The mysterious princess (voltooid)

Aida's deel van haar reis

Aida pov.

Ik word wakker omdat iemand mijn kamerdeur open doet. 'Goedemorgen mevrouw ik hoop dat lekker hebt geslapen.' 'Goedemorgen en ik heb prima geslapen dankjewel.' 'Wilt u zo graag met de familie eten?' 'Ja hoor gezellig.' 'Wilt u dan opstaan, zodat u zich kan klaar maken.' 'Ja wil je dan de kamer verlaten.' 'Ja hoor.' en ze loopt weg. Waar is mijn koffer en kijk om me heen. Oh ja die staat nog in het hotel. Dan maar opzoek naar Teresa. Ik loop mijn kamer uit en kijk in de gang en zie daar iemand lopen ze heeft lang bruin haar tot net over haar billen en met een okergele broek aan en herken haar. 'Teresa!' 'Ze draait zich om, 'Ja wat is er?' 'Ik heb mijn kleren in het hotel liggen en heb geen kleren hier en mijn jurkje heb je gisteren verknipt.' 'Ja dat is waar ik regel even dat Alexandro je spullen ophaalt zodat je hier kan overnachten ik wil namelijk niet dat je nog iets gebeurd.' 'Dankje.' 'Geen probleem.' 'Maar dan trek je tijdelijk iets van mij aan.' 'Mag ik iets wat niet strak zit aangezien mijn rug heel erg pijn doet.' 'Tuurlijk loop maar mee.' 'Bel ik ondertussen even Alexandro.' We lopen naar haar kamer en ondertussen belt ze Alexandro. 'Oké geregeld hij haalt je spullen op en nu kleed je je om.' 'Hier trek dit maar aan.' Het is een jumpsuit met rechte pijpen. 'Dankje.' 'Geen probleem, kleed je maar snel om want het ontbijt staat te wachten.' Ik kleed me om en kam mijn haar en laat het los, het komt op mijn schouders dus iets in mijn haar maken wordt lastig. 'Ik loop de badkamer uit en zie dat Teresa op het bed zit wachtend op haar telefoon. 'Ik ben klaar.' 'Het staat je serieus prachtig.' We lopen samen kletsend naar de woonkamer. Daar zie ik waarschijnlijk Alexandro zitten, met nog een meisje van 4 denk ik en nog een peuter. 'Nou Aida dit zijn Alexandro, de oudste heet Thalia en de jongste heet Evita. Ik geef Alexandro netjes een hand en Thalia springt van haar stoel af en kijkt mij vragend aan. Ze hebben allebei krulletjes en hebben een getinte huid ze zijn echt heel mooi. 'Hoi, hoe heet jij?' 'Ik ben Aida en jij bent Thalia.' En ze begint te lachen en geeft me een knuffel ze is echt een schatje. 'Maar kom Aida we gaan ontbijten.' Ze wijst mij een plek aan waar ik kan gaan zitten en geeft Alexandro nog een kus. 'Trouwens Aida je spullen liggen in je kamer.' 'Dankjewel Alexandro.' 'Geen probleem.' Dan begint Evita te huilen en begint Alexandro te mopperen dat het kindermeisje nooit ergens is waar de kinderen zijn. 'Alex lieverd het komt wel goed ik ga na het eten wel opzoek naar Maria en dan ga jij aan het werk.' Ze zijn echt lief samen als gezinnetje. 'Aida?' Hoor ik opeens naast mij. 'Ja?' 'Blijf je lang?' 'Nee ik moet snel weer naar huis om alles daar op orde te regelen, het spijt me.' 'Zie ik je dan ooit weer.' 'Thalia tuurlijk zien we Aida weer, ze is een vriendin van mij, misschien niet vaak maar wel een keer.' 'Aida wil jij heel even bij mijn meisjes blijven dan ga ik opzoek naar het kindermeisje en dan gaat Alex aan het werk.' Ze staat op en loopt weg en Alexandro gaat ook weg en hier zit ik dan met Evita en Thalia. 'Aida kan jij dansen?' 'Ja hoezo?' 'Zullen we dan gaan dansen met Evita?' 'Nee niet met Evita maar ik wil best met jou dansen hoor. Heb je dan hier ook muziek?' 'Nee.' en ze kijkt me beteuterd aan en daardoor schiet ik weer in de lach. 'Maar ik kan zingen.' 'Echt, wil je die dan van Jame athu le go zingen.' zegt ze met een schattig stemmetje. 'Ja hoor en je bedoelt James Arthur.' 'Ja ja.' roept ze blij en klapt in haar handjes en de titel kon ik wel raden. Ik begon te zingen en ze danste mee en Evita begon te kraaien van plezier.

