The mysterious princess (voltooid)

hoofdstuk 18

Azeri pov.

Ik word wakker door een zonnestraal op mijn gezicht. Ik rek me uit en zie dat Kocoum al wakker is en de omgeving in de gaten houdt. 'Goedemorgen Koco.' 'Hey goedemorgen Az lekker geslapen?' 'Moest even wennen aan het slapen in de openlucht.' 'Snap ik maar heb je wel goed geslapen?' 'Ja.' 'Dat is fijn.' 'En jij heb je goed geslapen?' 'Ja prima.'  'Wat doen we als ontbijt?' 'Ik dacht de bessen.' 'Is goed.' Koco pakt de zak waar de bessen in zitten en geeft een hand aan mij maar hij heeft bijna twee keer zulke grote handen als die van mij dus de helft valt eruit. We beginnen te lachen en Koco zegt: 'Als we ze nou op een blad leggen die nog nat is van het dauw dan spoelen we ze af en kunnen we ze opeten.' Hij raapt ze op en wast ze met het dauw en stopt er een in mijn mond. Wat mij doet lachen. 'Eet door ik heb mijn handen vol met bessen.' 'Nou zeg.', zeg ik lachend. Ik eet ze op. 'Hoe kan jij zoveel bessen in je handen houden?' stamel ik verbaast en ik krijg een gegrinnik terug. Zodra we genoeg hebben gegeten en gedronken ruimen we ons kamp op en lopen verder. 'Wacht is Koco ik voel iets.' 'Wat voel je dan?' 'De energie in de lucht verandert.' 'Positief of negatief?' 'Positief denk ik het.' 'Az kom zachtjes naar mij toe gelopen en wees stil.' 'Want?' 'Shhst.' Hij trekt me zo de bosjes in en we bukken, net op tijd want er komt een luipaard aanlopen. Koco kijkt mij aan en ik kruip naar hem toe, hij heeft zijn speer bijdehand en ga achter hem zitten. De luipaard komt onze kant op en rent vlak langs ons heen weg. Ik was bang dat hij mijn hart hoorde want hij ging heel snel mijn hart. Koco fluistert: 'Ben je in orde Az?' Ik knik, ik kan nog niks zeggen aangezien ik nog zo bang ben. Hij ziet het en geeft me een knuffel en langzaam ontspan ik, ik sla mijn armen om hem heen en probeer mijn lichaam weer rustig te krijgen. 'Gaat het Az?' 'Ja, dankjewel.' 'Snap je nu waarom ik op bleef en dat jij een andere jurk aan moest, toen je bij ons aankwam zodat je makkelijker kon bewegen.' 'Ja en daar ben ik je eeuwig dankbaar voor.' 'Blijf dicht bij me Az ik wil niet dat er iets met je gebeurd.' Ik knik en we blijven nog even zitten. Na zo'n kwartier hebben we geen wild beest gezien dus gaan we weer verder. Na twee uur aan een stuk door lopen komen we bij een boom uit waar omheen water ligt met er in een stukje diamant. Ik zie dat de biologische vader van Astra over wil steken bij het water. Ik trek Koco mee de bosjes in en fluister: 'Dat is die koning waar ik het over had, trouwens hij is geen koning meer en ook niet meer de officiële vader van Astra en heet Arthur.' 'Wie is Astra?' 'Astra is de beheerster van het water.' Hij knikt en drukt ons tegen de bodem aangezien Arthur gefrustreerd langs komt lopen en moppert: 'Nu ben ik voor niks het oerwoud in gelopen en zonder deel.' Ik kan nog net een grinnik onderdrukken en Koco merkt het en kijkt me waarschuwend aan. Ik knik dat ik het begrijp. We zien dat hij weg is gelopen we horen nog vaag wat gemopper en gescheld. We lopen naar de boom toe ik waad door het water heen en gaan op het strandje om de boom zitten. Opeens hoor ik in mijn hoofd: Azeri wat kan ik doen?' 'Mevrouw Wilg ik wil graag uw deel van het diamant om het kwaad tegen te gaan.' 'Azeri je krijgt het deel maar je zal een raadsel moeten oplossen.' 'Wat is het raadsel ik zal het beantwoorden.' 'Wat kan niet achteruit gaan en harder gaan?' Ik dacht na maar kom er niet op. 'Wat is er?' 'Ik moet een raadsel oplossen.' 'Wat is het raadsel?' 'Wat kan niet achteruit gaan en harder gaan?' 'Az ik weet het tijd.' 'Oh ja tuurlijk.' 'Mevrouw Wilg het is tijd.' 'Goed gedaan Azeri je mag het deel pakken.' Ik pak het deel van de diamant hij is rood en steek hem in de lucht zodat Koco hem kan zien. 'Kom Az goed gedaan dan slaan we ons kamp op want het is al laat.' 'Maar dan kunnen we nog twee uur lopen laten we dat doen.' 'Vooruit Az voor deze keer.' Ik waad me weer door het water en Koco geeft me de zak en ik leg hem erin en hou de zak vast. 'Koco zou ik mijn andere jurkje mogen deze is nat.' 'Tuurlijk hier trek maar aan.' Ik doe mijn jurk aan ik heb er toch nog ondergoed er onderaan en doe de andere jurk aan. 'Jij bent echt de eerste vrouw die gewoon zich omkleed in het bijzijn van mij.' 'Echt Koco, ik had toch nog ondergoed aan, dat is bij ons toch een soort van zwemkleding dus het maakt mij echt niet uit.' Hij stopt de natte jurk in de lege zak en lopen door na twee uur komen we aan bij onze verblijfplaats waar we hadden geslapen. 'Het is nog vijf uur lopen naar het dorp, dus als je graag door wil lopen mag het ook.' 'Laat we het laatste stuk ook maar lopen zodat we meteen thuis zijn.' We lopen door en ondertussen eten we van de bessen die we tegen komen. 'Az red je het nog het is nog een uur lopen?' Ik heb zere voeten, je loopt op een soort van sandaaltjes dus ik heb hele zere voeten. 'Ik heb wel zere voeten.' 'Az spring maar op mijn rug.' 'Zeker?' 'Ja spring maar.' Ik neem een aanloopje en spring op zijn rug, we wankelen even maar staan snel stabiel en hij loopt door en dommel langzaam op zijn rug in slaap.

