin te lachen en zeg: 'Mijn wraak zal zoet zijn. 'Nadine wil je me helpen met me haar?' vraag ik. 'Ja hoor Astra ga maar zitten.' zegt ze. Ik knik en ga zitten ze pakt een stijltang en begint het te stijlen als ze klaar is loop ik naar mijn bed en zie dat niemand er meer is mooi zo en zeg tegen Nadine 'Ga maar ik kom zo naar de eetzaal.' 'Oké dan zie ik je zo.' En ze loopt weg. Ik ren naar de keuken en zie dat het eten voor het ontbijt er nog staat. Ze willen het opdienen. 'Wacht, willen jullie in het eten van Amanda, Alex, Nadine, Ize, Rose en Helene hete peper doen.' 'Ja hoogheid.' Een kokkin vraagt: 'Waarom hoogheid?' 'Ze hadden me onder gesmeerd met make up en vervolgens een bak water over me heen gegooid. Maar nu moet ik weg dank jullie wel.' Ik loop naar de eetzaal waar ik iedereen zie zitten. 'Goedemorgen, het spijt me dat ik wat later ben.' 'Geeft niet lieverd kom snel zitten.' Ik ga zitten en opdat moment wordt het eten geserveerd. We gaan eten, ik kijk door mijn wimpers naar de andere die hete peper in het eten hebben. Ze nemen een hap en staan meteen op en rennen weg. Ik begin keihard te lachen en Nicolas en Eliza zeggen tegelijk: 'Wat heb je gedaan?' 'Ze hebben me onder geschminkt en daarna een bak koud water over me heen gegooid toen ik sliep en heb vervolgens hete peper in hun eten gegooid.' Ze schudden lachend hun hoofd. 'Ik ga even bij ze kijken.' 'Doet dat maar Astra.' Ik sta op en loop lachend naar de badkamer.

Elisa pov.

Nicolas en ik zitten met zijn tweeën aan tafel. 'Dit moet stoppen schat, dit kan niet langer ze bedenken de ene na de andere grap.' 'Je hebt gelijk Nicolas, we vertellen het straks als ze er allemaal zijn. 'Gaat het weer?' 'Ja mam het was meer de schrik.' 'Gelukkig, Nicolas en ik hebben dat jullie echt moeten stoppen met al die grappen die jullie uithalen bij elkaar en ja ik weet dat het leuk is. Maar dit loopt uit de hand. En ik weet het ik heb het ook met mijn zus steeds gedaan maar jullie hebben wel een voorbeeld functie dus moeten jullie zich wel een beetje gedragen.' 'Maar mam alsjeblieft het is zo leuk en anders wordt het weer zo saai op het paleis.' zegt Helene. 'Sorry kinderen mensen moeten niet denken dat we alles goedkeuren wat jullie doen.' Ze knikken braaf en dan stormt opeens de officier van het leger binnen en loopt haastig door naar Nicolas en mij. Hij buigt kort voor ons en ik knik als goedkeuring. Ik vraag: 'Wat is er waarom je opeens de eetzaal binnen komt stormen?' 'Uwe majesteit koning Arthur rukt op met zijn leger.' zegt hij. Nicolas staat op en loopt gevolgd door de officier naar buiten. 'Wat is er aan de hand mam?' 'Niks om jullie zorgen over te maken kinderen.' 'Mam.' 'Arthur rukt op.' 'Wat wil hij toch?' 'Ik heb geen flauw idee Astra maar je bent veilig.' 'Maar in hoeverre.' 'Hier tussen de muren ben je veilig.'

Astra pov.

