Achter gesloten deuren~ Deel 2

28

De keuken was een stort. Overal stonden vuile, net gebruikte, potten en pannen. De kleren die ik aanhad waren vuil van het eten dat ik had gemorst. Het dessert, aardbeientiramisu, stond in de ijskast samen met het voorgerecht en de voorbereiding van het hoofdgerecht stonden klaar. Ik keek op de klok. Brigitte zou binnen een half uurtje thuis zijn. Ik ging me snel gaan omkleden zodat ik zeker klaar was als ze zou thuiskomen. Ik deed een zwart geruite katoenen broek aan met een donkergrijze coltrui. Eens ik terug in de woonkamer kwam keek ik na of alles nog goed stond en hing. Ik was namelijk van plan om Brigitte een avond te geven dat ze nooit meer zou vergeten. Een avond waarop ze zou beseffen wat voor een fantastisch persoon ze is en hoe geliefd ze is. Foto's van ons twee hingen aan een touw, van de voordeur naar de slaapkamer en zo naar de woonkamer. De foto's hingen op volgorde, van onze allereerste naar onze laatste. Een papier waar 'ga eerst naar de slaapkamer' op stond, hing aan de voordeur. Op het bed lag een mooi kleedje dat ik voor haar had gekocht. De tafel had ik mooi gedekt en lange geurkaarsen aangestoken die de tafel gezelliger maakten. Als ik de voordeur hoorde opengaan zette ik snel haar favoriete muziek op, op de platenspeler. 

Met een verwonderde blik kwam ze binnen. Ze had het kleedje aangedaan. Met een glimlach keek ze me aan, maar aan haar ogen kon ik zien dat ze niet wist wat er gaande was. Ze sloot de deur achter zich en richtte zich op de foto's die ik hier had opgehangen. Als ze alle foto's had bekeken kwam ze naar me toe. Ik gaf haar een kus op de wang. "Dag Brigitteke, ik heb u beloofd om u te laten zien hoe een echte man omgaat met vrouwen. Vanavond is het zover." Zei ik enthousiast. Ik nam haar hand vast en draaide haar rond zodat ik haar volledig kon zien in het kleed. "Het staat u prachtig. Wat vind je er zelf van?" Ze glimlachte en bloosde. "Ik vind het heel mooi." Zei ze blij. Terwijl ze zich neerzette, schonk ik de glazen vol met wijn. Ik zette mij over haar neer en vroeg haar hoe haar dag was verlopen. Minuten lang vertelde ze over hoe leuk maar vermoeiend haar dag was. Aandachtig luisterde ik naar haar verhaal en observerend keek ik naar haar handelingen en haar lach die ze heel de tijd op haar gezicht had. Na een tijd gepraat te hebben besloot ik het voorgerecht te serveren. "Wow, Eric. Je hebt hier waarschijnlijk kei veel tijd aan gespendeerd." Zei ze geschokt nadat ze haar bord zag. Ik lachte en knikte. "Bijna een volledige dag voor alle gerechten." Lachte ik. Met open mond keek ze mij aan. Ze zei me direct dat ik niet zoveel moeite moest doen. "Als dat voor u is dan kost mij dan geen enige moeite." Ze glimlachte. Ze had een glinstering in haar ogen. Alleen was het moeilijk te achterhalen of die glinstering voor het eten was of voor iets anders. Zowel tijdens het voorgerecht als tijdens het hoofdgerecht werd er hevig gepraat over van alles. Vooral heel veel herinneringen werden vertelt. Hoe we elkaar hebben leren kennen enzovoort. Er werd enorm veel gelachen. Waar we duidelijk beiden van genoten. Er viel een stilte. Een aangename stilte. Ik staarde haar met een glimlach aan. Ik wist niet wanneer of hoe het was gebeurd, maar ik had lang geleden mijn hart aan haar verloren. Hoe meer ik bij haar was en hoe meer ik die prachtige glimlach van haar zag, hoe verliefder ik werd. Al leek het mij bijna onmogelijk om nog verliefder te worden dan dat ik al was. "Eric," ze lachte zenuwachtig, "waarom zit je mij zo aan te staren?" Ik grinnikte. "Je bent echt zo prachtig, Brigitte." De glimlach op mijn gezicht werd alsmaar breder. Ik had nooit eerder iemand zo hard gewaardeerd in mijn leven. Ik had nooit eerder zo verliefd naar iemand kunnen kijken. "Och, Eric. Je moet zo niet overdrijven." Lachte ze. Ik schudde mijn hoofd. "Doe ik niet. Ik zeg gewoon waar het op staat." Zei ik gemeend. Op de achtergrond begon Brigitte haar lievelingsliedje af te spelen. Namelijk Stand By Me van Ben E. King. Met een glimlach stond ik recht en stak mijn hand naar haar uit. Zonder twijfelen nam ze mijn hand vast en stond recht. We zette enkele stappen verder weg van de tafel. Mijn linkerhand had haar rechterhand vast en mijn rechterhand lag op haar onderrug terwijl haar andere hand mijn bovenarm vastgreep. Ze legde haar hoofd tegen mijn borst. Zo dwarrelde we rond. Ik genoot van haar aanrakingen en even begon ik terug te denken aan onze nacht. Hoe haar naakte lichaam de mijne raakte. De warmte van onze lichamen die samenkwamen. Het gevoel haar voor altijd bij mij te kunnen hebben, onbeschrijflijk. Een warme hand in mijn hals haalde mij uit mijn gedachten. Haar andere hand haalde ze uit de mijne en legde die op mijn borstkas. We keken elkaar met een glimlach aan. De aanraking tussen haar hand en mijn hals voelde geliefd. Alsof de warmte die er was, door onze lichamen werd gecreëerd. De warmte tussen onze lichamen werd onderdrukt door de warme lucht dat ons gezicht bereikte, al zat daar ook een zachte geur van ons eten bij. Haar ogen richtte zich even op mijn lippen voordat ze weer in mijn ogen staarde. Ik glimlachte, maar dat duurde niet lang. Zacht drukte ze haar lippen op de mijne. Ze kuste me zo teder. Ik genoot. Haar lippen namen afstand van de mijne en vormden een glimlach. Deze keer was de glinstering in haar ogen voor mij bestemd. Ik glimlachte en keek haar verliefd aan, al leek die blik de hele avond niet verdwenen te zijn. Ik legde mijn hand in haar hals, drukte haar lichaam steviger tegen mij aan met de hand die nog op haar onderrug lag en kuste haar opnieuw. Met passie, met vuur, maar vooral veel liefde. Deze keer moesten we onze lippen wel lossen omdat we beiden begonnen te glimlachen. 

