The mysterious princess (voltooid)

Waarom gaat het nooit vlekkeloos?

Astra pov.

Ik word wakker doordat iemand mijn gordijnen open gooit. 'Goede morgen hoogheid, wilt u zo vriendelijk zijn om op te staan dan stuur ik zo een van uw hofdames, wie wilt u?' 'Allebei graag en je kan gaan.' Sinds maakt een dienstmeid mij wakker. Oké dat klonk heel arrogant. 'Lil wakker worden.' En ik schud haar zachtjes wakker. 'Goede morgen As.' Even later komen allebei de meiden. 'Goede morgen meiden.' 'Goede morgen As.' 'Waarom wou je ons allebei?' 'Gewoon, ik kon niet kiezen en ik vroeg me af waarom wekte jullie me niet?' 'We waren bezig met het voorbereiden voor je verjaardag.' zegt Nadine en Ize knikt. 'Oké.'  'As je hebt vandaag een persconferentie.' 'Wat waarom.' 'Weten wij ook niet maar dat zei Elisa.' En net opdat moment komt Elisa binnen. 'Goede morgen schat ik heb geregeld dat je een dag langer blijft.' 'Wat waarom?' 'Omdat, je morgen jarig bent en je viert het bij ons.' 'Oké, maar waarom een persconferentie?' 'De mensen hebben vragen, over waarom we opeens een stuk land erbij hebben.' Ik zucht maar sta op en loop naar mijn kleding. 'Elisa, wat trek je daarbij aan?' 'Ik kom.' Ze loopt door de ruimte. 'Deze is mooi.' Het is een licht paarse jurk die boven mijn knieën komt. Hij is een kleur en voor de rest sluit hij mooi aan, heel simpel. 'Dankje.' Elisa loopt weg en ik trek de jurk aan en trek nog bijpassende hakken aan. Ik doe nog make up op, ondertussen is Lil ook klaar. 'As, wil je mijn haar ook doen?' 'Ja tuurlijk.' Ze heeft het zelfde soort jurkje aan maar dan in het wit en witte hakken. Ze gaat zitten en ik doe haar haar. Het is uiteindelijk gekruld zodat het pijpenkrullen zijn en ik heb de voorste krullen vast gezet. 'Dankje en mag ik jou haar doen?' 'Ja hoor.' Ik ga zitten. 'Wat ga je maken?' 'Iets.' 

-- 

'Klaar.' 'Wat is het geworden?' 'Een vlecht maar geen standaard vlecht.' 'Kan het wat duidelijker?' 'Nee.' We lopen naar de rest die in mijn kamer is wezen wachten maar wat een verrassing ondertussen is iedereen er al maar Elisa is weg. 'Goede morgen iedereen.' Ik geef iedereen een knuffel en de puppy's zijn lekker enthousiast. 'Je bent klaar voor.' 'Klopt helemaal Ize.' We lachen en lopen naar de eetkamer. Aangekomen zitten Elisa en Nicolas er al wat een verrassing, sorry ben een beetje sarcastisch vandaag. 'Goede morgen iedereen en Elisa ik heb een gevoel dat die groep steeds groter word.' 'Ja klopt.' We lachen en gaan zitten en beginnen met eten. Er komt net een dienstmeid aan lopen. 'Wil je de zaal gereed gaan maken waar de conferentie straks plaats vind?' 'Ja majesteit.' Ze maakt nog een reverence en loopt weg. 'Sorry ben een beetje chagrijnig vandaag heb er totaal geen zin in.' 'Maakt niet uit niet iedereen kan toch een keer niet zijn dag hebben.' 'Klopt maar toch Rose.' 'We snappen het Elisa.' 'Oké, sorry hoor Hel.' Hel grinnikt en we eten verder. Net als we bijna klaar zijn komt een dienstmeid. 'De pers is er majesteit.' 'Ja we komen eraan, je kan gaan.' zegt Elisa, ze maakt nog een reverence en we lopen met z'n alle naar de zaal toe. 'Wat doen me met de puppy's?' 'A het zijn geen puppy's meer en B mam mogen ze mee?' 'Alex je bent vervelend.' zeg ik. 'Ja hoor als ze braaf gaan liggen vind ik het goed.' 'Dankje Elisa.' 'Graag gedaan As.' De deur word opengedaan en er word: 'De koninklijke familie.' omgeroepen. We lopen naar binnen en de mensen maken beleefd een hoofdknik. We gaan zitten en iedereen kijkt ons aan. Coco en Vanilla vinden het maar niks. 'Coco, Vanilla kom.' zeg ik, ze komen bij me zitten. 'Af.' En ze luisteren ik geef ze nog een aai en geef ze nog iets te doen en laat ze voor de rest met rust. 'U, kunt beginnen met uw vragen.' zegt Nicolas hij had het nog niet gezegd en ze branden los. 'Een tegelijk graag.' roept Nicolas. Zo gaan we de vragen af: 'Astra, waarom woon je nu bij Elisabeth en Nicolas?' 'Omdat, Arthur en Sophie me niet meer erkende.' 'Was u zo erg?' 'Nee.' 'Wat dan?' 'Dat is privé.' zegt Elisa tussen door. 'Nicolas, waarom hebben jullie nou het koninkrijk van Arthur en Sophie en klopt het dat er geen gevecht heeft plaats gevonden?' 'Het klopt van het gevecht en toen hadden we eerlijk gewonnen en toen kregen wij zijn land.' 'Wat is de reden?' 'Mijn vrouw zei net dat we dat niet willen delen.' en zo ging het nog een tijd door. 