Ik zit op mijn kamer met iedereen en probeer afleiding te zoeken maar het lukt niet wat wil hij toch? 'Astra?' 'Ja.' 'Gaat het?' 'Nee.' 'Het leger beschermt ons.' 'Nee ik wil niet dat mensen vanwege mij omkomen.' 'Nee, dat is hun baan.' 'En toch wil ik het niet. Als hij me echt wil dan krijgt hij mij, zodat er tientallen onschuldige mensen niet worden vermoord en ik red me wel Liëlil je mag hier blijven als je wilt.' Liëlil zegt: 'Als beschermster hoor ik bij jou te zijn dus ga ik mee.' 'Astra nee alsjeblieft.' 'Sorry Nadine ik kan het niet laten gebeuren.' Ik geef haar een knuffel en ze begint te huilen. 'Ik kan niet zonder je.' 'Gebeurt niet echt niet ik ga praten met hem en kijken wat hij wilt en als hij mij wilt krijgt hij mij.' 'Nee.' Ik krijg nu ook tranen in mijn ogen. 'Dankjewel voor alles.' 'Nee zeg dat niet.' Ik geef Nadine aan Ize. 'We zijn trots op je.' 'Dank jullie wel en ik kom terug.' Ik loop naar buiten gevolgd door Liëlil. 'NEE ASTRA!' 'Nadine blijf binnen.', hoor ik Ize zeggen. Ik kijk Liëlil moeilijk aan. 'Je hebt een goede keuze gemaakt.' Ik word tegen gehouden door wachters als ik naar buiten wil lopen. 'Laat mij erlangs ik ga met Arthur praten.' Dan komt Elisa aanlopen en vraagt: 'Wat is er aan de hand Astra?.' 'Ik wil niet aan dat tientallen onschuldige mensen voor mij worden vermoord, ik ga naar Arthur toe.' 'Ze zijn al onderweg de soldaten.' 'Dan moet ik er zeker naar toe.' 'Ik ga je missen.' 'Ik kom terug ik beloof het je Elisa.' 'Dan is het goed.' We geven elkaar een knuffel. 'Neem een paard dan ben je sneller en waarschijnlijk zijn ze al aan het vechten.' 'Geeft niet.' Ik ren naar de stallen. 'Wat kan ik voor u doen?' 'Een paard zo snel mogelijk.' 'Natuurlijk.' Ik krijg een paard aangereikt en spring erop en stuif weg.

Al snel hoor ik het gekletter van wapens. Ik stuif door de menigte heen en ontwijk de wapens. 'Stop!' En verhef mijn stem. 'Stoppen!' Eindelijk stoppen Arthur en Nicolas. Ik stap van mijn paard af. 'Astra wat doe jij hier?' 'Ik wil niet dat er onschuldige mensen vanwege mij sterven.' 'Ach wat schattig.' Ik kijk Arthur moordend aan. 'Hoogheid.' Ik kijk op en zie dat het gevecht stil gelegd en een soldaat staat naast me en ik geef hem mijn paard. 'Arthur wat wil je?' 'Ik wil jou krachten zodat ik de machtigste persoon in het heelal ben want ik heb de andere drie ook al.' Die grijns wil ik echt wel van zijn gezicht slaan. 'Volgens mij als je die krachten bezit zou je er niks mee kunnen, omdat je niet het laatste voorwerp bezit.' zeg ik. 'Hoe?' 'Omdat ik me heb verdiept, maar mij krijg je niet. Ik heb mensen beloofd om terug te komen.' 'Ik daag je uit.' 'Astra niet doen.' 'Nicolas het komt goed.' 'Zeker?' 'Ja vertrouw me ik heb beloofd dat ik terug kom.' Ik doe mijn cape af en een andere soldaat schiet naar mij toe en neemt mijn cape over, ik maak een scheur in de rok van mijn jurk en bindt mijn haren vast. We beginnen om elkaar heen te lopen. 'Ga je echt tegen je vader vechten?' 'Ja en desnoods vermoord ik je maar je bent in ieder geval mijn vader niet meer.' Ik probeer het water naar boven te brengen in mij en probeer het te beheersen het is lastig maar het lukt. 'Arthur geef je je nog over of wil je dit echt?' 'Ik neem je mee Astra.' 'Is goed, als je me zo ver krijgt mag je me meenemen zonder dat er wordt ingegrepen als ik win dan gaat jouw land naar Nicolas en Elisa en mogen ze je gevangen nemen.' 'Prima.' Ik spuw mijn waterstraal op hem af. Hij raakt Arthur weg maar hij rolt weg.

