The mysterious princess (voltooid)

hoofdstuk 3

Astra pov.

We rijden het pad af en rijden over de weg. Alle bomen schieten langs me voorbij. 'Astra.' 'Ja oom Nicolas?' Ik kijk naar hem. 'We rijden de hele nacht door we gaan zo ergens eten, heb je nog een bepaalde voorkeur?' 'Nee hoor zolang het een beetje eetbaar is.' 'Snap ik.' Ik kijk weer uit het raam. 'Hoe is het met tante Elizabeth?' 'Goed en met Alexander en Helene gaat het ook goed.' Ik knik en zeg: 'Dat is fijn.' 'En hoe is het met jou?' 'Op zich goed alleen ik mis mijn hondjes.' 'Dat snap ik.' 'Maar ach ik mag niet klagen.' Ik strijk mijn rok glad.

We stoppen voor een restaurant aan de rand van de weg en de deur wordt voor mij opengemaakt en ik stap uit. Ik loop met oom Nicolas voor mij naar binnen. We komen binnen waar een gastheer staat. 'Goede avond hoogheden.' Ik wens hem ook een goede avond. We worden naar binnen begeleidt en we gaan aan een tafeltje bij het raam zitten.

Mijn cape wordt aangereikt en ik sla hem om. We lopen naar buiten en ik zet mijn kap op omdat het wat regent en neem weer plaats in de limousine. Ik doe mijn cape af en leg hem over mijn schoot als een soort deken. 'Wil je een echte deken?' 'Nee hoor hij is warm genoeg dank u wel.' 'Astra zeg maar je en Nicolas.' 'Natuurlijk.' 'Je hoeft niet beleefd te doen.' 'Ja Nicolas.' 'Je ben zo opgegroeid?' 'Dat hoort erbij als kroonprinses zijnde.' 'Daar zijn ook keuzes in te maken.' 'Dat overleg je maar met mijn ouders.' Hij glimlacht en zegt: 'Je bent een beetje eigenwijs?' 'Hoor ik vaker.' 'Dat verklaart een hoop.' En hij begint te lachen ik kan mijn lach ook niet inhouden en lach met hem mee.

Ik begin moe te worden, Nicolas is heel aardig anders dan mijn ouders. Mijn ouders zijn ook lief maar anders. Ze zijn wat koeler in de omgang naar ons toe en Nicolas is heel hartelijk. Ik ben heel benieuwd naar mijn nicht en neef hoe die zouden zijn. Zullen ze hetzelfde zijn? Hoe zal tante Elizabeth zijn ook zo of probeert zij de orde te bewaren in het paleis? 'Nicolas mag ik gaan slapen?' 'Ja tuurlijk, we zijn nog wel de hele nacht onderweg dus ik doe zo ook even mijn ogen dicht.' Hij doet wat bij mijn stoel en hij klapt zich uit tot een ligstoel. 'Wil je nog een deken? Want een cape lijkt me niet zo lekker.' 'Ja dankjewel.' Ik krijg een deken aangereikt en ik sla hem om me heen en val in slaap.

'Astra?' 'Hmm?' 'Word je wakker we zijn er bijna?' 'Waar dan?' 'Je slaapt in een auto weet je nog?' 'Oh ja.' Ik open een oog en zie Nicolas zitten en hij kijkt me lachend aan. 'Lekker geslapen?' 'Heerlijk.' Ik fatsoeneer mezelf een beetje en kijk naar buiten. Verderop zie ik het paleis liggen hij is prachtig. We rijden de oprijlaan op. De auto komt tot stilstand en ik krijg een hand aangereikt om uit te stappen. 'Dankjewel.' Nicolas komt naast me staan als er allemaal personeel naar de auto toe komt. 'Ize?' 'Ja majesteit.' 'Astra dit is Ize, Ize dit je prinses Astra. Astra zij wordt hier jouw hofdame. Breng prinses Astra naar haar kamer.' Ik knik van dat ik het heb begrepen en glimlach naar Ize. 'Natuurlijk majesteit.' Ze maakt een buiging naar me toe. 'Wilt u mij volgen hoogheid?' 'Natuurlijk.' We lopen naar binnen het is hier prachtig. Het is er heel knus ook al is het paleis groot maar dat merk je binnen niet. 'Wie heeft dit gedaan?' 'Hare majesteit heeft het ingericht.' 'Het is prachtig.' Ze knikt en we lopen door de gangen en op een gegeven moment stopt ze voor een deur. 'Uw kamer hoogheid.' 'Dankjewel.' Ze opent de deur voor mij en laat me naar binnen. 'Wauw.' 'Uw spullen komen er zo snel mogelijk aan hoogheid.' 'Noem me maar Astra en zeg maar je tegen mij.' 'Natuurlijk Astra.' Ik loop een rondje door mijn kamer. 'Is alles naar wens Astra?' 'Ja Ize het is perfect, ik had dit nooit durven dromen.' Dan worden de koffers binnen gebracht. 'Ize, waar wil je deze?' 'Zet ze maar even in de inloopkast dan pak ik alles wel uit.' 'Maar dat is toch veel te veel werk.' 'Dat is waar wil jij voor mij Luke halen?' 'Ja is goed.' 'Dankjewel Ilona.' Ilona maakt nog een buiging naar mij en loopt weg. 'Luke is iemand die hier veel doet voor ons in het huishouden.' Ik knik en ga op de bank zitten. Niet veel later komt een jongen binnen. 'Ize?' 'Ja Luke ben hier.' Dan ziet hij mij. 'Sorry hoogheid ik had u niet gezien.' Hij maakt een buiging. 'Het geeft niet.' Hij loopt naar de inloopkast en helpt met uitpakken. Ik pak mijn mobiel en bel naar Amanda.