--

Eindelijk we stonden op, we gaven ze nog een hoofdknik en we liepen weg. Als we in de woonkamer komen zeg ik: 'Wat een ramp.' 'Inderdaad.' en Hel ploft naast me op de bank. 'Elisa, gaan wij aan het werk?' 'Ja is goed.' 'Tot bij de lunch hoop ik voor jullie en anders eten jullie met z'n alle maar, we laten het wel weten.' 'Succes.' 'Dankje Lil.' Ze lopen weg. 'En wat gaan wij doen?' 'Lil jij stelt die vraag altijd.' 'Ja klopt.' 'Ize, gaan wij verder met de verjaardag?' 'Ja is goed tot straks.' Ze staan op en lopen ook weg. 'Wat gaan wij doen?' 'Wat wil je doen?' 'Rose vraag dat nooit.' 'Waarom dan?' 'Dan moeten we een spelletje doen.' zeg ik. 'Klopt.' 'Ja leuk.' 'Oké, gaan jullie dat doen dan laat ik de honden uit.' 'Weet je het zeker?' 'Ja maakt niet uit.' 'Oké.' Ze gaan een spel doen en ik roep de honden bij me en riem ze aan. Ik loop naar buiten en ga buiten de poorten van het paleis, maar dat had ik beter niet kunnen doen. 'Astra, wil je antwoorden op mijn vraag.' 'Ligt eraan op wat.' 'Waarom je hier woont en waarom  je er zo vaak niet bent.' 'Nee en wilt u nu zo vriendelijk zijn om me met rust te laten, dankjewel.' Ik loop door, maar ze blijven achter me aan lopen. Ik negeer ze en klik de honden los en ze lopen door het parkje. 'Waarom ben je buiten de poorten?' Ik zet mijn zonnebril op en negeer ze volledig en loop achter de honden aan. Ik word gek, kunnen ze me niet met rust laten of zo. 'Coco, Vanilla hier.' Ze komen meteen en zitten stil. Ik riem ze aan en loop terug naar het paleis. 'Astra, wil je alsjeblieft de vraag beantwoorden.' Ik word gek maar beheers je As rustig blijven ademen en hou je krachten in. 'Nu is het afgelopen, allemaal wegwezen.' zeg ik met mijn dominante stem. Ze schrikken duidelijk en ze druipen langzaam af. Ik loop de poorten door en begroet de poortwachters en maak de puppy's los en loop door naar binnen. 'Hey.' 'Hey, Rose.' 'Dat duurde lang.' 'Echt?' 'Ja, anderhalf uur.' 'Was de tijd vergeten.' 'Kan je een keer vergeten maar kom je eten.' 'Ja.' We lopen naar de eetzaal kletsend. Ik hou de deur open voor Rose. 'Dankje.' 'Asje.' 'Kom snel zitten meiden.' 'Doen we Nicolas.' We gaan zitten en beginnen te eten en hebben het over koetjes en kalfjes. 'Elisa, ik ben lastig gevallen.' 'Door wie As?' 'Door de pers ze stonden bij de poort te wachten en ik zag ze niet en liep met de honden naar het parkje en toen had ik ze achter me zitten.' 'Vervelend meid, waarom laten ze ons gewoon niet met rust.' moppert ze. 'Je bent echt klaar met de pers he?' 'Ja, ik word zo moe van ze.' 'Schat het komt goed echt waar.' 'Ik weet het maar het is even druk.' Na het eten gaan Nicolas en Elisa verder met werken. 'En wat gaan wij doen?' 'Film kijken?' 'Nadine iets origineels?' 'Oké sorry, maar verstoppertje.' 'Ja wat leuk.' zegt Ize. 'Iedereen mee eens?' vraag ik, ze knikken dus gaan we verstoppertje doen. Na heel veel potjes verstoppertje zit ik op de bank ik had geen zin meer en staar naar buiten. Ik merk niet dat Elisa naast me komt zitten, totdat ze haar arm om me heen slaat. 'Hey, jij zat ver met je gedachten.' 'Oh hey, klopt was even aan het denken.' 'Je word morgen zeventien.' 'Ja, al zo oud en Amanda word ook zo oud al.' 'Kleine meisjes worden groot.' 'Klopt.' Ze drukt een kus in mijn haar en ik geef haar een knuffel. 'Waar is de rest?' 'Verstoppertje.' 'Kleuters.' En we beginnen te lachen. 'Hey schat en As.' 'Hoi Nicolas.' 'Hoi schat.' 'Jullie zijn lekker origineel.' 