Nadat we ons dessert hadden gegeten legden we ons in de zetel, met de bedoeling om naar een film te zien. Brigitte lag tegen me aan. Met haar hand wreef ze over mijn been, terwijl ik met mijn vingertoppen over haar rug gleed. "Je laat me zo speciaal voelen." Zei ze me. Ik glimlachte. Mijn doel was bereikt. "Je bent gewoon enorm speciaal en dat laat ik u inzien." Ze draaide zich om en legde haar kin op mijn borstkas zodat ze mij kon zien. Ze toonde een brede glimlach. Ik lachte en zei dat ze voor de film de andere kant moest uitkijken. "Ik probeer echt hard te vechten, Eric. Om zo normaal mogelijk te leven. Je bent de enige persoon dat ik vertrouw, maar mijn lichaam gaat nog anders kunnen reageren soms." Zei ze me. Ik knikte als teken dat ik het begreep. "Ik heb geen enkele intentie achter mijn handelingen. Het enigste dat ik probeer te bereiken is dat je inziet hoe geweldig je bent en dat je het echt waard ben." Ze glimlachte. "Geen enkele intentie?" Vroeg ze met een uitdagende stem. Ik grinnikte en maakte een gebaar met mijn hand als teken dat er een kleine intentie achter zat, namelijk dat ik haar voor mij wou winnen. "Je bent veel anders dan Willem, en dan praat ik over de betere tijden met hem. Zelfs als ik met hem was, was hij met andere vrouwen aan het flirten. Wij zijn niet eens samen en je praat super lief over mij tegen anderen." Ik keek haar vragend aan. Ik vroeg me af van waar ze die informatie had. Ze lachte. "Ik heb u wel tegen Marie horen praten hoor." Mijn ogen werden groot en mijn mond viel open. Geschokt en beschaamd keek ik haar aan. Ze begon hard te lachen. Ik porde haar waardoor ze nog harder begon te lachen. "Dat zijn wel mijn geheimen he." Lachte ik. We waren beiden zo hard aan het lachen dat geen van ons nog iets kon zeggen. De film stond zonder enig nut op, want het enige dat we deden was lachen.