We beginnen allebei vermoeid te worden. Dan tover ik een bubbel tevoorschijn en vang Arthur ermee. Hij probeert te ontsnappen maar het lukt niet. 'Geef je je over Arthur?' 'Ja Nicolas.' Als ik dat hoor val ik neer van de vele energie die het me heeft gekost. 'Hoogheid.' 'Achter hem aan.' Hoor ik nog en val dan echt weg.

Ik word wakker in mijn bed en zie iedereen om me heen zitten. 'Astra!' Nadine geeft me huilend een knuffel. 'Ik was zo bang.' 'Ik zei toch dat ik zou komen.' Iedereen geeft me een knuffel. 'Hoe voel je je lieverd?' 'Ik voel me goed Elisa dankje.' 'Zeker?' 'Ja.' 'Het heeft je veel energie gekost.' 'Klopt maar het gaat goed ik ben nog wel moe.' 'Ik ben trots op je meis.' Ik glimlach en Liëlil zit naast me. 'Sorry dat ik er niet was.' 'Nee geeft niet, het was beter voor je eigen veiligheid.' Ik probeer rechtop te gaan zitten wat goed gaat. 'Hoe laat is het?' 'Half zes we gaan straks eten.' 'Mooi ik heb trek.' We beginnen te lachen. 'Als jullie de kamer kunnen verlaten kan ik Astra helpen met douchen.' 'Ja tuurlijk Nadine, dankjewel.' 'Natuurlijk hoogheid.' 'Moet ik blijven Nadine?' 'Hoeft niet Ize.' 'Weet je het zeker?' 'Ja, ik help Astra wel even.' Ze verlaten de kamer en Nadine helpt me overeind. 'Ik zal het bad voor je laten lopen en ik pak kleding voor je.' 'Dankjewel.' Ze loopt naar de badkamer en vult mijn bad vervolgens pakt ze een linnenjurk. 'Kom je Astra?' 'Ja dankjewel.' Ze helpt me overeind en we lopen naar de badkamer, daar helpt ze me uitkleden en helpt ze met in bad stappen. 'Ga maar zitten ik was je haar wel.' 'Dankjewel Nadine.' 'Je hebt hard gewerkt vandaag dus je verdient het.' Ik sluit genietend mijn ogen en laat mijn spieren ontspannen.

Ze helpt me met aankleden en met klaarmaken. 'Dankjewel Nadine.' We geven elkaar een knuffel en we lopen naar de eetkamer. 'Ik ben trots op je Astra.' 'Dankjewel Nicolas.' 'Hoe voel je je?' 'Nog een beetje moe maar opzich voel ik me goed.' 'Ga snel zitten.' Ik neem plaats en we beginnen met eten. 'Arthur zit opgesloten in de kerkers.' 'Fijn.' 'Maar het ontwikkelen gaat snel Astra?' 'Ik verbaasde me er ook over.' 'Je doet het echt goed.' 'Dank jullie wel voor jullie lieve woorden.'

Ik loop met Coco en Vanilla terug naar mijn kamer en bedenk me nog dat ik een rondje met ze moet lopen. 'Kom we gaan naar buiten.' Ik doe een omslagdoek om en loop naar buiten en laat ze een rondje lopen. Ik geniet van de stilte om me heen en kijk naar de sterren en de maan. Wat zal er verder gebeuren? Wat ga ik doen? Wat word er van mij verwacht? Ik zucht en leun naar achteren. Coco en Vanilla komen bij me zitten en ik knuffel ze. 'Ja meisjes wat gaat er gebeuren?' Ze blijven rond lopen over mijn schoot. 'Ga toch een rustig zitten schatjes van mij.'