Kocoum pov.

Ik merk dat Az op mijn rug in slaap is gevallen. Ik loop door als jager wen je aan dit soort dingen, wat weegt ze trouwens weinig. Ik kom aan het rand van het oerwoud en stap de bosjes uit en zie het dorp liggen. Ik merk dat mensen me in de gaten krijgen, er rent een kindje op me af, ik merk dat het mijn nichtje is. Ik buk zoveel als mogelijk is met Az op mijn rug en vang haar op. 'Hey Shamita hoe gaat het?' 'Goed, Kocoum waar was je en wie is dat op je rug?' 'Dat is Azeri een vriendin van mij en ze had me nodig ze komt van ver, maar kom dan breng ik je naar tante.' Ik breng Shamita naar mijn tante en ik krijg een knuffel van mijn tante. 'Kocoum hoe is het?' 'Goed, ik moest met Azeri naar het oerwoud en het is gelukt ik breng haar naar huis ze is moe en Shamita wat deed jij nog buiten?' 'Ik zag je aan komen lopen en ik wou je gedag zeggen.' 'Latika je weet dat het gevaarlijk is dat kinderen nog naar buiten gaan waar het niet verlicht is, je bent Raj al kwijt en ik wil niet dat je Shamita ook kwijt raakt.' Opeens hoor ik Az vragen: 'Wie is Raj, Shamita?' 'Az ben je wakker?' 'Ja ik werd wakker vanwege je stem.'' 'Shamita is mijn nichtje en Raj is mijn neefje maar toen hij vijf was is hij mee genomen door een luipaard.' Latika begint te huilen en ik begin haar te troosten. 'Az, Shamita wil je leren kennen, dan ga ik Latika troosten.' Ik laat haar langzaam van mijn rug glijden en Shamita neemt haar meteen mee en ik troost Latika. Na zo'n half uur komt Az terug met een slapende Shamita en Latika is ook weer rustig. 'Latika, Shamita is in slaap gevallen waar moet ik haar neer leggen?' 'Kom maar met Shamita ik breng haar wel naar bed, dank jullie wel dat jullie Shamita terug brachten.' 'Tuurlijk Latika dat weet je.' Ik neem Az mee naar onze hut en zie dat Nakoma, vader en moeder buiten zitten. 'Vader, moeder, Nako.' 'Kocoum.' Ze staan op en geven me een knuffel. 'Hoe is het met Azeri?' 'Ze is zo moe dus in slaap gevallen we zijn nog langs tante Latika geweest en daar heeft ze kennis gemaakt met Shamita en toen is ze weer in slaap gevallen. Ik breng haar naar bed en ik ga ook naar bed.' 'Welterusten Kocoum.' 'Welterusten.' Ik loop met Azeri in mijn armen naar mijn slaapplek en leg haar neer. 'Koco?' 'Ja Az, ik ben bij.' Ik streel haar vlechten en ze valt weer in slaap, ik krijg een glimlach als ik naar haar kijk ze is prachtig en zo stoer maar tegelijkertijd is ze zo kwetsbaar.' Ik ga naast haar liggen en ze komt tegen me aan liggen en ontspant. 'Welterusten Azeri.', fluister ik en druk een kus in haar haar en val in slaap met Az tegen me aan.