The mysterious princess (voltooid)

hoofdstuk 20

Azeri pov.

Ik word wakker en voel de armen van Koco om mij heen geslagen. Ik geef hem een kus en hij opent zijn ogen. 'Goedemorgen lief hoe voel je je?' 'Goedemorgen Koco, ik heb goed geslapen en voel me goed.' 'Dat is fijn.' Hij trekt me tegen zich aan en geeft me een kus. 'Ik hou van je.' Opdat moment komt Nakoma binnen en begint te gillen, wij laten verschrikt los en trekken Nakoma mee zodat ze kan zitten, maar te laat Kekata en Rakesh verschijnen ook. Ik kijk Koco aan en hij gebaard dat ik rustig moet blijven. 'Nakoma wat is er waarom begon je te gillen?' vraagt Kekata. 'Moeder ik zag dat Kocoum en Az....' 'We gaven elkaar een knuffel en het zag er misschien wat intiem uit maar het viel reuze mee.' Ik knik dat het zo is. 'Nakoma en Rakesh willen jullie even weg gaan dan ga ik even met Azeri en Kocoum praten.' zegt Kekata. Ik kijk Koco aan en hij haalt zijn schouders op. 'Ik denk dat ik gefeliciteerd mag zeggen?' Ik knik en ze geeft ons een hele grote glimlach. 'Ik ben blij voor jullie.' 'Dankjewel moeder.' 'Ik laat jullie nu met rust maar we gaan straks ontbijten.' 'Is goed, dankjewel.' 'Koco ik moet je wat vertellen.' 'Lief je weet dat je alles tegen me kan zeggen.' Ik kijk hem aan en zeg: 'Hou me alsjeblieft vast ik wil niet.' 'Wat wil je niet?' 'Terug gaan maar ik moet.' 'Lief Ik laat je gaan en staan waar je wilt en dat weet je, ook al vind ik heel moeilijk.' Ik geef hem een knuffel en hij slaat zijn armen om mij heen. 'Het spijt me Koco.' 'Hey Az lief het is goed ik ben super trots op je en dat zal ik altijd zijn en ik beloof het je we zien elkaar weer echt waar.' Hij geeft me een zoen als Nakoma binnen komt, we kijken op en ze kijkt ons blij aan. 'Gefeliciteerd.' 'Dankjewel Nakoma.' 'Maar komen jullie eten?' 'Ja zeker.' 

We staan op en lopen naar de woongedeelte, Kekata kijkt ons blij aan en Rakesh zit met zijn rug naar ons toe dus ziet ons niet en de Wijze zit naast Kekata en begint te glimlachen als ze ons ziet. We gaan met z'n alle om het eten zitten op de kussens. 'Ik ga mijn spullen zo inpakken en vertrek ik naar mijn verblijf om de aarde te redden van koning Arthur. Ik wil jullie allemaal bedanken voor het lieve ontvangst.' 'Azeri je bent een vriendin van het dorp, onthoud dat je altijd terug mag komen.' zegt Rakesh. 'Dank u wel Rakesh. Ik heb voor sommige nog wat in mijn koffer liggen als afscheid cadeautjes.' 'Maar hoe kan dat je wist helemaal niet dat je hier terecht kwam.' 'Ik heb altijd zo'n mijn dingen mee op reis die mij kenmerken en die geef ik altijd als bedankje.' We eten het ontbijt op wat bestaat uit brood met vlees en kruidenthee. Na het ontbijt sta ik op en loop ik naar mijn slaapplek en mijn koffer ik haal er chocola en sieraden eruit en ik loop weer terug. Ik geef aan Koco mijn chocolade en pak mijn sieraden en leg het voor mij neer en zeg: 'Nakoma, Kekata en de Wijze jullie mogen er iets tussen uitzoeken en deze is voor Rakesh.' Ik haal een ketting achter mijn rug, het heeft een leren koord en er hangt een mooie steen aan die voor geluk en voorspoed staat. Ik zit net en krijg meteen een knuffel van Nakoma en de Wijze en Kekata bedanken me en Koco die zit al te eten aan de chocola. Ik begin te lachen en Koco kijkt me raar aan. 'Koco je weet dat er chocola op je wang zit.' Ik ga met mijn duim langs zijn wang en eet de chocola op. 'Ik ga mijn spullen opruimen en ga dan naar huis.' 

Ik loop naar mijn slaapplek en trek iets anders aan aangezien ik niet in mijn jurkje kan lopen die ik hier droeg. Ik heb uiteindelijk een zwarte korte broek met een wit hemdje erop en een paar slippers. Ik ben bezig om mijn koffer in te pakken als Nakoma komt. 'Azeri?' 'Ja wat is er?' 'Hoe is het in de buitenwereld?' 'Hoe bedoel je dat of het gevaarlijk is?' 'Ja kan ik daar zomaar naar toe?' 'Nee jij zou niet in mijn samenleving passen en ik ga je echt missen maar je zou niet bij de samenleving kunnen horen in de buitenwereld.' 'Maar waarom niet dan?' 'Kijk wij lopen bijvoorbeeld niet op blote voeten maar op stevige schoenen en wij trekken broeken aan en ze hebben jou hier nodig Nakoma.' 'Wat zijn nou eigenlijk precies broeken?' 'Broeken zijn wat ik aan heb en die heb je ook met lange pijpen.' Ik geef haar een knuffel en daar komt Koco aan en zegt: 'Heb je nog meer chocola?' 'Vreetbeer waar is de andere chocola?' 'Op gegeten.' 'Koco, ik heb niet veel meer hoor dus je moet er zuinig mee zijn.' Nakoma begint keihard te lachen en ik lach mee. Ik stop de laatste dingen in mijn koffer als Koco binnenkomt lopen en me een kus geeft en me in zijn armen sluit.