Achter gesloten deuren~ Deel 2

1

Pov Eric

Hoe kon dit? Dit was al gebeurd. Was dit een droom? Een nachtmerrie? Een herinnering? Ik wist het niet. Wat ik wel wist was dat als ik hier zou blijven staan ik haar niet kon helpen. "Brigitte?" Ik liep naar haar toe. Haar lichaam was bleek en koud, zoals ik het al eerder had geweten. Haar pols was zwak. De enkele blisters die naast een brief lagen, waren leeg. Ik nam rap mijn gsm en belde een ambulance. "Brigitte, wordt wakker...alstublieft." Ik ging op mijn knieën naast haar zitten en nam haar hand vast.

In luttele minuten stond de ambulance voor mijn deur en de dokters bij Brigitte. "Ze heeft al deze pillen ingepakt." Zei ik tegen één van hen. De dokter keek me met grote ogen aan. "We moeten dat onmiddellijk uit haar maag pompen, we vertrekken direct naar het ziekenhuis." Ze legden haar op de brancard en vertrokken naar het ziekenhuis. Ik liet me in de zetel zakken en nam het papier van tafel. Hoogstwaarschijnlijk was dit haar afscheidsbrief. 

Ik keek voor me uit. Was ik dit aan het dromen? Mis ik haar zo hard dat mijn herinneringen veranderen naar hoe ik het wou? Is het hoe het echt verloopt? Waarom gebeurde dit? "Eric" Ik keek even op en zag Koen staan. Ik dacht aan Brigitte en begon te huilen. Was ze al weg of was er nog hoop? "Hey, wat scheelt er? Is er iets met Brigitte?" Vroeg hij me. Dus dit was echt? "Ze heeft die pillen geslikt." Snikte ik. "Wat?" Tineke die net mijn woonkamer kwam ingelopen keek me verbaasd aan. "Ik heb haar hier in de zetel gevonden." Ze kwam naar me toe en hurkte zich voor mij neer. "Is ze oké?" Ik haalde mijn schouders op. "Ik weet niks." 

"Is dat haar afscheidsbrief?" Vroeg Tineke. Ik knikte. "Heb je het al gelezen?" Deze keer schudde ik mijn hoofd. "Ik weet al wat er in staat." Zei ik en overhandigde haar de brief. Ze keek me vragend aan en begon te lezen. Ze was redelijk geschokt van de inhoud. Het raakte haar net zoals het mij had geraakt.

"Zeg me dat dit niet echt is of dat dit al eerder is gebeurd. Dit kan niet echt zijn. Ik ken deze pijn al. Ik wil haar niet terug verliezen. Dit is niet echt. Ze was oké, toch?" Ik stond recht en ijsbeerde doorheen de woonkamer. De tranen stroomden hard over mijn wangen. Mijn ademhaling werd sneller en mijn gedachtes waren alleen maar gericht op Brigitte. Hoe kon dit gebeuren? Ik hoorde enkele keren mijn naam, maar ik was zo in mijn gedachtes verzonken dat ik de kracht niet had om er van af te wijken. "Eric" hoorde ik weer, "Eric, luister naar mijn stem. Probeer kalm te worden." Tineke haar stem kreeg me na enkele minuten terug kalm. Met haar handen rond mijn armen gepalmd duwde ze me zachtjes in de zetel en hurkte zich voor mij neer. "Wat bedoel je met haar terug te verliezen?" Ik zuchtte. "Dit is niet echt. Dit is eerder gebeurd." Zei ik haar. Ze schudde haar hoofd. Het maakte me verward. Ik was ervan overtuigd dat ik dit droomde. Dat ik herinneringen naar boven haalde. "Dit is nog nooit eerder gebeurd, maar het is wel echt." Zei Tineke. Ik schudde mijn hoofd. Dit kon niet. Wat was er toch met mij aan de hand? 

"Ga jij maar naar het ziekenhuis, wij handelen dat hier wel af." Zei Tineke. Ze legde haar hand op mijn schouder en knikte zachtjes. Nog voor ik kon reageren moeide Koen zich. "Nene, ik laat hem in deze toestand niet rijden." Zei hij. "Het is oké. Het gaat wel." Ik gaf een tik tegen zijn schouder en vertrok. Ik moest zo snel mogelijk bij Brigitte zijn. Alleen dan zou ik zeker zijn of dit alles echt zou zijn of niet. 

Ik kwam aan het ziekenhuis aan. Verward en verslagen. Kapot van verdriet. Ik slenterde naar de balie. "Waarmee kan ik u helpen?" Vroeg de vrouw me vriendelijk. "Een vriendin zou hier moeten zijn. Brigitte Broeckx." Zei ik met een krakende, stille stem. "Ze zijn nog met haar bezig, dus u mag even in de wachtkamer gaan zitten." Ik knikte en bedankte haar. Ik zette me in de wachtkamer neer. Met mijn hoofd in mijn handen, tranen over mijn wangen. Ik moest het gezien hebben. Ik moest het weten. Ik moest weten dat ze dit ging doen. Ik moest bij haar blijven. Ik was niet goed genoeg voor haar.