'As, we spreken jou wel als je een vriendje hebt.' 'Elisa.' 'Wat sorry hoor.' 'Waar is de rest?' 'Verstoppertje aan het doen, maar ik ga de honden uitlaten. Coco, Vanilla.' Ja hoor daar komen mijn schatjes. Ik knuffel ze en loop met ze naar buiten. Ik laat ze vrij en begin mijn boek te lezen. Ik kijk af en toe op dat ze nog wel hier blijven en dan zie ik ze in de vijver zwemmen. 'Coco en Vanilla hier.' roep ik boos. Ze komen meteen en schudden zich uit en zit ik helemaal onder de spetters. Ik zucht en zeg: 'Naar binnen jullie twee.' Ik sta op en ze volgen me. Het word wel frisser in de herfst merk ik het is nog heel lang mooi weer geweest maar nu word het toch kouder. 'Prinses.' Ik kijk op en zie dat er een dienstmeid staat. 'Ja?' 'Kan ik van u de honden overnemen?' 'Ja graag ze zijn nat en zorg ervoor dat ze weer droog zijn.' 'Ja hoogheid' Ze maakt nog een reverence en neemt de honden mee en ik loop door naar mijn kamer en douche zodat ik weer schoon ben. Ik trek een blauwe lange jurk met sleep aan en pak nog en werk mijn make up bij en trek mijn hakken aan en vlecht mijn haar opnieuw in. Ik loop naar buiten en daar is een dienstmeid die me niet ziet staan en tegen mij opbotst en ze valt op de grond en ik ook. Op dat moment komt Louise aan lopen. 'Claire wat doe je nou, kijk uit waar je loopt.' Ik sta op en kijk Louise aan. 'Hoogheid.' ze maakt nog een reverence. 'Louise, waarom val je zo uit tegen Claire?' 'Omdat ze niet goed bezig was.' 'Claire heb je je pijn gedaan?' 'Nee, dank u.' 'Louise, mee komen.' 'Wat hoogheid waarom.' 'Louise mee komen.' Ik loop naar Elisa's werkkamer toe en klop op de deur. 'Binnen.' Ik open de deur. 'Hey As, wat brengt jou nou hier?' Ze staat op en geeft me een knuffel. 'En waarom is Louise hier ook?' 'Zou ik dat zo mogen uitleggen?' 'Tuurlijk, loop verder allebei.' Louise maakt nog een reverence en we gaan allebei zitten. 'Vertel.' 'Ik liep mijn kamer uit en toen liep Claire tegen mij op en we vielen allebei en opdat moment kwam Louise en werd ze boos op Claire omdat ze op mij was gebotst en ze het recht daar niet op had.' 'Louise, waarom toch waarom. Dit is de tweede keer in een aantal dagen.' 'Het spijt me majesteit.' 'Nog een keer en je kan je spullen pakken.' 'Maar.' 'Louise.' 'Het spijt me.' en ze buigt haar hoofd. Elisa staat op en loopt heen en weer en dan zie ik iets wat nog ik nog nooit gezien heb bij Elisa tranen oké een keer. 'Louise je kan gaan.' Louise maakt nog een reverence en loopt weg. 'Wat is er Elisa.' 'Dat kan ik niet met je delen.' 'Waarom niet?' 'Weet ik eigenlijk ook niet.' Ik sta op en geef haar een knuffel en ze begint te huilen. We gaan samen zitten en als ze een beetje rustig is begint te vertellen: 'Ik ben al een tijdje chagrijnig dat komt omdat ik een probleempje heb, ik ben zwanger.' 'Wat?' 'Ja en jullie zijn al zo oud en dan.' 'Elisa, ik ben blij voor je.' en ik geef haar een knuffel. 'Echt?' 'Ja tuurlijk.' 'Dankje, maar hou het nog even geheim ik ga het vanavond vertellen en wil je me helpen met Alex en Hel?' 'Natuurlijk.' 'Dankje.' Dan word er op de deur geklopt. 'Binnen.' en Elisa veegt haar tranen weg. 'Hey schat.' Ze staat op en geeft Nicolas een kus. 'Heb je gehuild?' 'Ja.' 'Wat is er?' 'Niks belangrijks As en ik waren aan het praten en toen moesten we lachen en begon ik te huilen van het lachen.' Oh shit Nicolas weet het ook niet. Ik zucht en knik. 'As wil je even weg?' 'Tuurlijk Nicolas.' Ik loop weg en ga naar mijn kamer toe.