Op het einde hoor ik geklap en daar stond Teresa met het kindermeisje te klappen en Theresa had de tranen in haar ogen staan. 'Dat was prachtig Aida en Thalia maar kom Thalia je moet met Maria mee. Maria neem meteen Evita mee alsjeblieft.' 'Ja mevrouw, kom Thalia.' Ze tilde Evita op en liep weg met Thalia. 'Theresa wat doe je dan nu normaal?' 'Ik werk als directeur van een grote modebedrijf, dus neem nu normaal mijn mailtjes door en pleeg telefoontjes, maar aangezien jij er bent neem ik vandaag vrij zodat jij je niet verveeld.' 'Dankje dat is heel erg lief.' 'Wat wil je vandaag gaan doen?' 'Maakt mij echt niet uit ik weet niet echt wat hier te doen is.' 'Zullen we naar het strand gaan en nemen we de meisjes mee?' 'Ja is goed gezellig.' 'Kom dan kleden we de meisjes om en gaan wij ook ons omkleden.' We lopen naar de kamer waar waarschijnlijk Thalia en Evita zitten.  Theresa opent de deur en Thalia komt meteen op ons afgerend. Ze zakt door haar hurken en is nu op oog hoogte van Thalia. 'Lieverd wil je mee naar het strand?' 'Ja.' en klapt blij in haar handjes. 'Maria maak de ze klaar voor naar het strand te gaan.' 'Ja mevrouw.' 'Kom dan gaan wij naar onze kamers om ons klaar te maken.' 'Theresa een probleem ik heb niet echt strand kleding bij me.' 'Dan trek je toch iets van mij aan.' We komen bij Thalia's kleding kast aan eerder muur het is een kleine maar mooie kledingkast. 'Trek dit maar aan.' Het is een lange maar losse blauwe zomerjurk het heeft verschillende laagjes. 'Wauw hij is prachtig.' 'Klopt ik heb hem ook nog in een ander kleur.' 'Die trek ik aan.' Zij heeft een paarse.  Dan komt Thalia huilend binnen rennen en Theresa is net naar de badkamer toe. Ik zak door mijn knieën en vang haar op en geef haar een knuffel, zodat ze iets rustiger is. Dan hou ik haar iets van mij af en zie dat ze een blauwe wang heeft. 'Hoe komt dat schatje?' 'Maria ze sloeg me.' Ik tilde haar op zodat ze op mijn heup zat en ze begon weer te huilen. 'Waarom sloeg ze je dan?' 'Weet ik niet.' Ik knuffel en ga op het bed zitten. 'Waar is Evita?' 'Ze is nog bij Maria maar die is helemaal niet aardig voor Evita.' 'Zullen we dan Evita maar gaan ophalen Thalia denk je dat je kan lopen?' 'Nee en ik durf niet.' 'Ik ga mee is het dan goed?' En ze knikt ja ik loop met haar op mijn heup naar de kinderkamer en zie dat Maria woest is op Evita en Evita alleen maar huilt. Ik zet Thalia neer en pak Maria van achteren en duw haar weg. Ik pak gauw Evita en Thalia en ga snel naar de slaapkamer. Ik leg Evita op het bed en Thalia komt de badkamer uit gerend. 'Wat is er, waarom zijn de kinderen hier.' Dan rent Thalia op haar af en Theresa troost Thalia en ik probeer Evita stil te krijgen. 'Wat is er gebeurd weet jij dat Aida?' 'Ja Thalia zei dat Maria haar had geslagen en toen ben ik Evita op gaan halen en was Maria heel boos op Evita toen heb ik ze allebei maar meegenomen.' 'Ik ga zo naar Maria toe en ik denk niet dat het verstandig is dat we nog naar het strand gaan.' 'Nee denk ik ook niet.' Ik merk dat Evita in mijn armen in slaap is gevallen en Thalia heeft ondertussen een icepack op haar wang. Ze zit nu rustig tv te kijken en Theresa is naar Maria toe gegaan, maar laten we zeggen niet zo rustig. We horen allemaal geschreeuw van Theresa en Thalia komt bang tegen mij aan zitten en Evita heb ik nog steeds in mijn armen. Dan hoor ik ook dat Alexandro zich is mee gaan bemoeien.  'Aida, zullen we gaan wandelen?' 'Ja hoor we zijn toch al klaar.' 'Wil je je dan wel mijn haar doen?' 'Tuurlijk ga maar zitten.' Ik maak een vlechtje in haar haar en kam voorzichtig nog even Evita's haar door en loop met Thalia en Evita naar Evita's kamer zodat we Evita in de wandelwagen kunnen zetten. 'Kom ik app je moeder nog even en dan gaan we.' Ik app Theresa dat we weg gaan even wandelen. Ik loop met Thalia voor mij uit door het bos. Evita is ondertussen wakker en kijkt vol verbazing rond en Thalia gooit met blaadjes en huppelt lekker voor mij uit. 'Thalia zullen we teruggaan?' 'Waarom?' vroeg ze beteuterd. 'Omdat het al middag is en we moeten nog lunchen en we moeten nog terug lopen.